Maria Kamińska (ID: teatr.77561.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. GRENDYSZYŃSKI Ludomir (1859-1922) publicysta, redaktor 6°
2. GRENDYSZYŃSKI Kazimierz (1866-1906) księgarz, wydawca 8°
3. REMBOWSKI Jan Nepomucen (1821-1889) towiańczyk, poeta 9°
4. TOMKIEWICZ Stanisław (18591896) literat, malarz 10°
5. KIRCHMAYER Julian (1827-1874) działacz polityczny, poseł 10°
6. FILIPOWICZ Karol (1850-1902) ekonomista, pisarz, publicysta 11°
7. SUŁOWSKI Tadeusz Jan (1874-1952), inżynier, elektrotechnik, przemysłowiec 11°
8. FILIPOWICZ Kazimierz (1845-1891) lekarz, botanik 11°
9. RAABE Zdzisław (1909-1972) zoolog, profesor uniwersytecki 11°
10. RAABE Leszek (1913-1943) młodzieżowy działacz socjalistyczny publicysta 11°
11. RAABE Henryk Wacław (1882-1951) zoolog, działacz socjalistyczny i oświatowy, rektor, ambasador 11°
12. ALFONCE Aleksander (1779-1857) kartograf, generał rosyjski 11°
13. ŁASZCZYŃSKI Jakub Ignacy (1791-1865) prezydent Warszawy, gubernator cywilny, członek rady Stanu 11°
14. MAKAROWICZ Franciszek Ksawery (2 poł. XVIII w.) kupiec, działacz mieszczański w okresie Sejmu Czteroletniego 12°
15. STRZEMBOSZ Tadeusz Wiktor (1864-1913), działacz polityczny i społeczny 12°
16. STRZEMBOSZ Alojzy Władysław (1875-1917), bibliotekarz, działacz emigracyjny 12°
17. BUDZISZEWSKI Jan (zm. 1854) pułkownik 12°
18. SZWEDE Ludwik (1816-1901), przemysłowiec, filantrop 12°
19. SOKOLNICKI Witold Piotr (1906-1968) oficer WP i Armii Krajowej 12°
20. ĆWIKIEL Józef Stanisław (1850-1925) inżynier 12°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KAMIŃSKA Maria, zamężna Latoszyńska (1875 - 2 XI 1946 Warszawa), śpiewaczka
  Była córką Józefa K., skrzypka i kompozytora, i Apolonii z Pawelskich. Po ukończeniu gimn. w Płocku uczyła się śpiewu u M. Horbowskiego; następnie jako stypendystka Tow. Muzycznego studiowała w warsz. konserwatorium, a także przez krótki okres w Mediolanie. W 1900-01 występowała na koncertach w Wilnie (marzec 1900) i Warszawie (kwiecień 1900; styczeń, marzec i kwiecień 1901). 25 V 1900 debiutowała z powodzeniem w WTR w partii Hanny („Straszny dwór"). Od grudnia 1901 (na sez. 1901/02) została zaangażowana do zespołu opery WTR; śpiewała tam m.in. Małgosię („Jaś i Małgosia"), Zuzię („Verbum nobile"), Jitkę („Dalibor"), Dziewczynę wiejską („Manru"). W następnych latach tylko okresowo wiązała się engagement ze scenami operowymi; gł. występowała na licznych koncertach, w Warszawie i w miastach prowincjonalnych, dawanych na cele narodowe, społeczne, dobroczynne, m.in. na budowę pomnika Chopina. Wiele tych koncertów sama organizowała. Odnosiła duże sukcesy śpiewając arie operowe i pieśni, pięknym, dramatycznym sopranem. W 1903 wyszła za mąż za Stanisława Latoszyńskiego i odtąd występowała pod podwójnym nazwiskiem. Wg doniesień ówczesnej prasy (prawdopodobnie niewyczerpujących) w 1902 koncertowała w Łodzi, 1903 w Warszawie, 1904 w Łodzi, 1907 w Łomży, 1908 w Łodzi, Mławie i Włocławku; w 1910 występowała w Warszawie w pierwszej poł. roku na koncertach, a także przez pewien czas w zespole opery WTR, m.in. w partiach Flory („Chopin") i Cho-Cho-San („Madame Butterfly"). Należała do założycieli warsz. Opery Popularnej i w 1911 śpiewała na tej scenie. W 1912 występowała w zespole T. Letniego w Wilnie. 25 II 1913 śpiewała w t. kaliskim na jubileuszu J. Myszkowskiego partię tyt. w „Hrabinie”. Następnie śpiewała w Warszawie: w 1914 w T. Nowoczesnym, a od grudnia 1914 do lipca 1917 w zespole T. Wielkiego, m.in. partie Halki („Halka"), Santuzzy („Rycerskość wieśniacza"), Tamary („Demon"), Racheli („Żydówka"), Jasia („Jaś i Małgosia"). W 1917 występowała na koncertach w Sosnowcu, w 1918 w Łodzi (tu także dawała lekcje śpiewu), w 1919 w warsz. T. Stołecznym, w 1921 w Bydgoszczy, w 1922 w Dolinie Szwajcarskiej w Warszawie, w 1923 w Ciechocinku. W późniejszych latach poświęciła się gł. pracy pedagogicznej. Wykładała m.in. w 1926 w szkole gry scen. H. Ossorii w Warszawie. Występowała też niekiedy na koncertach.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77561.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś. P.
  MARJA
  ROMIŃSKA
  LATOSZYŃSKA
  ARTYSTKA OPERY WARSZ.
  UR. 1875 R.
  ZM. 2. XI. 1946 R.
  
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.1819
  sw.669792 Akt małżeństwa: Warszawa św. Aleksander (obecn. m. Warszawa), 41/1902 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=8&zs=9214d&sy=318&kt=1&skan=041.jpg [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim