Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KUBICKI Józef Leon (1842-1902) weterynarz, profesor 2°
2. TEODOROWICZ Adam (1863 1920), inżynier chemik 8°
3. GÓRSKI Józef Kalasanty (1812-1887) wynalazca, organizator górnictwa polskiego 9°
4. SZARŁOWSKI Alojzy (1845-1911) powstaniec styczniowy, historyk 9°
5. TEBINKA Zygmunt (1892 1944), lotnik-obserwator, major WP, poseł na Sejm RP 9°
6. DĘBICKI Klemens (1846-1928) lekarz 10°
7. ABGAROWICZ Kajetan (1856-1909) powieściopisarz 10°
8. TEODOROWICZ Józef (1864 1938), arcybiskup ormiańskokatolicki Lwowa 10°
9. KWIATKOWSKI Antoni Konstanty (1899-1941) doktor nauk technicznych, inżynier geodeta, wykładowca 10°
10. TCHÓRZEWSKI Tadeusz (1913 1992), inżynier elektryk, 10°
11. TEODOROWICZ Feliks (1878 1944), mikolog, nauczyciel 10°
12. KADŁUBOWSKI Romuald (2. poł. XVIII w.) konfederat barski 10°
13. ANDRYCHIEWICZ Walenty (1787-1849) generał brygady 10°
14. KARCZEWSKI Jan (ok. 1745- ok. 1810) marszałek ziemi warszawskiej 11°
15. HEMERLING Kazimierz (1859-1939) działacz sportowy 11°
16. ANDRYCHIEWICZ Franciszek (1755-1821) sekretarz Komisji Skarbu 11°
17. DUNKA DE SAJO Władysław (1875-1933) inżynier 12°
18. TCHÓRZEWSKI Karol (1882 1971), architekt, malarz 12°
19. SMÓLSKI Grzegorz (1844-1911) dziennikarz, publicysta, krajoznawca i etnograf 12°
20. SIEMIEŃSKI Jacek (1887-1977) działacz społeczny, poseł 12°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  LISIEWICZ Teodozja (25 XII 1903 Lwów - 8 V 1975 Londyn), aktorka
  Wg Cz. Halskiego ur. 28 I 1897. Była córką Zygmunta L., adwokata, i Eugenii z Kubickich, siostrą Mieczysława L., poety-lotnika, sekretarza lit. T. Miejskich we Lwowie za dyr. W. Horzycy, red. „Sceny Lwowskiej” (zm. 1975 w Londynie). W 1922 ukończyła gimn. ss. Niepokalanek w Jarosławiu, w późniejszych latach kształciła się podobno w studiu teatr. W. Siemaszkowej we Lwowie. Od 1930 pracowała w dziale programowym, a od 1936 jako sekretarka lwow. rozgłośni PR. Była autorką felietonów, słuchowisk, cotygodniowych przeglądów nowości książkowych (pod pseud. Helena Boyer), współtwórczynią Wesołej Lwowskiej Fali. Zdobyła dużą popularność jako Ciotka Bańdziuchowa; w 1932-39 wystąpiła w ok. 180 audycjach i 200 przedstawieniach teatr, zespołu objazdowego Fali. Współpracujący z nią wówczas Cz. Halski napisał: „była wysoką i szczupłą, głos miała niski, szorstki, chropawy, nadający się do ról pyskatych przekupek, robotnic, służących”.
  Tłumaczyła sztuki, np. „Ten, który wrócił” (wystawione w Łodzi i Wilnie), od 1935 publikowała rec. i artykuły w prasie. W 1939 napisała swój pierwszy utwór scen., „Słoneczniki”. W okresie II wojny świat. jako ochotniczka wstąpiła do Pomocniczej Wojskowej Służby Kobiet przy Armii Pol. w ZSRR i na Środkowym Wschodzie. Przez Irak, Palestynę, Afrykę dotarła do Anglii. Od 1943 służyła w Pomocniczej Służbie Kobiet Pol. Sił Powietrznych w stopniu podporucznika. Posiadała liczne odznaczenia wojenne. Po demobilizacji zamieszkała na stałe w Londynie i poświęciła się twórczości lit., która przyniosła jej wiele nagród, m.in. pisarską im. Anny Godlewskiej; kilkakrotnie na konkursach dramaturgicznych ZASP-u w Londynie, T. Nasza Reduta w Chicago, dwukrotnie (1967, 1968) Związku Pisarzy Pol. na Obczyźnie. Współpracowała z teatrami pol. w Londynie (była członkiem miejscowego ZASP-u), m.in. w 1949 występowała gościnnie w T. Polskim ZASP-u we własnej sztuce „Słoneczniki”, która nast. była prezentowana w pol. ośrodkach we Francji i Niemczech; w T. Nasza Reduta w Chicago, T. Polskim w Ottawie; pol. prem. odbyła się w Zielonej Górze (1964). Również inne utwory L., jak np. „Skórka z pomarańczy”, „Jaworowe buty”, „Madame X-ow”, „Szalenie miły wieczór”, „Szklanka mleka”, „Pokój ludziom dobrej woli” grane były na pol. scenach zaw. i amat. w Londynie, Nottingham, Glasgow oraz Chicago lub czytane w londyńskim T. Sztuk Czytanych działającym przy Związku Pisarzy Pol. na Obczyźnie. Od 1959 współpracowała jako red. działów kobiecych z „Dziennikiem Polskim i Dziennikiem Żołnierza” oraz „Tygodniem Polskim” (jako Siostra Anna). Po śmierci L., ten ostatni przejęła jej bratowa Olga (Aleksandra Jadwiga Lisiewiczowa, z domu Fromer 1910-1980, pisarka, członek zasłużony i sekretarz generalny londyńskiego ZASP-u, współpracowniczka T. Polskiego, administratorka T. dla Dzieci i Młodzieży Syrena). W 1961-71 Teodozja L. była też współzałożycielką i red. „Głosu Kobiet”. W 1968 została prezesem Związku Pisarzy Pol. na Obczyźnie. Sporadycznie występowała na scenie T. Polskiego ZASP, m.in. jako Eugenia („Tango”, 1965), Pani Słowikowska („Gałązka rozmarynu”, 1968), Pani Gurzycka („Świadek”, 1971), Wiktoria („Lekarz bezdomny”, 1974).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.59916.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim