„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
DYBIZBAŃSKI Ludwik (17 VIII 1882 Poznań - 18 VII 1927 Bydgoszcz), aktor, dyr. teatruBył synem szewca Stanisława D. i Klementyny z Nawrockich, mężem - Antoniny Podgórskiej. Występował w T. Polskim w Poznaniu (1899-1906), w t. wil. (1906-13), w T. Polskim w Warszawie (1913-15). Podczas I wojny świat. uczestniczył w przedstawieniach pol. w Rosji, m.in. w Samarze, w T. Polskim w Moskwie (1915-16) i w zespole W. Rapackiego-syna w Kijowie (1917). Po powrocie do kraju prowadził w 1918-19 zespół objazdowy, który od 22 VIII 1918 dawał przedstawienia na Pomorzu i w Wielkopolsce, m.in. w takich miastach jak: Sopot, Grudziądz, Gniezno, Witkowo, Kłecko, Trzemeszno, Mogilno, Strzelno, Inowrocław, Kruszwica, Gniewkowo, Toruń, Nakło, Kcynia, Bydgoszcz, Koronowo, Tuchola, Brusy, Starogard, Kościerzyna, Kartuzy, Ostrów, Krotoszyn, Pleszew. W styczniu 1920 osiadł ze swym zespołem w Bydgoszczy i zorganizował tam stały t., którym kierował przez pół roku. Był też kier. T. Plebiscytowego (1920), kier. artyst. T. Narodowego w Poznaniu (sez. 1921/22), dyr. T. Miejskiego w Bydgoszczy (1926-27). Grał głównie role charakterystyczne takie jak: Pieprzyk („Skalmierzanki"), Pan Młody („Wesele"), Strasz („Rozbitki"), Łykalski („Majster i czeladnik"), Grzegorz („Damy i huzary"), Wicek („Wicek i Wacek"), Fikalski („Dom otwarty"), Krzysztof Dudgeon („Uczeń diabła"). Występował także w filmach, m.in. „Tajemnica pokoju nr 100” (1914).
Ludwik Dybizbański
(ID: teatr.40423.1)
Zaloguj się
1875-
