„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
IGNATOWSKI Gustaw (ur. ok. 1845 - działał do 1884), śpiewak, aktor, dyrygentBył mężem => Marii I. (ślub ok. 1881). W 1863-64 kształcił się w Instytucie Muzycznym w Warszawie (był uczniem F. Ciaffei) i ukończył go z odznaczeniem. W 1865 występował na koncertach, m.in. we Włocławku; 28 VIII 1866 śpiewał (zapewne w antraktach) w t. łódzkim. Wyjechał następnie za granicę i studiował w konserwatorium paryskim. Po powrocie, od 27 IX 1874 do 23 II 1878 występował w zespole t. krakowskiego. Śpiewał tam partie tenorowe w operetkach, niekiedy również w operach. Na okres letni wyjeżdżał z zespołem t. krak. do Tarnowa. W 1878 był w Krakowie przez krótki okres dyrygentem zespołu operowego. Od 28 II do kwietnia 1878 występował w zespole J. Teksla w Piotrkowie, w miesiącach letnich 1878 i 1879 pod dyr. J. Teksla w warsz. t. ogr. Belle Vue, a później w zespole B. Kremskiego i H. Wójcickiego w Łomży(sez. 1879/80) i w Lublinie (sez. 1880/81). Na sez. 1881/82 (od 30 VII 1881 do 28 II 1882) zaangażował się ponownie do t. krakowskiego. Grał już teraz z mniejszym powodzeniem role w dramatach i komediach. W 1882 występował także w Łodzi u W. Leśniewskiego i w Tarnowie u E. Skrzyszowskiego, a w 1883 w warsz. t. ogr. Alhambra. Następnie zamieszkał na stałe w Kaliszu, gdzie do 1884 był dyrygentem orkiestry i chóru tamtejszego Tow. Muzycznego. W późniejszych latach był urzędnikiem Izby Skarbowej w Kaliszu.
Ważniejsze partie operetkowe: Prosper („Życie paryskie"), Parys („Piękna Helena"), Piquillo („Perichola"), Pomponnet („Córka pani Angot"), Marasquin („Girofle-Girofla"), Eisele („Fatinica"), Eisenstein („Zemsta nietoperza"), operowe: Janusz („Halka"), Łokietek („Wiśliczanki"), Nemorino („Napój miłosny"); role dram.: Henryk („Grube ryby"), Robert („Robert i Bertrand, czyli Dwaj złodzieje"), Briot („Stryj Sam"), Gajac („Świat nudów").