„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
PRONIEWICZ Władysław (działał od ok. 1891 - zm. 12 I 1924 Inowrocław), śpiewakBył synem Mieczysława P. Prawdopodobnie od ok. 1891 zaczął występować w Wilnie w zespołach chóralnych. Śpiewu uczył się u M. Horbowskiego. W marcu 1893 śpiewał na koncercie w Warsz. Tow. Muzycznym. 11 VII 1893 debiutował w WTR w partii Ferdynanda („Księżna Ninetta") i w tymże miesiącu został zaangażowany do zespołu operetki; występował w nim odtąd stale do 1915. Wyjeżdżał niekiedy na gościnne występy, m.in. w 1895 i 1896 do Lublina, w kwietniu 1903 do Wilna (śpiewał tu m.in. „Sonety krymskie"), latem 1912 do warsz. t. Bagatela. Po 1915 występował na prowincji, m.in. w sez. 1921/22 w t. w Sosnowcu, w sez. 1922/23 w T. Miejskim w Inowrocławiu.
W warsz. T. Nowości śpiewał pierwszoplanowe partie operetkowe dzięki swemu przyjemnemu, dźwięcznemu głosowi tenorowemu, który szczególnie dobrze prezentował się w partiach lirycznych; ważniejsze z nich: Parys („Piękna Helena"), Marcin („Sztygar"), Eisenstein („Zemsta nietoperza"), Adam („Ptasznik z Tyrolu"), Jowisz („Figiel Junony"), Raul („Wesoła wdówka"), Joszi („Miłość cygańska"), Janek („Sprzedana narzeczona").
Władysław Proniewicz
(ID: teatr.61537.1)
![[podgląd]](/img/metrskan/3097508.jpg){kind=link}
