Marceli Zboiński (ID: teatr.62663.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RUSZKOWSKI Wojciech Roman (1897-1976) aktor, śpiewak 2°
2. RUSZKOWSKI Ryszard (1856-1898) aktor, śpiewak operetkowy, komediopisarz 2°
3. NOWOLECKI Aleksander Konstanty (1825-1884) księgarz, wydawca, historyk 5°
4. BRODOWSKI Antoni (1784-1832) malarz 5°
5. BRODOWSKI Józef (1828-7900) malarz 6°
6. BRODOWSKI Tadeusz (1821-1848) malarz 6°
7. RONISZ Wincenty (1867/68-1900) dziennikarz, literat 8°
8. GROER Franciszek (1807-1876) lekarz 8°
9. HIRSCHENFELD-MIELECKI Józef (1851-1933/39) inżynier, podróżnik 8°
10. KROKOSZYŃSKI Ignacy (ok. 1827-1884) drukarz, zesłaniec 8°
11. ENOCH Juliusz Kazimierz (1822-1880) działacz polityczny, publicysta 9°
12. BRODOWSKI Feliks (1864-1934) pisarz 9°
13. GREGOROWICZ Kazimierz (1833-1889) pisarz emigracyjny 9°
14. HUBE Karol (1817-1894) prawnik, hipotekariusz 9°
15. JEJDE Juliusz (1843-1908) artysta dramatyczny 10°
16. ŁOŚ Jan Nepomucen (1860-1928) profesor filologii słowiańskiej i języka polskiego UJ 10°
17. HUBE Karol (1769-1845) profesor matematyki 10°
18. PĘKALSKI Wojciech (ok. 1780-1817) dramatopisarz; poeta, redaktor, wolnomularz 10°
19. PASZKOWSKI Wacław Julian (1881-1950) inżynier technolog, profesor, minister komunikacji 10°
20. TOLIŃSKI Józef (17641823) generał 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ZBOIŃSKI Marceli (16 I 1846 Wola k. Przeworska lub Mikulice k. Przeworska - 16 X 1896 Lwów), aktor, śpiewak, reżyser
  Był synem obywatela ziemskiego Wincentego Z. i Ludwiki z Wolskich, stryjecznym bratem - Zygmunta Z., ojcem => Heleny Z. Uczył się w gimn. w Rzeszowie, następnie w Krakowie. W 1863 walczył w powstaniu styczniowym. W 1864-66 mieszkał w okolicach Sanoka. Podobno studiował przez pewien czas na wydziale filoz. Uniw. Jagiellońskiego. W 1866 zaangażował się do zespołu J. Bendy, u którego grał w Jarosławiu i Jaśle. Od 1867 występował w zespole M. Stengla, najpierw w Stanisławowie, potem m.in. w Tarnowie, Krośnie, Łańcucie, Szczawnicy, Solcu; w grudniu t.r. grał także w Rzeszowie u K. Łobojki. W 1870 był aktorem t. pozn.; od 15 V do września tego roku występował z zespołem M. Stengla na Pomorzu, m.in. w Toruniu, Chełmnie i Lubawie; na sez. 1870/71 wrócił do Poznania. Z zespołem t. pozn. w lecie 1871 odwiedził Kalisz i Toruń. Na sez. 1871/72 został zaangażowany do Krakowa i wystąpił tu po raz pierwszy 7 XI 1871 w roli Janusza („Pan Jowialski"). Wśród wielu ról, które wtedy grał, zasługują na wyróżnienie: Wojewoda („Konfederaci barscy"), Adam Choryński („Pozytywni"), Bryndus („Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale"). W 1872 występował też z zespołem krak. w Poznaniu i Krynicy. Od jesieni 1872 zaangażował się do t. lwow., gdzie wystąpił po raz pierwszy 8 IX jako Szugar („Stary piechur i syn jego huzar"). Odtąd grał we Lwowie do 1893, z dłuższą przerwą w 1889 (z powodu choroby). Od ok. 1879 był tu reżyserem operetki, później reżyserował także repertuar dram. (m.in. w 1891 „Sen nocy letniej"). Latem wyjeżdżał z lwow. operą i operetką do Krakowa (1877, 1880, 1883, 1887), w 1878 z zespołem lwow. grał