Franciszek Frączkowski (ID: teatr.40652.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MAMCZAR Kazimierz (1888/91-1941) działacz socjalistyczny, radny 13°
2. STEBŁOWSKI Adam (1896-1941), major dyplomowany Wojska Polskiego, dyplomata 13°
3. OCIOSZYŃSKI Tadeusz (1893-1969) działacz gospodarczy, podsekretarz stanu w Min. Żeglugi 13°
4. ŁUKASIK Jan (1899-1942) architekt, konserwator 13°
5. KARMAŃSKI Jan Ignacy (1809- ok. 1875) malarz, litograf 14°
6. ŁĄPIŃSKI Stanisław Jan (1848-1921) dziennikarz, literat, krytyk teatralny 14°
7. SOMMER Feliks (1834-1921) lekarz warszawski, powstaniec 1863 r. 15°
8. SUŁKOWSKI Tadeusz (1907-1960), poeta 15°
9. KARMAŃSKI Jan (1887-1958) malarz 16°
10. RYDEL Lucjan (1833-1895) okulista, profesor i rektor UJ 16°
11. STRZAŁECKI Antoni Jan (1844-1934), malarz-dekorator 16°
12. KUNICKI Ryszard Paweł (1873-1960) działacz socjalistyczny, poseł 16°
13. BLANK Antoni (1785-1844) malarz 16°
14. KOTUS-JANKOWSKI Franciszek (1891-1958) prezydent Gdańska 16°
15. KIEŁKIEWICZ Jan Władysław (1875.-1929) lekarz urolog 16°
16. STASIECKI Eugeniusz (1913-1944), nauczyciel, harcmistrz, współorganizator i działacz konspiracji harcerskiej 16°
17. SĘKOWSKI Aleksander (1811-1888) adwokat, radny m. Lwowa 17°
18. SŁAWIŃSKI Zdzisław Henryk (1867-1936) lekarz chirurg, ordynator warszawskich szpitali św. Rocha i Dzieciątka Jezus 17°
19. ŁAŹNIEWSKI Witold (1865-1938) botanik, chemik 17°
20. LESZCZYŃSKI Józef (zm. po 1815) podczaszy, poseł rawski 17°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  FRĄCZKOWSKI Franciszek (7 X 1878 Warszawa - 17 IX 1931 Lwów), aktor, reżyser, dyr. teatru
  Był synem Andrzeja F. i Anieli z Szymańskich. Debiutował w 1898 w Pabianicach w zespole R. Romanowicza, potem był u L.Bogdanowicza w Płocku. Od 1899 występował w t. krak., początkowo w niewielkich rolach, jak np. Sekwestrator („Chłopska polityka"), potem w większych, jak np. Skopek („Złota Czaszka"), Maciuś („Zaczarowane koło"). W 1900 wyjechał do Ameryki na zaproszenie Komitetu Organizacyjnego Budowy Teatru Polskiego. Po powrocie musiał odbyć służbę w wojsku rosyjskim. W jesieni 1902 wrócił do Krakowa i występował w T. Miejskim do 1906, przede wszystkim w rolach charakterystycznych, m.in. Przechrzty („Nie-boska komedia"), Doktora („Dziady"), Katkowa („Kościuszko pod Racławicami"), Aloszki („Na dnie"), Rosenkrantza („Hamlet"). 17 V 1906 objął dyrekcję krak. T. Ludowego, wkrótce musiał jednak ustąpić ze stanowiska wskutek konfliktu z aktorami. W styczniu 1907 występował jeszcze z zespołem T. Ludowego w Nowym Sączu, Wieliczce, Tarnowie i Rzeszowie. W 1907 i 1908 brał udział w występach objazdowego zespołu G. Zapolskiej. Po nieudanych próbach zorganizowania własnego zespołu objazdowego w Galicji (np. październik 1908) zaangażował się w 1909 do T. Miejskiego we Lwowie i występował tam do wybuchu I wojny świat. (w 1913 uczestniczył w występach zespołu w Paryżu). W 1913 był także reżyserem w T. Niezależnym we Lwowie. W sez. letnim 1914 występował w T. Ludowym w Krakowie, w sez. 1914/15 w t. pol. w Wiedniu, w 1915/16 znowu w krak. T. Ludowym. 9 VI 1916 wystąpił w T. Rozmaitości w Warszawie jako Mąż („Ich czworo"). W sez. 1916/17 grał przez pewien czas w Krakowie w T. Powszechnym i Miejskim, potem przeniósł się do T. Małego w Warszawie. W sez. 1917/18 prowadził wspólnie z S. Stanisławskim t. w Łodzi. W 1919 reżyserował w t. na Pradze w Warszawie, następnie przeniósł się do t. lwow., gdzie pełnił także obowiązki reżysera. W sez. 1920/21 był dyr. t. w Toruniu. Ustąpiwszy z tego stanowiska na własne żądanie, po krótkim pobycie w T. Dramatycznym w Warszawie, objął stanowisko aktora i reżysera w t. lwowskim. Tutaj pozostał do końca życia, prowadząc także szkołę dram., a przez pewien czas związany z nią teatrzyk „Młoda scenka”, który grywał sztuki współczesne, niedopuszczane na scenę T. Miejskiego. W 1929 zorganizował objazdowy T. Premier. Reżyserował m.in. takie sztuki jak:"Zemsta”,"Zaczarowane koło”, „Dziady"; grał m.in. Wojewodę („Mazepa"), Senatora („Dziady"), Radosta („Śluby panieńskie").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40652.1
  n.308207 Nekrologia Minakowskiej (308207)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim