„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
ŁOWCZYŃSKI Tadeusz (9 I 1882 Kraków - 26 XII 1937 Lwów), śpiewak, reżyserKształcił się w konserwatorium w Krakowie i odbywał studia wokalne w Mediolanie (jako stypendysta Wydziału Krajowego we Lwowie). Podczas pobytu we Włoszech śpiewał we Florencji i Modenie. Potem występował na koncertach w Krakowie (m.in. w marcu 1903, grudniu 1904, grudniu 1905, wrześniu 1907) i we Lwowie. W sez. 1907/08 należał do zespołu T. Wielkiego w Warszawie, w sez. 1908/09 do zespołu lwow. T. Miejskiego. Z zespołem opery lwow. w lecie 1908, 1909 i 1911 śpiewał gościnnie w Krakowie. W 1909-10 przebywał przez pewien czas we Włoszech. Występował gościnnie w Warszawie, Poznaniu (sez. 1910/11), w 1911 w Jugosławii (m.in. w Zagrzebiu, Dubrowniku, Splicie, Sarajewie, Fiume - obecnie Rijeka), ponadto w Budapeszcie, Wiedniu, Hamburgu, Dusseldorfie, Trieście. We wrześniu 1915 występował w Dąbrowie Górniczej, a w 1915-16 śpiewał i reżyserował w zespole Krak. Tow. Operowego na scenie T. Miejskiego w Krakowie. Był dobrym wykonawcą czołowych partii tenorowych, przede wszystkim bohaterskich; ważniejsze z nich: Narraboth („Salome"), Cavaradossi („Tosca"), Hoffmann („Opowieści Hoffmanna"), Jontek („Halka"), Stefan („Straszny dwór"), Faust („Faust"), Don Jose („Carmen"), Turiddu („Rycerskość wieśniacza"). Po I wojnie świat. do 1930 należał stale jako śpiewak i reżyser do zespołu T. Wielkiego we Lwowie (tylko latem 1919 i 1920 w zespole Krak. Tow. Operowego); stracił już w tym czasie głos i wykonywał mniejsze partie, jak np. Goro („Madame Butterfly"), Handii („Lakme"), Spoletta („Tosca"), Isepo („Gioconda"), Pan Damazy („Straszny dwór"), Wasyl Szujski („Borys Godunow"). Z ról pierwszoplanowych śpiewał jeszcze w 1925 Alfreda („Traviata"). Po 1930 występował tylko sporadycznie, m.in. w operetkach jako Schubert („Domek trzech dziewcząt"), Joszi („Miłość cygańska"). W lecie 1931 wyjechał z zespołem lwow. opery i operetki na występy do Krakowa.
Tadeusz Łowczyński
(ID: teatr.78435.1)
