„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
BRATZ Wiktor, pseud. Borkowski (ok. 1854 Radom - 4 VIII 1907 Warszawa), aktorBył synem lekarza weterynarii Jakuba B. Gimn. ukończył w Radomiu. Debiutował w 1873 w zespole W. Dębskiego w Sandomierzu. W 1874 występował w zespole A. Bucholtza w Mławie, Płocku i Sieradzu, w 1875 w zespołach W, Dębskiego w Radomiu, oraz F. Stobińskiego w Lublinie i Zamościu, 1876-77 w zespole A. Trapszy, m.in. w warsz. t. ogr. Eldorado (1876) i Arkadia (1877), od października 1877 u W. Krzyżanowskiego w Zamościu, w 1878 w zespole Anny Dudtow w Hrubieszowie, w 1881 w zespołach A. Trapszy (Lublin), M. Krauzego (Krasnystaw), K. i S. Sarnowskich (Hrubieszów); przez krótki czas używał wtedy pseud. Borkowski. W sez. 1888/89 występował w zespole L. Dobrzańskiego i J. Reckiego w Radomiu, gdzie pozostał przez dłuższy czas i w 1891-94 reżyserował przedstawienia amatorskie. W lecie 1896 występował w warsz. t. ogr. Wodewil, a w 1896-99 w zespole F. Felińskiego w Lublinie i objazdach. Od jesieni 1899 został zaangażowany do T. Ludowego w Warszawie, pozostał tu do 1905, a 8 I 1903 obchodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy grając rolę Kopytowskiego („Szewc arystokrata"). W 1906 występował w zespole F. Kwaśniewskiego w Warszawie, potem w t. w Filharmonii, w T. Nowym i T. Nowości. Grał role komiczno-charakterystyczne, takie jak: Major („Damy i huzary"), Protazy („Łobzowianie"), Pułkownik („Dom otwarty"), Moulinet („Właściciel kuźnic"), Wodnik („Dzwon zatopiony").
Ś. P.
WIKTOR
BRATZ
ARTYSTA DRAMATYCZNY
ŻYŁ LAT 55
ZM. D. 4 SIERP. 1907 R.
POKÓJ JEGO DUSZY.