Aleksander Roman Bogusiński (ID: teatr.4995.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BARCEWICZ Stanisław (1858-1929) skrzypek 4°
2. OSKIERKA Bolesław (1822-1896) działacz powstańczy, zesłaniec 7°
3. SWOLKIEŃ Marian (1883-1971) szef służb specjalnych, działacz społeczny 8°
4. CZARNECKI Jan Antoni (1700-1774) kasztelan bracławski 8°
5. PRUSZYŃSKI Antoni (ok. 1735-1800) stolnik wielki koronny 8°
6. STECEWICZ Józef (1851-1924), inżynier kolejowy, profesor Instytutu Politechnicznego w Petersburgu, wyższy urzędnik kolei państwowych w Polsce niepodległej 9°
7. MIRSKI Tomasz (ur. 1738) marszałek brasławski, konfederat barski 9°
8. OSKIERKA Jan Mikołaj (1735-1796) strażnik polny litewski, poseł 9°
9. PIASKOWSKI Antoni (zm. 1763) oboźny polny litewski 9°
10. RODZIEWICZÓWNA Maria (1864-1944) powieściopisarka, nowelistka 9°
11. MIRSKI Stanisław Wojciech (1756-1805) pisarz wlk. litewski, poseł 9°
12. MIRSKI Bogusław (2 poł. XVIII w.) podkomorzy brasławski, poseł, powstaniec 1794 9°
13. SWOLKIEŃ Bolesław (1837-1894), uczestnik powstania styczniowego, emigrant 9°
14. KOSSAKOWSKI Antoni (1735-1798) kasztelan inflancki 9°
15. SZANIAWSKI Jozafat (ok. 1694-1739), podstoli koronny 9°
16. CICHOCKI Feliks (1861-1921) malarz 9°
17. OLIZAR Konstanty (1729- po 1793) podkomorzy włodzimierski, konfederat barski 9°
18. JANCZEWSKI Cyprian (1805-1853) czł. związku Braci Czarnych 9°
19. JELEŃSKI Jan (zm. 1807) starosta sądowy mozyrski 9°
20. KAMIEŃSKI Antoni (1795-1862) działacz kulturalny 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  BOGUSIŃSKI Aleksander Roman (25 II 1877 Kraków - 30 XII 1953 Warszawa), aktor
  Był synem Filipa i Anny B., mężem => Eugenii B. Uczeń A. Trapszy, debiutował w grudniu 1895 w T. Miejskim w Krakowie i występował tam do czerwca 1897, grając role epizodyczne. W 1897-1900 występował na prowincji w zespole E. Majdrowicza (m.in. Radom, Kielce, Ostrowiec, Częstochowa, Zawiercie, Kalisz - tu w lipcu 1900). 18 VI 1899 w Warszawie ożenił się z aktorką Eugenią Czyżewicz. W sez. 1900/01 z zespołem F. Felińskiego występował w Sosnowcu, w lecie 1901 z tym samym zespołem w warsz. t. ogr. Fantazja, w sez. 1901/02 w zespole H. Morozowicza w Lublinie, w 1905 tamże u C z.Wiśniewskiego, w sez. 1905/06 z zespołem B. Bolesławskiego na Ukrainie, a od lutego 1906 w zespole Cz. Janowskiego w Kijowie; w okresach letnich 1906 i 1907 w Ciechocinku w zespole F. Felińskiego. W 1906-1912 należał do zespołu T. Polskiego w Poznaniu i wraz z tym zespołem występował gościnnie w Królestwie Polskim i w Galicji. W sez. 1912/13 pracował w T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1913/14 w T. Polskim w Łodzi (tu także reżyserował), a w sez. 1914/15 w Warszawie w T. Małym. Przed I wojną świat. pisał także nowelki, które były publikowane w „Kurierze Poznańskim” i w „Prawdzie”. W 1915-17 przebywał w Kazaniu, w 1917 występował w Moskwie (w Nowym T. Polskim pod dyr. B. Skąpskiego), a następnie w Kijowie. Po powrocie do kraju występował stale w Warszawie: w 1918-23 w T. Polskim i w T. Małym, w sez. 1923/24 w T. Komedia, w 1924-35 znowu w T. Polskim i w T. Małym (gł. na scenie T. Małego), w grudniu 1931 w T. na Chłodnej, w 1934-36 na scenach TKKT (głównie w T. Narodowym i T. Nowym), w 1936-39 w T. Polskim i w T. Małym. W październiku 1929 obchodził jubileusz trzydziestolecia pracy aktorskiej. Był dobrym aktorem charakterystycznym; grał takie role, jak np. Pietro Negri („Beatryks Cenci” J. Słowackiego), Rejent („Zemsta"), Pagatowicz („Grube ryby"), Lubomir („Pan Geldhab"), Żymalski („Wicek i Wacek"), Nos („Wesele"), Vadier („Sprawa Dantona"), Pan de la Perliere („Pomysł panny Franciszki"), Verviers („Papa"). W okresie II wojny świat. występował w Warszawie w t. jawnych Miniatury (1943) i Komedia (1944). Od stycznia 1946 występował w T. Polskim w Warszawie. 15 IV 1947 obchodził tam jubileusz pięćdziesięciolecia pracy scenicznej. W ostatnim okresie życia i pracy sukcesy artyst. przyniosły mu role Księcia Tugouchowskiego („Mądremu biada") w 1951 i Hr. Licińskiego („Lalka") w 1952. W okresie dwudziestolecia międzywojennego występował w kilkunastu filmach pol., m.in.: „Panna po wojnie” (1919), „Strzał” (1922), „Ziemia obiecana” (1927). Drugą żoną B. była Stanisława z domu Grozmani (ślub 17 VII 1920).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40509.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.4995.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  ALEKSANDER
  BOGUSIŃSKI
  ARTYSTA SCENY POLSKIEJ
  ŻYŁ LAT 74 ZM. 30.XII.1953 R.
  
  n.249167o Nekrologia Minakowskiego (249167)
  sw.670167 Akt małżeństwa: Warszawa św. Krzyż (obecn. m. Warszawa), 173/1901 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0158d&sy=1901b&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim