|
W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- ANTONIEWICZ Bołoz Mikołaj (1801/4-1885) literat 5°
- POMORSKI Józef (1861-1932) chirurg i ginekolog 5°
- CZOSNOWSKI Jakub (1783-1861) podpułkownik 6°
- SZUMLAŃSKI Jan (zm.1756), pułkownik wojsk koronnych, poseł na sejmy 6°
- STADNICKI Franciszek Ksawery h. Szreniawa (zm. 1775) podczaszy latyczowski, chorąży czerwonogrodzki, podolski, poseł na sejmy 6°
- STARZEŃSKI Leopold Ludwik (1787-1860), ziemianin, członek Sejmu Stanowego 7°
- ANTONIEWICZ Karol (1807-1852) ksiądz 7°
- ROZWADOWSKI Kazimierz (1757-1836) pułkownik WP, ziemianin 7°
- JORDAN Władysław (1819-1891) pułkownik wojsk tureckich, spiskowiec 7°
- PIĄTKOWSKI Wincenty Leon (1796-1870) naczelnik powiatowy, gubernator, bibliofil 8°
- MARKOWSKI Franciszek (1727-1806) konfederat barski, poseł, kasztelan sanocki 8°
- SUCHECKI Ignacy (zm. 1803), chorąży mniejszy sieradzki, poseł 8°
- STARZEŃSKI Leopold Eugeniusz (1835-1904), dramaturg, publicysta, myśliwy 8°
- PEPŁOWSKI Wawrzyniec Stanisław (zm. 1721) podkomorzy podolski 8°
- SZUMLAŃSKI Andrzej (zm.1750), starosta buczniowski, poseł na sejmy 8°
- KORYTOWSKI Juliusz (1844-1916) ziemianin, poseł 8°
- STADNICKI Mikołaj Maciej h. Szreniawa (zm. 1768) starosta baliński, podczaszy, chorąży, podstarości, kasztelan kamieniecki 8°
- ANTONIEWICZ Jan Bołoz (1858-1922) historyk sztuki 8°
- SZUMLAŃSKI Józef, w zakonie Onufry (przed 1706-1762), unicki biskup przemyski 8°
- MAKOWIECKI Stefan Leon (1860-1949) teoretyk, praktyk i organizator ozdobnego ogrodnictwa 8°
Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973: BALICKI Juliusz Ignacy (22 II 1911 Kraków - 1941 w ZSRR), aktor, reżyser, scenografBył synem nauczyciela gimn. i publicysty Antoniego Euzebiusza B. i Zofii z Mniszków, bratem krytyka i dyr. teatru Stanisława Witolda B. Ukończył gimn. im. Kochanowskiego w Krakowie i w 1929-32 studiował w ASP w Krakowie, m.in. pod kierunkiem K. Frycza. Jako uczeń brał udział w przedstawieniach amatorskich, później należał do Akademickiego Koła Miłośników Dramatu Klasycznego. Jego projekty scenografii „Cjankali” zostały w 1932 usunięte z wystawy prac studenckich jako „komunistyczne”. Oskarżony o przynależność do tajnych organizacji, został w grudniu 1932 postawiony przed sądem, ale uniewinniono go. Gry aktorskiej uczył się u J. Sosnowskiego i J. Osterwy. Debiutował 26 XI 1932 w T. im. Słowackiego w Krakowie w roli Wojtka („Wesele"). W sez. 1933/34 występował w T. Polskim w Katowicach, 1934/35 w T. Miejskim w Bydgoszczy, 1935/ 1936 w T. Kameralnym w Częstochowie, 1936/37 w T. Nowym w Poznaniu (tu zaczął reżyserować), 1937/38 w T. Miejskim w Kaliszu, 1938/39 w T. Miejskich w Wilnie. We wrześniu 1939 brał udział w obronie Warszawy, następnie przedostał się do Lwowa, gdzie został zaangażowany do Państwowego Polskiego T. Dramatycznego. Zanim zaczął występować został w 1940 pod niesłusznymi zarzutami aresztowany i wywieziony ze Lwowa. Miał dobre warunki zewnętrzne, uważany był za jednego ze zdolniejszych aktorów swego pokolenia. Grał m.in. takie role jak: Wernyhora („Wesele"), Strasz („Rozbitki"), Wielki Książę („Kordian"), Baptysta („Poskromienie złośnicy"), Oset („Róża"), Masham („Szklanka wody"), Cześnik („Zemsta"), Konrad („Wyzwolenie"), Don Alvaro („Sędzia z Zalamei"), Beton („Gałązka rozmarynu"). Jako reżyser wystawił m.in. „Różę” (1936, Poznań, we własnym opracowaniu tekstu i scenografii) i „Moralność pani Dulskiej” (1937, Kalisz).
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.4431.1
Epitafium na cm. Powązkowskim: SYMB.
JULIUSZ IGNACY
BALICKI
22-II 1911 - 1941 W ZSRR
|
|
Juliusz Ignacy Balicki
(ID: teatr.4431.1)
Zaloguj się
artykuł w Nekrologii
ca 1880-1922
