Emilia Maria Starczewska (ID: teatr.56159.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  HERMANOWA Emilia Maria, ze Starczewskich, 2°v. Polakowa (5 V 1902 Łódź - 27 V 1968 Stalowa Wola), śpiewaczka, aktorka
  Była córką Wincentego i Emilii Starczewskich, żoną => Władysława Polaka. Do szkoły uczęszczała w Częstochowie. Po ukończeniu gimn. w 1918 poślubiła Stefana Hermana, z którym rozstała się w 1925, lecz do 1939 używała na scenie jego nazwiska. Śpiewu uczyła się w 1924-28 u J. Marso. W 1926-29 występowała w T. Miejskim w Bydgoszczy. Recenzja z 1928 przyznała jej „bardzo piękny głos, korzystne warunki zewnętrzne i coraz pewniejsze ruchy sceniczne”. W 1927 złożyła przed komisją ZASP-u aktorski egzamin kwalifikacyjny w sekcji operetkowej. W 1928 poślubiła Władysława Polaka, dyr. administracyjnego teatrów. Występowała w T. Wielkim we Lwowie (1929-32), ponownie w T. Miejskim w Bydgoszczy (1932-38), w T. Polskim w Poznaniu w sez. 1938/39. W czasie okupacji niem. pracowała w kawiarni aktorów „Sztuka”, prowadzonej przez męża w Częstochowie. W 1945-52 nie występowała (mąż był w tym czasie dyr. administracyjnym Opery Śląskiej). Od 1952, tj. od śmierci męża, występowała jako Polakowa w Operetce Śląskiej w Gliwicach. Była użyteczna w drobnych rolach komediowych. W roli Mayi („Biała wilczyca") z zespołem Operetki Śląskiej występowała gościnnie w Warszawie w sierpniu 1959. Do zespołu operetki należała jeszcze w sez. 1967/68; grała m.in. Księżnę matkę („Bajadera"), Przełożoną („Nitouche"), Zakonnicę („Cancan").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.51412.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.56159.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim