Adam Bogumił Teofil Helbich h. Pikolar (ID: zi.2.67.o)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. LESSEL Józef Grzegorz (1802-1844) architekt 2°
2. LESSEL Fryderyk Albert (1767-1822) architekt 2°
3. RUDZKI Konstanty (1820-1899) inżynier, założyciel fabryki wyrobów metalowych 2°
4. JELEŃSKI Józef (ok. 1748- po 1813) starosta jakimowicki, generał-major 3°
5. BRANDT Franciszek Antoni (1777-1832) lekarz 4°
6. BRANDT Alfons Jan (1812-1846) chirurg 4°
7. JELEŃSKI Rafał Józef (przed 1712-1780) kasztelan nowogrodzki 4°
8. BRANDT Józef (1841-1915) malarz 4°
9. POSZWIŃSKI Adam (1881-1942?) dziennikarz, komisarz Naczelnej Rady Ludowej, działacz Chrześcijańskiej Demokracji 5°
10. BIEGA Stanisław Jan (1862-1923) pracownik społeczny 5°
11. JELEŃSKI Jan (zm. 1807) starosta sądowy mozyrski 5°
12. BUŁHARYN Jerzy (1798-1885) generał wojsk węgierskich 5°
13. JELEŃSKI Konstanty Ludwik (XVIII-XIX w.) podkomorzy mozyrski 5°
14. KOSSAK Wojciech Horacy (1856-1942) malarz batalista 5°
15. KURNATOWSKI Włodzimierz (1818-1884) powstaniec 1863 5°
16. CHŁAPOWSKI Karol Bodzenta (1840-1914) publicysta 5°
17. CHŁAPOWSKI Franciszek (1845-1923) profesor medycyny 5°
18. CHŁAPOWSKI Józef (1852-1915) działacz społeczny 5°
19. ELŻANOWSKI Seweryn (1821-1874) działacz niepodległościowy 5°
20. BIERNACKI Nikodem (1826-1892) skrzypek, kompozytor 5°

Uwagi

• Epitafium na cm. Powązkowskim:

  ADAM BOGUMIŁ HELBICH DOKTOR MEDYCYNY -PUŁKOWNIK W.P. 1831 R. -RADCA STANU - SPOŁECZNIK
  KAWALER ORDERÓW VIRTUTI MILITARI I ŚW.STANSŁAWA
  ŻYŁ LAT 85 ZM. 19.3.1881 R.
  
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  GRÓB RODZINY
  DR MED. ADAMA
  BOGUMIŁA HELBICHA 1881 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 9 str. 353: psb.8352.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 281): Helbich Adam [Bogumił], Wydział Lekarski, wpis 27 IV 1814
  Pochodził z kupieckiej rodziny z Olsztyna, osiadłej w Warszawie w XVIII w. Syn Antoniego i Marianny Mościckiej. Otrzymał na studia stypendium m. Warszawy w wys. 1000 zł rocznie. 8 X 1817 otrzymał stopień mgra medycyny, chirurgii i akuszerii Uniw. Warsz., po czym odbył podróż naukową do Berlina i Wiednia. Po powrocie został 3 VIII 1818 mianowany lekarzem batalionowym 4 P. Strzelców Pieszych, 9 I 1819 lekarzem sztabowym 5 P. Piechoty Liniowej, 29 X 1822 zwolniony ze służby wojskowej i 8 XI 1822 mianowany został zastępcą lekarza obw. konińskiego. W 1826 starał się o stypendium zagraniczne dla wydoskonalenia się w chirurgii i objęcia wakującej na Uniwersytecie Warszawskim katedry chirurgii. Wydział Lekarski negatywnie ustosunkował się do tej prośby wobec odrzucenia w 1820 pracy doktorskiej Helbicha. 19 VII 1827 zwolniony został z zajmowanej posady na własne żądanie. 17 I 1827 uzyskał doktorat medycyny i chirurgii w Berlinie za pracę „De carbunculo polonico”. Od 1827 praktykował w Kaliszu, gdzie zdobył sobie powszechny szacunek; zaprzyjaźnił się z ojcem Adama Asnyka i był ojcem chrzestnym przyszłego poety, torując mu później drogę na studia. W 1831 wstąpił do wojska jako lekarz sztabowy, a 2 V 1831 awansowany na dywizyjnego, odznaczony został 6 maja Złotym Krzyżem Virtuti Militari. W 1833 doktor medycyny, wolno praktykujący w Kaliszu. 12 V 1835 naczelny lekarz Szpitala Głównego w Kaliszu; 18 I 1841 zwolniony na własne żądanie przeniósł się do Warszawy. Od 4 IX 1848 naczelny lekarz oddzielnego cholerycznego szpitala przy Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. Wybitny organizator nauki lekarskiej. W 1847 wraz z Jakubem Natan-sonem i Aleksandrem Le Brunem był współzałożycielem i redaktorem „Tygodnika Lekarskiego”. W 1843 został wybranyczłonkiem Ces. Tow. Lekarskiego Wileńskiego. 28 VIII 1848 mianowany członkiem honorowym Urzędu Lekarskiego gub. warszawskiej, a w 1850 członkiem honorowym Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego. Brał udział w opracowaniu projektu organizacji Akademii Medyko-Chirurgicznej. 19 X 1867 obchodził jubileusz 50-lecia pracy lekarskiej. Z rąk rektora Mianowskiego otrzymał honorowy dyplom doktora medycyny Szkoły Głównej. Utworzony został fundusz na nagrodę naukową im. Helbicha, a sam Helbich ofiarował tegoż dnia 4500 rubli Kasie Pomocy Rodzinom Zmarłych Lekarzy. Ogłosił przeszło 80 rozpraw i komunikatów naukowych w „Pam. Tow. Lekarskiego Warszawskiego”, a w „Tygod. Lekarskim” zamieszczał prawie w każdym numerze Uwagi nad chorobami panującymi. W 1848 ogłosił rozprawę Obraz chorób panujących w Warszawie w r. 1846 („Pam. Tow. Lek. Warsz.”, t. XIX, s. 5). Właściciel dóbr Konary w gub. radomskiej, przeżył tam ostatnie 14 lat życia. W 1820 był czynnym członkiem loży wolnomularskiej „Szkoła Równości” w Lublinie. Ożeniony był z Rozalią Rootzen-stein, a po jej śmierci z Anielą Amalią Lessel. Zmarł w Konarach, parafia Mniszek, pochowany w Warszawie na Powązkach. Syn jego był mgr. praw i admin., właścicielem Bedna-rowa, brał udział w powstaniu styczniowym.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: HELBICH Adam Józef Bogumił - Ukończył szkołę pijarów w Warszawie, od 27.4.1814 student Wydziału Lekarskiego UW, 8.10.17 otrzymał dyplom mgramed., odbył podróż naukową do Berlina i Wiednia. Wstąpił 3.8.18 do armii Królestwa Polskiego jako lekarz bat. 4 psp., 9.1.19 sztabs-lekarz 5 ppl., 29.10.22 dymisja. 1820 członek loży „Szkoła Równości” w Lublinie. Mianowany 8.11.22 zastępcą lekarza obw. konińskiego, 19.7.27 wziął dymisję na własne żądanie. Otrzymał 17.1.27 doktorat med. i chirurgii w Berlinie. Od 1827 praktykował w Kaliszu, zaprzyjaźniony z ojcem Adama Asnyka, został ojcem chrzestnym przyszłego poety. W powstaniu sztabslekarz 1 korpusu jazdy, 2.5.31 lekarz dyw., 6.5.31 otrzymał krzyż złoty nr 1163. Po upadku powstania wrócił do Kalisza, gdzie kontynuował praktykę. 12.5.35 naczelny lekarz Szpitala Głównego w Kaliszu, 19.7.35 decyzją warsz. gubernatora wojennego poddany dozorowi policyjnemu jako „osoba o podejrzanym sposobie myślenia”. 18.1.41 zwolniony na własne żądanie, przeniósł się do Warszawy. Od 1830 członek, potem kilkakrotny prezes Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego. W 1847 współzałożyciel i redaktor „Tygodnika Lekarskiego”, 1848 członek Rady Lekarskiej KP. 4.9.49 naczelny lekarz szpitala dla cholerycznych przy Szpitalu Dzieciątka Jezus. 19.10.67 obchodził jubileusz 50-lecia pracy lekarskiej. Dwukrotnie żonaty: z Rozalią Rootzenstein i z AnieląAmeliąLessel, miał dzieci. Zm. 19.3.81 w Konarach w Radomskiem, pochowany w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1851–1866:
  1851–1852: Członek honorowy Urzędu Lekarskiego Guberni Warszawskiej
  1851–1866: Członek honorowy Rady Lekarskiej
  1855–1866: Członek Rady Głównej Opiekuńczej
  1855: Radca dworu
  1861: Radca kolegialny Ordery: SS 2 (1861).
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 4790.
  n.111848 Nekrologia Minakowskiego (111848)
  n.8311a Nekrologia Minakowskiego (8311)
  sw.104233 Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1-3, Warszawa 1932-1935
  sw.104418 Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1-3, Warszawa 1932-1935
  sw.585876 Akt małżeństwa: Warszawa ASC Cyrkuł VI (obecn. m. Warszawa), 1/1821 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] https://szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/12481577 [podgląd]
  Ziemianie Polscy XX w. t. 2 - zi.2.67.o

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim