August Padyga (ID: teatr.79525.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  PADYGA August (18 VI 1849 lub 1847 Warszawa - 24 I 1902 Łęczyca), dyrygent, dyr. teatru
  Był synem Feliksa P. i Joanny ze Szwarców, mężem => Walentyny Szlader. Początkowo uczył się śpiewu w Piotrkowie w kościele ewangelickim. Był kapelmistrzem w następujących prowincjonalnych zespołach teatr.: w 1873 u P. Ratajewicza w Piotrkowie, w 1873-75 u J. Grabińskiego, m.ir. w Lublinie (sez. 1873/74) i w warsz. t. ogr. Tivoli (1875), w 1874 (luty-marzec) także u W. Dębskiego w Kielcach, w sez. 1875/76 i w lecie 1876 u M. Krauzego w Kielcach, Radomiu, Siedlcach, Łomży, Suwałkach, w lecie 1877 w warsz. t. ogr. Arkadia, w sez. 1877/78 u B. Kremskiego i H. Wójcickiego w Płocku, a w 1 878 we Włocławku. 1 V 1879 w Lublinie ożenił się z aktorką Walentyną Szlader. Od 1878 do 1880 był kierownikiem muz. t. w Lublinie. Od 1880 działał w Kaliszu; był tu dyrygentem teatr., za dyr. J. Puch-niewskiego, J. Grabińskiego, A. Trapszy i w 1883-84 nauczycielem śpiewu w tutejszym Tow. Muzycznym. W styczniu 1886 i zapewne w sez. 1886/87 był dyr. w Łowiczu. W latach następnych znowu był kapelmistrzem w t. prowincjonalnych, m.in. w 1895 w Siedlcach i 1896 w Lublinie. Dyrygował przeważnie operetkami, a także i operami, m.in. „Verbum nobile” i „Halką”. Był autorem muzyki do wielu sztuk, m.in. do „Wnuka Tumrego”. Po 1896 był nauczycielem śpiewu i muzyki w seminarium nauczycielskim w Łęczycy i kapelmistrzem tutejszej orkiestry strażackiej.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79525.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81418.4

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim