Leontyna Karska (ID: teatr.55421.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. JANOWSKA Maria Gabriela Gabriela Zapolska (1857-1921) dramatopisarka, powieściopisarka, aktorka 4°
2. PIOTROWSKI Kazimierz Jan (1855-1922) wydawca, publicysta, adwokat 4°
3. MAKOWSKI Julian Edmund (1875-1959) prawnik, urzędnik MSZ, profesor 5°
4. JANOWSKI Stanisław (1866-1942) malarz 5°
5. TOPORSKA Barbara (19131985) poetka, powieściopisarka, publicystka 6°
6. KULCZYCKI Michał (1886-1963) adwokat 6°
7. ODYNIEC Jan (1860-1935) inżynier chemik, sędzia 6°
8. MIELNICKI Franciszek (ok. 1820-1892) malarz 6°
9. SCHULZ Karol (1867-1952) nauczyciel, dyrektor gimnazjum 7°
10. SONNEFELD Adolf Gustaw (1837-1914) skrzypek, dyrygent, kompozytor 7°
11. MIELNICKI Franciszek (1850-1920) dziennikarz, autor, urzędnik kolejowy 7°
12. RYCHTER-JANOWSKA Bronisława (1868-1953) malarka 7°
13. STYFI Jan (1841-1921), drzeworytnik 7°
14. KOKULAR Aleksander (1793-1846) malarz, kolekcjoner, pedagog 7°
15. STYFI Józef (1854-1929), drukarz, wydawca, przedsiębiorca w Przemyślu 7°
16. SEMPOŁOWSKI Antoni (1847-1936) profesor rolnictwa 8°
17. RYCHTER Tadeusz (1870/73-1943) malarz, grafik 8°
18. MOROZOWICZ Rufin (1851-1931) aktor, śpiewak, reżyser 8°
19. DYGAT Ludwik (1839-1901) powstaniec z 1863, emigrant 8°
20. POTEMPSKI Edward (1876-1936) inżynier mechanik i elektryk 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KARSKA Leontyna, pseud. L. Lenartowicz, Leontini (4 III 1865 Warszawa - 18 VIII 1941 Warszawa), śpiewaczka, aktorka
  Na scenach pol. używała nazwiska Karska i pseud. Lenartowicz, za granicą pseud. Leontini. Była córką Mikołaja K. i Leontyny z Dembowskich. W 1886 uczyła się śpiewu w szkole T. Friderici-Jakowickiej w Warszawie; w lutym tego roku występowała na koncertach w Warsz. Tow. Muzycznym, a 4 VI na popisie szkoły w T. Letnim śpiewała fragm. partii Małgorzaty („Faust"). Ok. 1889 wyjechała do Włoch, gdzie nadal kształciła się i w 1890 debiutowała pod pseud. Leontini; w 1890 występowała w zespole J. Reckiego i L. Dobrzańskiego, w styczniu 1892 w Warszawie, następnie w zespołach prowincjonalnych i warsz. t. ogr., m.in. w 1895 w Nowym Sączu, w 1896 w warsz. t. Wodewil oraz pod dyr. J. Reckiego w Stanisławowie, w 1897 w Przemyślu i w t. letnim w Parku Krakowskim, w zespole pod dyr. L. Czystogórskiego w Czerniowcach (1898) i Stanisławowie (1898, 1899), w 1899 pod dyr. K. Brzozowskiego we Włocławku i Łowiczu. W 1900 występowała w Łodzi, w 1901 gościnnie w Lublinie (w zespole E. Majdrowicza), w 1902 w Kielcach, Będzinie, Łodzi, Włocławku, Płocku, w 1903 w Kaliszu (w zespole J. Myszkowskiego), a także gościnnie w T. Miejskim we Lwowie (śpiewając partię Rosseweisse - „Walkiria"), w lipcu 1904 w Lublinie w T. Letnim „Rusałka”, w 2 poł. 1904 w Sosnowcu (w zespole J. Myszkowskiego), w listopadzie 1905 w Kijowie (dyr. J. Myszkowski), w 1907 w Żytomierzu (dyr. T. Pol), w 1907 i 1908 w Lublinie, w sez. 1908/09 w Kijowie, w 1909 i 1910 w Lublinie, w 1910 w Płocku oraz w Warszawie w T. Bagatela. W 1910-13 występowała w T. Polskim w Poznaniu, w 1913-18 w zespołach pol. w Petersburgu, w 1919-21 w T. Miejskim w Łodzi, w 1921-24 w T. Narodowym w Toruniu, w 1924-31 w T. Wielkim w Poznaniu. Później przeniosła się do Warszawy, ale prawdopodobnie już nie występowała.
  W początkach kariery scen. śpiewała partie sopranowe, m.in. tyt. w „Traviacie”, „Halce”, „Hrabinie”, oraz Małgorzatę („Faust"), Rachelę („Żydówka"), Leonorę („Trubadur"), później zaś partie charakterystyczne, mezzosopranowe, a nawet altowe, m.in. Kasztelanową („Mazepa” A. Munchheimera), Cześnikową („Straszny dwór"), Martę („Faust"), Lucię („Rycerskość wieśniacza"), Marcelinę („Wesele Figara"), Piastunkę („Demon"). Wyróżniała się w partiach operetkowych, m.in. jako Amelia („Waleczny żołnierz"), Ciotka szwadronu („Legionistka"). Występowała również z powodzeniem na scenie dram. przeważnie w rolach komediowych, m.in. Pułkownikowej („Panna mężatka"), Szambelanowej („Pan Jowialski"), Milewskiej („Żabusia"), Gospodyni („Wesele"), Doroty („Krakowiacy i Górale"); grała z powodzeniem m.in. Rudomską („Ponad śnieg") i Matkę („Balladyna"). 9 III 1925 obchodziła na scenie T. Wielkiego w Poznaniu trzydziestolecie pracy scen.; śpiewała wtedy partię Wdowy („Goplana").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.55421.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim