„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
ŁODZIŃSKI Alfred, także Radwan-Łodziński (5 I 1903 Wilno - 14 VII 1974 Warszawa), aktorBył synem Leona Radwan-Łodzińskiego i Marii z Lipińskich, bratem aktorki Heleny
Radwan-Łodzińskiej. Po ukończeniu szkoły średniej w Wilnie, 1921-23 uczęszczał do miejscowej Szkoły Dram. oraz występował w wil. T. Polskim (pod nazwiskiem Łodziński). Jedną z pierwszych jego ról był Stroński („Młody las"). Po przeniesieniu się do Poznania kontynuował naukę aktorstwa, a także występował tu w teatrze wojskowym i T. Polskim (1923-24). Od grudnia 1924 do końca sez. 1926/27 grał w T. Miejskim w Toruniu (w sez. 1925/26 - gł. na scenie filii Zjednoczonych T. Pomorskich w Grudziądzu). Jego role z tego okresu, to m.in. b. krytycznie przyjęty Zbigniew („Mazepa"), Nowowiejski („Hajduczek"), tyt. w „Szpiegu”, Lucjan Fleuriot („Pani X"). Od sez. 1927/28 występował w T. Miejskim w Lublinie, w maju 1928 wziął udział w przedstawieniu „Golema” w Cyrku warsz.; w trakcie sez. 1928/29 opuścił Lublin i przeniósł się do teatru w Wilnie. W sez. 1929/30 grał w Płocku w zespole K. Wojciechowskiego, 1930-32 w Grodnie, 1932-36 w T. na Pohulance w Wilnie, w sez. 1936/37 ponownie w Grodnie, 1937/38 znów w Toruniu i z zespołem T. Ziemi Pomorskiej gościnnie m.in. w Gdańsku (1937) i w T. Zdrojowym w Ciechocinku (1938). Ważniejsze role z sez. toruńskiego to w opinii recenzentów doskonale grany Chopin („Lato w Nohant"), Douglas („Maria Stuart” J. Słowackiego), oraz wiele postaci w komediach i farsach, np. Pan-taleon („Gęsi i gąski"), Kręcki („On i jego sobowtór"), Ryszard („Panna Coctail"), Robert („Raz się tylko żyje"). Używał w tym czasie przeważnie podwójnego nazwiska - Radwan-Łodziński. Od sez. 1938/39 występował w T. na Pohulance w Wilnie, potem tamże w Polskim T. Dramatycznym (sez. 1940/41 i 1944/45); odtąd już pod nazwiskiem Łodziński. Jego wil. rolę w sztuce „Niepotrzebny człowiek” wspominał z dużym uznaniem L. Sempoliński. Ponadto grał Oktawiusza („Azais"), Malvolia („Wieczór Trzech Króli"), Alfreda Doolittle'a („Pygmalion"). W końcu kwietnia 1945 wraz z zespołem wil. przybył do Torunia, gdzie wkrótce na scenie T. Ziemi Pomorskiej powtórzył jedną ze swych wil. ról: Rotmistrza („Damy i huzary"). Jeszcze w tym samym roku, jesienią znalazł się na scenie T. Kameralnego TUR w Krakowie i zagrał Chopina w „Lecie w Nohant”. W grudniu 1945 zaangażowany do zespołu T. Miejskiego we Wrocławiu, 6 I 1946 wziął udział w przedstawieniu inaug. jako Radost („Śluby panieńskie"); w zespole wrocł. pozostał do końca sez. 1945/46. W lecie 1946 wraz z grupą aktorów przeniósł się do T. Polskiego w Szczecinie. Od sez. 1947/48 grał stale na scenach warsz.: pocz. w Miejskich T. Dramatycznych, potem w T. Rozmaitości, Klasycznym i Nowym, w sez. 1949/50 w T. Powszechnym. W 1950-60 był aktorem T. Polskiego, w sez. 1961/62 - T. Współczesnego, 1962-70 - T. Klasycznego. Niekiedy występował gościnnie na innych scenach warsz. np. w Operetce (1956) w roli Ludwika XI („Król włóczęgów"), w T. Współczesnym (1966) w roli Doktora Lucasa („Dochodzenie"). Ważniejsze role z okresu powojennego: Karol („Głupi Jakub"), Wistowski („Grube ryby"), Wurm („Intryga i miłość"), Lisiecki („Lalka"), Ksiński („Horsztyński"), Flake („Kariera Artura Ui"), Żeleznow („Wassa Żeleznowa"). Występował też w filmach.
Alfred Łodziński h. Radwan
(ID: teatr.6305.1)
