Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  DOMAŃSKI Wiktor, pseud. Larissa, Laryssa (17 XI 1907 Warszawa lub Biała Podlaska - po 1942), aktor
  Był synem Michała D. i Marianny z domu Szumer (Szummer), mężem aktorki Stefanii D z domu Gintel, ojcem aktora Jacka Domańskiego. Uczył się w Warszawie, gdzie ukończył gimn., a w 1931 Oddział Dram. Państw. Konserwatorium Muzycznego. Wcześniej występował już w imprezach objazdowych, np. w lipcu 1929 był w Płocku z zespołem artystów t. Morskie Oko; używał wtedy pseudonimu. W 1932 występował w T. Nowym w Poznaniu (wiadomość niepewna), w sez. 1932/33 w T. Polskim w Katowicach, m.in. jako Jakub Chesney („Ciotka Karola"), Bill Caldwell („Roxy"), Żelski („Ułani księcia Józefa"), Czarnoziemny („Kwadratura koła"), w sez. 1933/34 w objazdowym T. Małopolskim z siedzibą w Stanisławowie. Od lutego 1934 występował w T. Narodowym w Toruniu; grał Christiana de Neuvilette („Cyrano de Bergerac"), Wiesława („Drugie imię miłości"), Karola („Pieniądz to nie jest wszystko"), Krzyckiego („Kościuszko pod Racławicami"), reżyserował z W. Brackim komedię muz. „Moja siostra i ja”. Od listopada 1934 był aktorem T. Nowego w Kaliszu, w którym projektował także dekoracje i kostiumy do kilku sztuk. Od pocz. lutego 1935 grał Vandasza („W cukierence") w warsz. T. Ateneum, w którym występował do końca sez. 1934/35; równocześnie od kwietnia 1935 grał w „Krzyku” w T. Aktora pod kier. S. Jaracza. Sez. 1936/37 spędził w T. Wołyńskim w Łucku, a 1937/38 w T. Polskim w Poznaniu, gdzie grał m.in. Allana („Pierwsza pani Selby"), Teodora („Człowiek pod mostem"); z Poznania wyjeżdżał na gościnne występy do Grodna, gdzie w T. Miejskim grał jeszcze w lecie 1938. W sez. 1938/39 występował pocz. w T. Miejskim w Sosnowcu, nast. w T. Miejskim w Grodnie. Na sez. 1939/40 zaangażował się podobno do jednego z t. warszawskich. Po wybuchu wojny, we wrześniu 1939 znalazł się w Białymstoku; występował tam w pol. t. Miniatury oraz wyjeżdżał z nim w objazdy. Ożenił się w tym czasie z aktorką Stefanią Gintelówną. Zimą 1939/40 wrócił do Warszawy. W końcu 1940 przyjechał do Lwowa; w pierwszej poł. 1941 organizował wraz z A. Sternem i J. Prutkowskim pol. teatrzyk w Domu Kultury Ludowej; po wybuchu wojny między Niemcami a ZSRR działał w konspiracji. We wrześniu 1942, podczas krótkiego pobytu w Warszawie aresztowany przez gestapo, został osadzony w więzieniu pocz. we Lwowie, a nast. w Lublinie na Majdanku, skąd podobno został wywieziony do Alzacji. Okoliczności jego śmierci nie są znane. W 1955 został sądownie uznany za zmarłego. Przystojny, zgrabny, dobrze zbudowany, grał najczęściej role amantów w repertuarze komediowym; z powodzeniem też próbował grać role charakterystyczne. Inne, prócz wymienionych role D., to m.in.: Gregory („Człowiek, który był Czwartkiem"), Pingois („Bęben"), Olszewski („Lekkomyślna siostra"), Hektor („Jedynaczka króla czekolady"), Olek („Dziewczyna z lasu").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.45643.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim