„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
ELERTOWICZ Adam (ok. 1875 - po 1920), kierownik muz. teatru, dyrygentPodobno potomek Piotra Elerta, nadwornego śpiewaka i wiolinisty królów Władysława IV i Jana Kazimierza. Był synem Antoniego E., także muzyka, mężem (ślub przed 1911) Wiktorii Elertowiczowej z Kossobudzkich (zob. t. 1). W 1888-99 uczył się w Instytucie Muz. w Warszawie kompozycji (u Z.
Noskowskiego), gry na fortepianie i organach. Działał w Warszawie. Początkowo pracował z zespołami amat., m.in. od 1904 prowadził orkiestrę rzemieślniczą. W 1909 i 1910 był kier. muz. kabaretu Momus, w którym akompaniował, komponował i znakomicie improwizował na fortepianie ilustracje muz. do programów. Komponował też muzykę do przedstawień w t. dram., m.in. do sztuk: „Azra” (t. Elizeum, 1906), „Wenus” (T. Wielki, 1910), „Warszawianka” (T. Mały, 1912). W sez. 1910/11 współpracował jako muzyk z T. Kukiełek M. Dienstla-Dąbrowy. Pracował w t. dram., muz., rewiowych i kabaretach jako kier. muz., dyrygent i akompaniator. Sprawował kierownictwo muz. w T. Artystycznym (1911), akompaniował w innym teatrze pod tą nazwą (sez. 1914/15), był dyrygentem w t. Bagatela (1914), kier. muz. i dyrygentem w T. Miniatury (1912/13), Współczesnym (1915-17), Nowoczesnym (1913, sez. 1915/16, 1916). Do tekstu W. Jastrzębca-Kozłowskiego napisał operetkę „Trzech Fredków”, wystawioną w T. Nowoczesnym 13 V 1916. W dziedzinie małych form muz.- teatr., rozrywkowych i popularnych, cieszył się w Warszawie znaczną popularnością i współpracował z najwybitniejszymi artystami estrady (np. w karnawałowym programie „Tombola bez masek” zagranym 2 I 1918 w T. Wielkim). W 1918 był kier. muz. nowo powstałego T. im. Staszica, 1919 uczestniczył w występach estradowych w Dolinie Szwajcarskiej. W 1920 był akompaniatorem i korepetytorem wokalnym w t. Czarny Kot. Współpracował również stale z grupami amat., np. z kółkiem teatr, przy fabryce w Żyrardowie (prowadzenie chóru), Tow. Teatralnym Warsz. im. Bogusławskiego (kierownictwo muzyczne). W dwudziestoleciu międzywojennym nadal współpracował z t. rewiowymi i kabaretami jako kompozytor muzyki rozrywkowej.