Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BORKOWSKI Bohdan (1839-1901) muzyk, kompozytor 3°
2. MAY Jan Antoni (1761-1831) drukarz, księgarz, wydawca Gazety Krakowskiej 4°
3. SZAMOWSKI Ignacy (zm.1827), targowiczanin, poseł na sejm Księstwa Warszawskiego 9°
4. NASIEROWSKI Walenty Maciej (1808-1888) demokrata emigracyjny 10°
5. ŚWIĘTOSŁAWSKI Zenon (1811-1875) przywódca Gromad Ludu Polskiego 11°
6. ŚWIĘTOSŁAWSKI Aleksander (1810-1835) powstaniec listopadowy, emigrant 11°
7. MIŁKOWSKI Jan Onufry (1871-1936) przyrodnik, pedagog 12°
8. PRZYBOROWSKI Walery Zygmunt (1845-1913) dziennikarz, literat, historyk powstania 1863 12°
9. FREY Jakub Michał (1801-1865) lekarz 12°
10. PLĄSKOWSKI Romuald (1821-1896) lekarz psychiatra i internista, profesor 12°
11. SŁUPSKI Feliks (1868-1950) malarz, założyciel szkoły malarskiej, pedagog 12°
12. CZARNOWSKI Ludwik (1887-1933) artysta dramatyczny 13°
13. SAMBORSKI Bogusław (1897- po 1970) aktor teatralny i filmowy 13°
14. RABEK Tadeusz Ignacy (1904-1965) chemik-organik, profesor technologii tworzyw sztucznych 13°
15. TREMBECKI Jan (ok.17211781) chorąży malborski 13°
16. STEBNOWSKI Jan (1884-1978), malarz, kartograf, legionista 13°
17. ŚWIĘTOSŁAWSKI Wojciech (ok.1742-1811?) konfederat barski, targowiczanin 13°
18. SLASKI Marcin h. Grzymała (zm. 1789) szambelan królewski, poseł na sejmy 13°
19. OŁTUSZEWSKI Władysław (1855-1922) lekarz, pionier polskiej foniatrii 13°
20. MILLER Józef (ur. 1793- po 1833) generał brygady WP 13°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  NATORSKI Leon (1827 - 14 V 1882 Stanisławów), aktor, reżyser, dyr. teatru
  Był mężem - Eugenii N. W 1851-53 występował w zespole T. Borkowskiego (był także inspicjentem). W 1853 debiutował we Lwowie: 24 X wystąpił w „Zabobonie”, potem grał z powodzeniem rolę Pieprzyka („Skalmierzanki"). Został zaangażowany do t. lwow. i występował tam do 1857. Od 1858 należał jako aktor i reżyser do zespołu T. Borkowskiego w Kijowie, a następnie (1860-62) podobno prowadził w Kijowie własny zespół. 5 IV 1870 wystąpił gościnnie w t. krak. w roli Dodowskiego („Piosnka wujaszka"). W lecie występował u M. Stengla w Wielkopolsce, w sez. 1870/71 u Kołakowskiego w Kielcach, w 1874-80 w t. ukr. (kier. przez T. Romanowiczową), gdzie przez dwa lata pełnił też funkcję reżysera. Latem 1878 pracował w warsz. t. ogr. Alhambra. Grał zwykle role komiczne, jak np. Papkin („Zemsta"), Gobbo („Kupiec wenecki"). Po ustąpieniu ze sceny był kasjerem banku zaliczkowego w Tłumaczu.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79190.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79191.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim