Szymon Władysław Czarnocki (ID: teatr.69431.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  RENARD Władysław, właśc. Szymon Władysław Czarnocki (ok. 1868 Warszawa - 21 I 1937 Wilno), konferansjer, aktor
  Był pisarzem, autorem sztuk teatr., np. „Psyche”, „Smutne kwiaty”, „Detektyw i teściowa”. W 1903 występował w Kaliszu z Warsz. Kołem Miłośników Sceny, w styczniu 1906 w t. Elizeum w Warszawie. W 1909 był konferansjerem kabaretu Momus (pisał też dla niego teksty). We wrześniu 1909 występował w warsz. t. Oaza. Następnie zamieszkał w Wilnie; w 1912-13 sporadycznie brał udział w imprezach dobroczynnych i okolicznościowych. W 1916-19 był w zespole działowym pod kier. Z. Śmiałowskiego, który występował w T. Polskim i T. Lutnia, a w 1919 przyjął nazwę Polski T. Artystyczny. Grał takie role, jak: Maurycy Delanoy („Bęben"), Boruta („Zaczarowane koło"), Jędrzej („Mąż z grzeczności"), Evans („Polka w Ameryce"), a także reżyserował np. „Śluby panieńskie”. Najbardziej znaczący w jego działalności teatr, był jednak udział w Momusie. Pisał o nim wówczas W. Rabski: „Pan Czarnocki ma naprawdę styl kabaretowy. Czy jako deklamator, czy jako herold okrzykujący nowy numer widowiska, zawsze ma ton brawurowy i sympatyczną dezynwolturę” (cyt. za H. Karwacką). Po latach wspominał go A. Szyfman: „Renard miał świetną sylwetkę, autorytatywny ton i niekiedy bardzo zjadliwy dowcip”. Był znaną postacią w Wilnie. Po I wojnie świat. działał w Tow. Popierania Sceny, był współred. „Kuriera Wileńskiego” i wydawnictwa „Szlakiem Reformacji”, wieloletnim kuratorem Wil. Synodu Kościoła Ewangelicko-Reformowanego i członkiem konsystorza tego Kościoła; naczelnikiem Wydz. Wileńskiej Izby Skarbowej.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.69431.1
  n.71780 Nekrologia Minakowskiej (71780)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim