Franciszek Gabriel Dorowski (ID: teatr.46157.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  DOROWSKI Franciszek Gabriel (4 X lub 4 XI 1859 - 17 XII 1926 Kraków), aktor
  Debiutował 3 VIII 1878 na scenie t. krak. i został zaangażowany; do zespołu krak. należał odtąd przez wiele lat (do 1914). W 1900 D. zamierzał przenieść się do Lwowa, ale nie zrealizował tego zamiaru i pozostał w Krakowie. Nie występował już w tym czasie na scenie, natomiast do I wojny świat. pełnił w t. krak. funkcję inspicjenta. Do 1899 grał często role epizodyczne, np. Zawiszę („Staroświecczyzna i postęp czasu"), Odźwiernego („Bea-tryks Cenci"), Lekarza („Balladyna"), Śmigalskiego („Zemsta"), Rembę („Damy i huzary"). Większych ról nie pozwalała mu grać ogromna trema.
  Był autorem licznych komedii i obrazków dram. pisanych pod pseudonimem Domnik. Najbardziej znane: „Kąkol” (1881), „Wigilia św. Andrzeja” (1884), „Dzieci muzy” (1892), „Stare miasto” (1899), „Ojcowizna” (1915). Utwory jego wystawiono od 1881 na scenie krak. i w innych t.; były też popularne w zespołach amatorskich.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.46157.1
  n.186530 Nekrologia Minakowskiej (186530)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim