„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
ŻEBROWSKI Franciszek Salezy (1787 Warszawa - 29 VI 1854 Kraków), aktor, śpiewakBył synem Wojciecha Ż. i Marianny z Krzyżanowskich, ojcem => Aleksandry Ż., => Anieli Ż. i => Cecylii Ż. W 1806-13 służył w wojsku, w 1813 dostał się do niewoli rosyjskiej. Po uwolnieniu debiutował zapewne już w 1816 w Kaliszu u K. Bauera. W 1817-35 należał stale do zespołu t. krak.; brał też udział w letnich występach m.in. w Radomiu, Kaliszu, Płocku, Łowiczu. W 1826 debiutował w t. warsz.: 7 IX w roli Telembskiego („Jan Grudczyński"), a 21 IX w roli Figara („Cyrulik sewilski"). W 1827 występował gościnnie w Radomiu u I. Brelewskiego. W 1835-39 był reżyserem zespołu amatorskiego w Sandomierzu. W 1841 występował, a może nawet kierował zespołem w Żytomierzu. Od 1842 należał znowu do zespołu t. krak., ale występował rzadko i był używany „do szczególnych poruczeń”, a od 1846 do 1854 był tam rekwizytorem.
W młodych latach był „w rolach kochanków chwalony z głosu muzykalnego, ale ganiony dla gry zimnej”, potem zaś „wiek go pochylił, a pamięć odeszła” (K. Estreicher). Grał m.in. Stacha („Krakowiacy i Górale"), Hurrę („Kościuszko nad Sekwaną"), Piotra („Zrzędność i przekora"), Dorivala („Róża z gór alpejskich"). Ożeniony był z Katarzyną z Kowalskich.