„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
BOSAK Barbara Bronisława, z domu Gadzina, zamężna Tęcza (10 XII 1936 Kraków - 17 XI 1979 Kraków), aktorkaByła córką Henryka Gadziny i Bronisławy z domu Korbut, żoną => Władysława
Olszyna właśc. Tęczy. Na scenie używała nazwiska Bosak. W 1954 zdała maturę w Lic. im. Hoene-Wrońskiego w Krakowie, a w 1958 ukończyła Wydz. Aktorski krak. PWST. Przez cały okres kariery aktorskiej była wierna jednej scenie: od sez. 1958/59 do 17 XI 1979 należała do zespołu Starego T. w Krakowie. Debiutowała 31 I 1959 w roli Ćmy („Stracone zachody miłości"); ostatnią większą jej rolą była w 1979 Krystyna Chlebowska („Egzamin"). Wszechstronnie uzdolniona, miała też b. dobre warunki scen., zgrabną sylwetkę, twarz poważną, trochę smutną, naznaczoną refleksyjnością, o regularnych rysach; mocny, ciemnej barwy głos o dużych możliwościach wokalnych (J. Bober). Mimo to, przez kilka pierwszych lat obsadzana była gł. w komediach, nieraz nawet w rolach chłopców. Dopiero później, powierzone jej przez K.
Swinarskiego i A.
Wajdę role w repertuarze romantycznym i klasycznym, pozwoliły na pełny rozwój talentu i osiągnięcie dojrzałości aktorskiej. Role jej cechował dramatyzm i niepokojąca mroczność, choć potrafiła też wydobyć liryzm postaci lub jej ostrą charakterystyczność. W 1967 ze szlachetnym patosem zagrała Dianę („Fantazy"); wyglądała pięknie, „chmurna i posągowo kamienna”, doskonale rozegrała swą główną scenę. W pamięci widzów całej Polski zapisała się jej rola Pallas Ateny („Noc listopadowa") w insc.
Wajdy, grana najpierw na scenie Starego T. (1974), a nast. w Teatrze TV. W 1977 w roli Jenny („Opera za trzy grosze") stworzyła nie tylko kreację aktorską, ale zabłysnęła także „znakomitym wokalnym i dramatycznym poczuciem brechtowskiego songu” („Życie Literackie"). Inne ważne role: Maryna („Wesele”, 1963), Andromacha („Trojanki Eurypidesa”, 1967), Klara („Śluby panieńskie”, 1971), Kmitowa („Dziady”, 1973), Pelagia Dąbrowska („Białe ogrody”, 1975). Wśród jej ról telew. wymienić należy przede wszystkim tragiczną postać Soni w „Płatonowie”.
Barbara Bronisława «Bosak» Gadzina
(ID: teatr.5030.1)