w warsz. t. ogr. Eldorado. Nadto wyjeżdżał sam na gościnne występy. Od 21 VII do 1 VIII 1882 występował gościnnie w WTR w rolach: Dawnowskiego („Mąż od biedy"), Laroque'a („Miłość ubogiego młodzieńca"), Cześnika („Zemsta") i Gasparda („Dzwony kornewilskie"). Na zimę 1882/83 wyjechał z zespołem J. Teksla i F. Wesołowskiego do Petersburga (był tu do 11 I 1883). Od 25 II do 17 III 1883 był na gościnnych występach w Poznaniu. Od jesieni 1893 T. Pawlikowski zaangażował go do Krakowa, gdzie grał do lata 1896 takie role jak: Maksymilian Moor („Zbójcy"), Miller („Intryga i miłość"), Dunkan („Makbet"), Poloniusz („Hamlet"), Ben Akiba („Uriel Akosta"), Michonnet („Adrianna Lecouvreur"), Wojewoda („Mazepa"). Od poł. maja do poł. czerwca i w początku października 1895 występował gościnnie we Lwowie. Jesienią 1896 ponownie zaangażował się do t. lwowskiego. K. Czapelski w „Tygodniku Ilustrowanym” wspominał jego „wysoką postać, słuszny wzrost, twarz wyrazistą, o żywym, modrym oku i donośny o sympatycznym brzmieniu organ głosu”. Z. był istotnie obdarzony dobrym barytonem i nieźle śpiewał. „Wielka inteligencja, talent niezaprzeczony, przepyszne warunki sceniczne, zdawały się uprawniać Zboińskiego do zajęcia pierwszorzędnego stanowiska na scenie” - pisał S. Pepłowski. Grał role najróżnorodniejsze, w tragedii, dramacie, komedii, farsie, a równocześnie w operetce i operze. We wszystkich miał powodzenie, Pepłowski zarzucał mu jednak „bezprzykładne rozpraszanie talentu”, a w związku z tym „powierzchowne traktowanie przedstawianych charakterów”. Najwłaściwsze miały być dla niego, „role ściśle charakterystyczne, role ojców w komedii, w dramacie i w tragedii, role salonowe wymagające dystynkcji, wytwornych manier i dykcji”. Słynął z ról kontuszowych, w nim „znalazła tradycja kontuszowa jednego z ostatnich swych reprezentantów” (S. Pepłowski). Najlepsze role Z. w tym zakresie to m.in. Radziwiłł („Panie Kochanku"), Petryłło („Miód kasztelański"), Ignacy („Marcowy kawaler"), Damazy Żegota („Pan Damazy"), Szambelanic Czarnoskalski („Rozbitki"), Horsztyński („Horsztyński"), Staroświecki („Żydzi"). Dawał wyraziste typy szlagonów i wojskowych, doskonale odtwarzał wiele postaci fredrowskich, m.in. Majora („Pan Geldhab"), Rotmistrza i Majora („Damy i huzary"), Pułkownika („Pan Benet"), Cześnika, Rejenta i Dyndalskiego („Zemsta"). Był wg recenzentów „niezrównanie dosadnym w typach chłopskich”, np. jako Szymon Brzostek („Łobzowianie"), czy Matus („Emigracja chłopska"), choć podobno sam najlepiej czuł się w rolach szlachetnych starców. Cieszył się również uznaniem śpiewając partie barytonowe w operetkach i operach, tworząc zabawne, charakterystyczne postaci, takie jak: Eisenstein („Zemsta nietoperza"), Achilles („Piękna Helena"), Dokupił („Duch wojewody"), Podczaszyc („Hrabina"), Maciej („Straszny dwór"). Trudnił się przekładami sztuk z franc. i angielskiego. Żonaty był z siostrą => Władysława Woleńskiego.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17977.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.62663.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim