Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973: FISZER Antoni (1776 lub 1780 Warszawa - 6 III 1830 Kraków), aktor, śpiewakBył mężem => Heleny F. z Zielenków, a następnie => Marianny F. z Wiernickich, ojcem => Antoniny F. i => Teresy F. W 1801 występował w zespole M. Morawskiej w Wilnie, w 1802-03 w zespole J. Szymańskiego w Grodnie, dokąd przybył z Warszawy. W 1803 w Grodnie grał na swój benefis Adelunga („Klara z Hoheneichen"). Następnie przeniósł się do zespołu M. Każyńskiego w Mińsku Litewskim; z zespołem tym wyjeżdżał m.in. do Witebska i Moskwy. W marcu 1805 przeniósł się do Wilna i występował odtąd stale (do 1821) w t. wileńskim. W 1809 i 1810 występował tam również w przedstawieniach urządzanych przez K. i J. Franków; m.in. śpiewał w oratorium J. Haydna „Stworzenie świata” (1809) i w operze „Romeo i Julia” (1810). W 1810 prawdopodobnie występował w zespole M. Morawskiej. Obdarzony dobrymi warunkami scen., niezłym głosem i dobrą dykcją, grał role bohaterów, amantów, a także śpiewał w komediooperach; w Wilnie uważany był za jednego z lepszych aktorów i śpiewaków. W 1812 wstąpił do wojska napoleońskiego; był w sztabie gen. J. Konopki. W 1814 występował w Białymstoku (w zespole J. Hensla i K. Kamińskiego) oraz w t. krak. (m.in. 29 XII 1814). 4 V 1815 wystąpił gościnnie w T. Narodowym w Warszawie w roli Kaina („Śmierć Abla"), a następnie jeszcze w tym samym miesiącu grał Bryndasa („Krakowiacy i Górale") i Pesara-Jagona („Otello”, w przeróbce J.F. Ducisa). W recenzji Iksów zwrócono wtedy uwagę na jego „wspaniałą postać”, przejęcie się rolą, „grę pełną duszy i mocy”, ale zarzucano jednostajność deklamacji. Po tych występach wrócił do Wilna i za namową K. Skibińskiego przeniósł się do Krakowa; w pierwszej poł. grudnia 1821, przejazdem do Krakowa, występował w Warszawie. Po raz pierwszy wystąpił na scenie krak. 20 XII 1821 w roli Pedra („Inez de Castro"), a następnie Amanda („Woziwoda paryski"). W t. krak. pozostał do końca życia. W sez. letnich wyjeżdżał wraz z częścią zespołu krak. do Poznania (1822, 1826), Kalisza (1822, 1826, 1827), Piotrkowa, Płocka, Radomia, Kielc, Łowicza. W czasie tych występów niekiedy kierował zespołem. Grał przede wszystkim bohaterów i „tragicznych kochanków”. Ważniejsze role: Stary Cygan („Precjoza"), Piaro („Hiszpanie w Peru"), Lataniant („Fanszetka"), Skander Pasza („Żółkiewski pod Cecorą"), Ojciec Paweł („Róża z gór alpejskich"), Stanisław („Powrót Stanisława"); ważniejsze partie w operach: Symeon („Józef w Egipcie"), Ali („Nadyr"), Montechi („Romeo i Julia” N.A. Zingarellego), Granat („Kościuszko nad Sekwaną").
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.76821.1
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.76822.2
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.76823.2
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.76824.2
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.76825.2
Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 71/1830 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=28118 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego): Antoni FISZER
artysta dramatyczny od 1802 w Litwie i w Krakowie, wojskowy 1812-1815; ur. w Warszawie, zm. 6 III 1830 w Krakowie
|
|
Antoni Fiszer
(ID: teatr.76821.1)
