Aleksandra Szafrańska (ID: teatr.70233.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SZURLEJ Stanisław (1878-1965), prawnik, oficer Wojska Polskiego 4°
2. SZARSKI Stanisław (1826-1898) kupiec, radny miasta Krakowa 6°
3. STARZEWSKI Rudolf h. Ostoja (1870-1920), dziennikarz, krytyk teatralny, redaktor naczelny Czasu, polityk 7°
4. PATERSON Jan (ok. 1615-1675) arianin, lekarz, polihistor 7°
5. SZARSKI Marcin (1868-1941) ekonomista, senator RP 7°
6. SZARSKI Henryk (1855-1921) kupiec, wiceprezydent Krakowa 7°
7. STARZEWSKI Tadeusz Józef h. Ostoja (1860-1931), notariusz, prezes Izby Notarialnej w Krakowie, szef Departamentu Skarbu Naczelnego Komitetu Narodowego, kolekcjoner 8°
8. TRZECIESKI Antoni (ok.1726-1804) generał major wojsk koronnych 8°
9. CZYŻEWICZ Adam (1841-1910) lekarz 8°
10. GLUZIŃSKI Tadeusz Walery (1888-1940) prawnik, publicysta, polityk 8°
11. SZARSKI Kazimierz (1904-1960) zoolog 8°
12. SOKOŁOWSKI August (1846-1921) historyk, pedagog, poseł do Rady Państwa 8°
13. STARZEWSKI Michał Franciszek h. Ostoja (1801-1894), uczestnik powstania listopadowego, kapitan Gwardii Narodowej w Tarnowie, założyciel szkoły szermierki w Krakowie 8°
14. PATERSON Jan (ok. 1659-1710/13) minister kalwiński 8°
15. STARZEWSKA z Noskowskich Aniela (1881-1977), właścicielka wypożyczalni książek w Krakowie 8°
16. POCHWALSKI Kazimierz Teofil (1855-1940) malarz 8°
17. POCHWALSKI Józef Mikołaj (1888-1963) malarz, grafik 8°
18. KLUGER Władysław (1849-1884) inżynier, podróżnik 8°
19. GUMIŃSKI Jan (1883-1938) działacz rolniczy 8°
20. STARZEWSKI Jan h. Ostoja (1895-1973), dyplomata, publicysta, działacz emigracyjny, minister spraw zagranicznych rządu Rzeczypospolitej Polskiej na wychodźstwie 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  SZAFRAŃSKA Aleksandra, zamężna Ciepielowska (działała od 1909 - zm. 13 II 1973 Londyn), śpiewaczka
  Była żoną oficera Jerzego Ciepielowskiego. Debiutowała 20 VI 1909 w Krakowie w partii Małgorzaty w „Fauście”, wystawionym w T. Miejskim podczas występów opery lwowskiej. W lipcu 1909 występowała, jako solistka, na koncertach Chóru Akademickiego Uniw. Jagiell. w czasie jego gościnnych występów w uzdrowiskach południowej Polski. W sez. 1909/10 należała zapewne do zespołu opery lwow. (latem 1910 ponownie występowała z nim w Krakowie), a w sez. 1910/11 do zespołu T. Polskiego w Poznaniu, gdzie śpiewała m.in. Hannę w „Strasznym dworze” i Neddę w „Pajacach”. Potem wyjechała prawdopodobnie do Paryża kształcić głos w szkole śpiewu J. Reszke. Po powrocie, występowała w Krakowie: w maju 1912 śpiewała z Chórem Akademickim Uniw. Jagiell., w maju 1913 na odczycie Z. Jachimeckiego poświęconym pieśni nowoczesnej, w sierpniu t.r. brała udział w gościnnych występach opery lwowskiej. W 1913-14 występowała w przedstawieniach operowych zespołu A. Lelewicza w Lublinie. Na pocz. 1914 przyjechała do Warszawy, wystąpiła w Filharmonii i T. Wielkim (w tyt. partii w „Madame Butterfly"), nast. śpiewała w T. Popularnym. W 1915-18, w miesiącach letnich, brała udział w przedstawieniach operowych w Krakowie, występowała także na koncertach, m.in. w Rzeszowie (7 X 1916). W sez. 1916/17 śpiewała w T. Ludowym w Krakowie, w styczniu 1917 wzięła udział w wieczorze muzyki śląskiej w Dąbrowie Górniczej. Od czerwca do sierpnia 1917 śpiewała w przedstawieniach Krak. Tow. Operowego, we wrześniu 1917 i kwietniu 1918 była gościnnie w Lublinie w zespole E. Rygiera. W sez. letnich 1918, 1919 i 1920 nadal występowała w przedstawieniach operowych w Krakowie, m.in. jako Lotta w „Werterze”, Helena w praprem. „Doli” (1919), w partii tyt. w „Halce”. Dawała też w Krakowie recitale wokalne, była cenioną solistką koncertów Tow. Oratoryjnego (np. w 1920 śpiewała w oratorium K. Garbusińskiego „Siedem słów Chrystusa na krzyżu"). W tym czasie przestała śpiewać partie sopranowe. W czerwcu 1920 zaśpiewała w T. Wielkim w Warszawie tyt. partię w „Carmen”. Zaangażowana od września 1920 do T. Wielkiego w Poznaniu, stała się wybitną wykonawczynią partii mezzosopranowych i altowych. Solistką tego teatru była do końca sez. 1925/26. Po ślubie w 1926, zamieszkała w Warszawie i występowała gościnnie m.in. w lipcu 1927 z zespołem operowym T. Polskiego z Katowic w Krakowie, w styczniu 1928 w T. Wielkim w Warszawie. W sez. 1929/30-1930/31 ponownie była zaangażowana w T. Wielkim w Poznaniu. Potem śpiewała już tylko gościnnie: w lipcu 1932 Carmen w T. Miejskim w Bydgoszczy, jesienią t.r. w T. Artystów w Warszawie w „Krakowiakach i Góralach” J.N. Kamińskiego; brała też udział w koncertach symfonicznych, dawała recitale pieśni. Po II wojnie świat. zamieszkała w Londynie, była właścicielką agencji Univocus.
  Pisano o niej, że „posiada dźwięczny materiał głosowy o szerokim wolumenie mezzosopranowym, który ujęty jest w karby dobrej szkoły typu niemieckiego” („Muzyka” 1927). Walory brzmieniowe głosu ukazywała zwłaszcza w partiach wagnerowskich, z których w Poznaniu śpiewała Brunhildę („Walkiria”, 1921), Ortrudę („Lohengrin”, 1923), Erdę („Zygfryd”, 1926). Ceniona była za wysoką kulturę wokalną, umiar i powściągliwość artyst., czasem zastrzeżenia budziło jej aktorstwo. Na scenie opery pozn. śpiewała takie partie, jak: Amneris („Aida"), Olga („Eugeniusz Oniegin"), Ulryka („Bal maskowy"), Sowa („Widma"), tyt. w „Mignon”, Azucena („Trubadur"), Dalila („Samson i Dalila"), Jadwiga („Straszny dwór").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.70233.1
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.125941
  Dan Hirschberg, Jewish Krakow documents, http://www.ics.uci.edu/~dan/genealogy/Krakow/ - hi.12706
  sw.772253 Informacja p. Feliksa Jana Grabowskiego (z 23.10.2017)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim