Edward Fertner (ID: teatr.9271.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. NAMYSŁOWSKI Stanisław Wojciech (1879-1963) dyrygent, skrzypek, kompozytor 5°
2. NAMYSŁOWSKI Karol Franciszek (1856-1925) kompozytor, skrzypek 6°
3. HAFNER Ludwik (1871-1938) inżynier, przemysłowiec 10°
4. MALEWSKI Józef Gabriel (1875-1929) weterynarz, generał brygady 10°
5. LEWANDOWSKI Leopold Leon (1831-1896) skrzypek, kompozytor, dyrygent 12°
6. GRABOWSKI Józef (1826-1899) inżynier 13°
7. MORYKONI Kajetan (1774-1830) rektor Szkoły Płockiej, założyciel Towarzystwa Naukowego Płockiego 13°
8. LEWESTAM Fryderyk Henryk (1817-1878) krytyk literatury, historyk, tłumacz 13°
9. KOLASIŃSKI Wawrzyniec (1777-1846) malarz. 13°
10. PFANHAUSER Michał Jakub (1799-1857) zegarmistrz 14°
11. PRAUSS Tadeusz Feliks (1896- po 1939) pułkownik pilot 14°
12. BUCHOWIECKI Stefan (1863-1927) lekarz, generał brygady 14°
13. KOLASIŃSKI Antoni Bazyli (1811-1876) malarz 14°
14. RITTENDORF Władysław Karol (1821-1898) budowniczy teatrów warszawskich 15°
15. SOKOŁOWSKI Zygmunt (1908-1953) podpułkownik dyplomowany WP, lotnik 15°
16. SZEMPLIŃSKA-SOBOLEWSKA Elżbieta (1909-1991) pisarka 15°
17. BALICKI Zygmunt (1858-1916) działacz polityczny, publicysta 15°
18. ROLBIECKI Maciej (1786-1831) podpułkownik WP 15°
19. MIKULSKI Tytus (1843-1907) Śpiewak, pedagog, kompozytor 15°
20. MALEWSKI Andrzej (1929-1963) socjolog, psycholog, metodolog nauk społecznych 15°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  FERTNER Edward (26 VII 1891 Warszawa - 21 XII 1955 Łódź), aktor, reżyser
  Był synem Hipolita F. i Anny z Walewskich. Po ukończeniu w Warszawie szkoły średniej, przygotowywał się do zawodu aktorskiego na prywatnych lekcjach. Debiutował w grudniu 1913 w Warszawie w T. Nowoczesnym; później występował w T. Praskim. Przeniósł się następnie do Lublina, gdzie w sez. 1922/23 występował w T. Miejskim; w sez. 1923/24 występował w T. Nowym w Poznaniu, w sez. 1924/25 w T. Bagatela w Krakowie, w 1925-28 w T. Miejskich we Lwowie, w sez. 1928/29 w T. Gong w Krakowie, w sez. 1930/31 w T. Wołyńskim w Łucku, w grudniu 1931 w T. Melodram w Warszawie, następnie w warsz. t. rewiowych Nowy Ananas i Rakieta (1932). W 1932 występował w T. Polskim w Poznaniu, w sez. 1934/35 w T. Ateneum w Warszawie, w sez. 1935/36 w T. Nowym w Kaliszu, gdzie objął ponadto funkcję głównego reżysera, w sez. 1937/38 i 1938/39 w T. Wołyńskim im. Słowackiego w Łucku (brał też udział w objazdach tego teatru). Po wyzwoleniu występował w Warszawie: w Miejskich T. Dramatycznych (1945-47), w T. Nowym (1947-49) i od sez. 1949/50 do śmierci w T. Narodowym (okresowo także na scenie T. Współczesnego). Korpulentny, niskiego wzrostu, grał z powodzeniem role charakterystyczne w dramatach i komediach, np. Siekierkę-seniora („Spadkobierca"), Chlumberga („Niebieskie migdały"), Piotra Zrzędę („Zrzędność i przekora"), Dobczyńskiego („Rewizor"), Prezesa („Wilki w nocy"), Mrozika („Wesele Fonsia"), Bartłomieja („Krakowiacy i Górale"), Filipa („Grube ryby"). W 1953 doskonale zagrał Dyndalskiego („Zemsta"). Był dobrym odtwórcą ról epizodycznych, m.in. Hołysza („Wyzwolenie"), Grabarza II („Hamlet"), Porcinellego („Królowa przedmieścia"), Beaupertuisa („Słomkowy kapelusz").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.9271.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim