Bronisław Gloksin (ID: teatr.5021.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  BORSKI Bronisław, właśc. B. Gloksin (24 lub 26 IX 1897 Gąbin - 10 V 1971 Warszawa), aktor, kierownik artyst. teatru
  Był synem Marcina Gloksina i Anny z Sękowskich, mężem Zofii Deblessem z Kowalskich. Na scenie używał wyłącznie pseudonimu. Ukończył gimn. w Płocku; był tu w 1916 komendantem drużyny harcerskiej, a w 1917-18 należał do POW. W 1918-22 jako ochotnik służył w Wojsku Polskim. Potem studiował na Wydz. Filoz. Uniw. Warszawskiego. Od 1924 uczył się w Oddziale Dram. przy Konserwatorium Warsz., który ukończył w 1927 i w tymże roku występował w warsz. t. Mignon. W sez. 1927/28 i 1928/29 występował w T. Miejskim w Bydgoszczy. Później przeniósł się do Wilna, gdzie w sez. 1929/30 był aktorem i sekretarzem T. Miejskich; grał m.in. Frejenda („Dziady"). W sez. 1930/31 był aktorem i kier. administracyjnym T. Miejskiego w Bydgoszczy; w sez. 1931/32 aktorem i kier. administracyjnym znowu w T. Miejskich w Wilnie; grał m.in. Chrypę i Pana I („Róża"), Grabca („Balladyna"). W 1933-37 był kier. artyst. rewiowego T. Popularnego (też pn. T. Rewia, Nowości) w Wilnie (w 1933-35 także współdyrektorem). W 1937 grał w lwow. Powszechnym T. Żołnierza, w sez. 1937/38 prawdopodobnie w T. Malickiej w Warszawie. W 1. trzydziestych uczestniczył w objazdach zespołu Instytutu Reduty, m.in. w sez. 1938/39 z „Uciekła mi przepióreczka” (grał Radostowca). W okresie międzywojennym współpracował też z PR (audycje, odczyty). W czasie II wojny świat. prowadził tajny zespół amatorski. Od 1945 pracował jako reżyser w wydz. szkolnictwa Zarządu Miejskiego w Warszawie. W 1949-51 był członkiem Zarządu Głównego ZASP-u. Dorywczo występował w PR. W 1952 wrócił na scenę i do 1956 występował w T. im. Żeromskiego w Kielcach i Radomiu, a od 1956 do 1969 w T. Ziemi Mazowieckiej w Warszawie. Po wojnie grał m.in. w Kielcach: Wojewodę („Droga do Czarnolasu"), Michała („Gdzie ta ulica, gdzie ten dom"), Hrabiego Respekta („Fantazy"), Sprzedawcę śledzi i Buchaltera („Pluskwa"); w Warszawie: Sędziego („Owcze źródło"), Kanclerza („Balladyna"), Petkowa („Żołnierz i bohater"). Pisał artykuły o tematyce teatralnej.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.5021.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  1) Ś+P
  BRONISŁAW
  GLOKSIN
  „BORSKI”
  1897 - 1971
  ŻYJESZ W NASZYCH SERCACH
  RODZEŃSTWO
  
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.383

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim