Antoni Konstanty Tarnowski (ID: teatr.81644.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. TARNOWSKI Aleksander (1821-1882), solista baletu Warszawskich Teatrów Rządowych 2°
2. POPŁAWSKA Zofia (1891-1969) tłumaczka, publicystka, bibliotekarka, kapitan AK 5°
3. POPŁAWSKI Wiktor Aleksander (1889-1935) publicysta, dziennikarz, poeta, tłumacz 6°
4. POPŁAWSKI Jan Ludwik (1854-1908) ideolog, publicysta, współtwórca Narodowej Demokracji 7°
5. RYLKE Stanisław Piotr (1843-1899) geodeta, topograf, astronom 8°
6. RYLKE Aleksander (1887-1968) inżynier budowy okrętów Politechniki Gdańskiej 8°
7. POTOCKI Antoni (1867-1939) krytyk literacki, publicysta, historyk literatury i sztuki 9°
8. POTOCKI Józef Karol (1854-1898?) socjolog, publicysta, nauczyciel 9°
9. KĄCZKOWSKI Józef (1857- ok. 1939) inżynier chemik, działacz społeczny 10°
10. PRZYBYŁKO-POTOCKA Maria Henryka (1873-1944) aktorka 10°
11. CZARLIŃSKI Emil (1833-1913) poseł, działacz narodowy 10°
12. CZOSNOWSKI Władysław (1841-1916) właściciel biura budowlanego 11°
13. DMOWSKI Władysław (1837-1894) działacz narodowy i społeczny 11°
14. GORECKI Zdzisław (1895-1944) lekarz 11°
15. PONIKOWSKI Cezary Franciszek (1854-1944) adwokat 11°
16. NISZCZYCKI Mikołaj (zm. 1542) starosta płocki, kasztelan sierpski, wojewoda bełski 11°
17. CZARLIŃSKI Felicjan (1868-1921) jezuita, misjonarz 11°
18. DONIMIRSKI Brochwicz Teodor (1809-1884) rolnik, działacz społeczny 11°
19. KOZICKI Stanisław (1876-1958) polityk, publicysta, historyk 11°
20. BŁĘDOWSKI Franciszek (1806-1875) wojskowy, emigrant 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  TARNOWSKI Antoni (6 I 1822 Warszawa - 6 II 1887 Warszawa), tancerz
  Był synem zecera „Gazety Warszawskiej”, bliźniaczym bratem => Aleksandra T. Przyjęty do warsz. szkoły baletowej 1 VII 1835, już w następnym roku brał udział w szkolnych przedstawieniach tańcząc w lipcu 1836 Ferdynanda („Opiekun oszukany") a w październiku tego roku Katarzynę, starą gospodynię („Dwa posągi"). Ok. 1842 przyjęty został do baletu warszawskiego. Wesoły, dowcipny, karierę scen. rozpoczynał dwutorowo, wykonując równocześnie partie o wyraźnym zacięciu groteskowym i klasyczne tańce solowe. 21 III 1843 wystąpił w parodii hiszpańskich tancerzy panny Manueli i pana Camprubi wywołując huragany śmiechu jako „panna Manuela”. W czerwcu 1843 tańczył partię Żony Maturyna („Fletrowers zaczarowany"). Później otrzymał m.in. partie: Drużby („Wesele w Ojcowie") i Oficera Gustawa („Anetta, czyli Sen wieśniaczki") oraz solowe tańce klasyczne w baletach „Mimili, czyli Styryjczykowie”, „Mleczarka szwajcarska”, „Markietanka i pocztylion”, „Giselle”. Od 1850 został obok brata pierwszym tancerzem klasycznym. Gdy w 1858 Aleksander T. zachorował, Antoni przejął jego partie Albrechta („Giselle") i Hr. Leonarda („Asmodea"), wywiązując się z nich z równym powodzeniem. Partnerował wszystkim występującym gościnnie na scenie warsz. zagranicznym znakomitościom, jak: C. Grisi, C. Coqui, E. Casati czy N. Bogdanow. 11 II 1866, tańcząc z Nadieżdą Bogdanow pas de deux w „Asmodei”, uległ wypadkowi i zmuszony był opuścić scenę. 18 II 1866 otrzymał od dyrekcji WTR benefis. 20 X 1868 mianowany został nauczycielem wyższych klas warsz. szkoły baletowej i resztę życia poświęcił pracy pedagogicznej.
  Dysponował doskonałymi warunkami zewnętrznymi, wspartymi talentem i pracowitością; był silny i bardzo zręczny. „Taniec tego prawdziwego artysty obok nadzwyczajnego wyrobienia i siły odznacza się nieporównanym wdziękiem i lekkością zadziwiającą"; „oprócz zalet pierwszego tancerza posiada nadto nieporównany dar wspierania we wszelkich trudniejszych pozach i w wykonywaniu śmielszych rzutów powierzonej mu tancerki” - pisano o nim w „Dzienniku Powszechnym”. Jego najwybitniejsze partie: Adonis („Wenus i Adonis"), Faust („Faust"), Konrad („Korsarz"), Federici („Marco Spada"), Henryk („Modniarki"), Piotr Gringoire („Esmeralda"), Diavolino („Katarzyna córka bandyty"), Don Diego („Paquita"), Amato („Wyspa miłości"), Konrad („Dziewice jeziora"), Akbar („Rozbójnik morski"), Edward („Wyspa Amazonek").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81644.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 52 str. 380: psb.35017.6
  Polski Słownik Biograficzny t. 52 str. 387: psb.35021.1
  n.24012 Nekrologia Minakowskiego (24012)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim