Teodozja Barbara Bobrowska (ID: teatr.75341.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. TEMLER Karol (1823 1906), przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny 6°
2. PEPŁOWSKI Edward Adolf (1880-1960) inżynier, technolog, działacz robotniczy, senator 7°
3. TEMLER Aleksander (1825 1917), przemysłowiec 8°
4. SZLENKIER Karol Jan (1839-1900), przemysłowiec, filantrop 9°
5. SZLENKIER Jan (1848-1910), przemysłowiec, filantrop 9°
6. MARCHWICKI Zdzisław (1841-1912) powstaniec 1863, emigrant, dyrektor banku 9°
7. PFEIFFER Stanisław Fryderyk (1819-1890) przemysłowiec 9°
8. BRODOWSKI Włodzimierz Ludomir (1823-1903) profesor medycyny 10°
9. SCHLÖSSER Karol Ernest (1832-1881) przemysłowiec 10°
10. SCHULZ-EWLER Karol Henryk (1852-1905) pianista, kompozytor 10°
11. SKOCZYŃSKI Zygmunt (1917-1964) inżynier elektryk, profesor Instytutu Elektrotechniki i Politechn. Warsz. 10°
12. MACHLEJD Juliusz Marcin (1866-1936) pastor, kaznodzieja, założyciel i dyrektor gimnazjum 10°
13. LITAUER Jan Jakub (1873-1949) sędzia Sądu Najwyższego, członek Komisji Kodyfikacyjnej 10°
14. SZLENKIER Karol Stanisław (1884-1944), fizyk, przemysłowiec, działacz społeczny 10°
15. SZLENKIER Zofia (1882-1939), pielęgniarka 10°
16. HERSE Bogusław Władysław (1872-1943) kupiec 10°
17. BAUERFEIND Feliks Gabriel (1834-1914) powstaniec 1863 10°
18. KUNINA Ewa Stefania (1896-1963) aktorka 10°
19. SCHLÖSSER Henryk Wilhelm (1829-1884) przemysłowiec, filantrop 10°
20. SCHLÖSSER Fryderyk Mathias (1781-1848) przemysłowiec 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  BOBROWSKA Teodozja, Barbara (1840 lub 1845 - 1 III 1900 Warszawa), aktorka, śpiewaczka
  Córka Wincentego B. i Apolonii z Miechowskich. Debiutowała zapewne w 1859 w Grodnie w zespole T. Chełchowskiego. W 1860 grała w Suwałkach, w 1861 w Grodnie. Od 1 III 1862 do stycznia 1863 oraz od maja 1864 do stycznia 1865 należała do zespołu P. Ratajewicza w Lublinie; wraz z tym zespołem występowała także w Radomiu i w Łęcznej. 13 I 1865 uciekła z Lublina, ponieważ występując w „Krakowiakach i Góralach” śpiewała zabronione przez cenzurę patriotyczne kuplety (wg relacji „Gazety Lwowskiej” wyjechała z Lublina z defraudantem, ale to zapewne omyłka). W 1866-69 występowała w zespole A. Trapszy, m.in. w Łodzi, Kaliszu i Lublinie. Śpiewała m.in. partie: Dosi („Skalmierzanki"), Zosi („Wiśliczanki"), Łucji („Bojomir i Wanda"). W 1870 debiutowała w WTR: 17 III w partii Małgorzaty („Małżeństwo przy latarniach"), 27 III w partii Adeli („Mąż za drzwiami"). Jesienią tego roku wystąpiła ponownie w Warszawie, m.in. 11 IX śpiewała partię Sydonii („10 cór na wydaniu"). Nie została jednak zaangażowana do WTR i musiała wrócić na prowincję. Od 27 II do 24 VIII 1873 występowała w t. krak. w operach i wodewilach; śpiewała też w czasie antraktów przedstawień dramatycznych. W październiku 1873 występowała w Częstochowie z zespołem A. Trapszy, w 1875 w Kielcach i w Radomiu z zespołem M. Krauzego, latem 1877 w warsz. t. ogr. Alhambra (dyr. M. Kopystyński), a wiosną 1879 w Zamościu z zespołem Z. Bergmana. W lutym 1881 znów wystąpiła w WTR; śpiewała partię Ganimeda („Piękna Galatea") i grała rolę Felicji („Antoni i Antosia"). Występy nie przyniosły jej sukcesu. Wg Chomińskiego „zbrzydła, roztyła się”. W 1883 występowała w zespole F. Idziakowskiego, później w zespole J. Kasprowicza w Łomży. Następnie opuściła scenę. Grała m.in. następujące role: Dorotę („Wuj i siostrzeniec"), Pawłowa („Marcowy kawaler"), Annę („Rewizor"), Żegocinę („Pan Damazy").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.75341.1
  n.33778 Nekrologia Minakowskiej (33778)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim