Władysław «Woleński» Hertrich-Woleński (ID: teatr.53969.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RUSZKOWSKI Wojciech Roman (1897-1976) aktor, śpiewak 5°
2. RUSZKOWSKI Ryszard (1856-1898) aktor, śpiewak operetkowy, komediopisarz 5°
3. NOWOLECKI Aleksander Konstanty (1825-1884) księgarz, wydawca, historyk 8°
4. BRODOWSKI Antoni (1784-1832) malarz 8°
5. BRODOWSKI Józef (1828-7900) malarz 9°
6. BRODOWSKI Tadeusz (1821-1848) malarz 9°
7. RONISZ Wincenty (1867/68-1900) dziennikarz, literat 11°
8. GROER Franciszek (1807-1876) lekarz 11°
9. HIRSCHENFELD-MIELECKI Józef (1851-1933/39) inżynier, podróżnik 11°
10. KROKOSZYŃSKI Ignacy (ok. 1827-1884) drukarz, zesłaniec 11°
11. ENOCH Juliusz Kazimierz (1822-1880) działacz polityczny, publicysta 12°
12. BRODOWSKI Feliks (1864-1934) pisarz 12°
13. GREGOROWICZ Kazimierz (1833-1889) pisarz emigracyjny 12°
14. HUBE Karol (1817-1894) prawnik, hipotekariusz 12°
15. JEJDE Juliusz (1843-1908) artysta dramatyczny 13°
16. ŁOŚ Jan Nepomucen (1860-1928) profesor filologii słowiańskiej i języka polskiego UJ 13°
17. HUBE Karol (1769-1845) profesor matematyki 13°
18. PĘKALSKI Wojciech (ok. 1780-1817) dramatopisarz; poeta, redaktor, wolnomularz 13°
19. PASZKOWSKI Wacław Julian (1881-1950) inżynier technolog, profesor, minister komunikacji 13°
20. TOLIŃSKI Józef (17641823) generał 13°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  WOLEŃSKI Władysław, początkowo Wolański, właśc. W. Hertrich (ok. 1848 Lwów - 21 VI 1912 Lwów), aktor
  Był mężem - Józefy W. Uczył się w gimn. we Lwowie. Jako uczeń był w 1863 kurierem organizacji powstańczych. Debiutował, prawdopodobnie w 1866, w zespole I. Kalicińskiego. Początkowo używał na scenie nazwiska Wolański, później (od ok. 1870) stale Woleński. Od marca 1867 występował w zespole M. Stengla w Stanisławowie; 16 III grał tam Mazepę („Mazepa"), następnie m. in. Rizzia („Maria Stuart” J. Słowackiego), Jana („Fantazy"), Adolfa („Polowanie na męża"). Od 8 II 1868 do 22 I 1870 występował w t. krak. i wyjeżdżał z jego zespołem w 1868 i 1869 do Poznania. Od stycznia 1870 przez ponad pół roku występował we Lwowie. 28 I 1870 grał po raz pierwszy na tej scenie rolę Ferdynanda („Intryga i miłość"). Zapewne też we Lwowie w 1870 ożenił się z aktorką Józefą Delchau. Następnie przeniósł się do zespołu M. Stengla i występował w miastach Galicji. Na sez. 1871/72 zaangażował się do t. poznańskiego. Od czerwca 1872 wrócił na scenę lwowską. Od września 1874 należał tu do komitetu kierującego t. lwów. i występował w imieniu spółki aktorów. We Lwowie pozostał do 1877, tylko latem 1875 grał w warsz. t. ogr. Tivoli. 22 IX 1877 debiutował w WTR w roli Gustawa („Śluby panieńskie"), 27 IX grał rolę tyt. w „Mazepie”, a 2 X Karola Moora („Zbójcy"). Nie został jednak zaangażowany i na sez. 1877/78 wyjechał do Poznania. 13 i 15 XII 1877 występował gościnnie w t. krak., wiosną i latem 1878 z zespołem pozn. w Piotrkowie oraz w warsz. t. ogr. Alhambra, potem w Eldorado. We wrześniu 1878 wrócił do t. lwow. i pozostał w nim aż do przejścia na emeryturę, tj. do 1907. Od maja do października 1882 nie występował w t. lwow. z powodu zatargu z dyrekcją (organizował wówczas przedstawienia w sali kasyna miejskiego przy współudziale aktorów krak. i lwowskich). Nie grał również w t. lwow. w 1883 (do poł. kwietnia), w 1890 (przez kilka miesięcy), w 1898 i w sez. 1905/06. W 1892 wyjechał z t. lwow. na występy do Wiednia. 27 I 1895 obchodził we Lwowie dwudziestopięciolecie pracy artyst. w roli Lefebyre'a („Madame Sans Gene"). 5 VI 1895 wystąpił gościnnie w t. krak. jako Książę de Birac („Księżna Jerzowa"). Jego ostatnią rolą był Helmer („Nora").
  "Twarz wyrazista, smukła postawa, głos doniosły i dźwięczny” - pisał o nim S. Pepłowski ważąc jego zalety i wady: „zapał i temperament bez śladu refleksji, fantazja niepohamowana poczuciem artystycznej miary”, ale także wolność od „obmyślanej pozy”. Przez wiele lat był we Lwowie cenionym aktorem w emploi bohaterskim i pierwszych amantów. Jego najlepsze role: Kirkor („Balladyna"), Szczęsny („Holsztyński"), Mulej („Książę Niezłomny"), Omar („Małek"), Romeo („Romeo i Julia"), Laertes („Hamlet"), Kassjo („Otello"), Edgar („Król Lear"), Ferdynand („Intryga i miłość"), Karol Moor („Zbójcy"), Odiot („Miłość ubogiego młodzieńca"), role tyt. w „Mazepie”, „Wilhelmie Tellu”, „Don Carlosie”. Miał też w swym dorobku wiele dobrych ról amantów w komediach Fredry, m.in. Wiktora i Ludmira („Pan Jowialski"), Edmunda („Damy i huzary"), Wacława („Zemsta"). Jednak jego właściwą domeną był dramat romantyczny, w którym wyróżniał się grą pełną temperamentu i doskonałą recytacją. Mimo że ról swych nie pogłębiał, jego „bujny talent dramatyczny” porywał widownię (H. Cudnowski). Słabszy był w sztukach salonowych i w rolach z odcieniem charakterystycznym. „Zbroja lub kostium bardziej mu przystawały niż kosmopolityczny frak lub tużurek XIX w.” - pisał S. Pepłowski. Długo zachowywał młodzieńczą żywość ruchów, postawę, silny głos; najlepsze role z ostatniego okresu: Henryk („Dzwon zatopiony"), Mortimer („Maria Stuart” F. Schillera), Silvio („Odrodzenie"), Hetman („Wesele"). Ceniony był też jako recytator estradowy.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.53969.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.62663.6
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.82067.4
  n.157720 Nekrologia Minakowskiej (157720)
  sw.669082 Akt urodzenia: Lwów Bazylika (obecn. Ukraina), [bez nru]/1876 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://agadd.home.net.pl/metrykalia/301/sygn.%20761/pages/PL_1_301_761_0255.htm

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim