W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- ROGUSKI Kazimierz (1900-1985) profesor hodowli roślin 3°
- KONARSKI Adam Jerzy (1783-1836) ziemianin, działacz społeczny 5°
- PIOTROWSKI Kazimierz (1873-1897) botanik 5°
- KONARSKI Szymon (1850-1918) rolnik, działacz społeczny 5°
- BUKOWIECKA Zofia (1844-1920) autorka książek dla młodzieży 5°
- KOSSAKOWSKA Michalina (1836-1894) właścicielka drukarni 6°
- PAWLISZAK Wacław (1866-1905) malarz 6°
- BUKOWIECKI Ludwik (1836-1869) lekarz, powstaniec 6°
- KOSSAKOWSKI Władysław Jan (1833-1870) właściciel drukarni 6°
- KARSKI Kazimierz (ok. 1743-1800) podczaszy sandomierski, poseł 6°
- JASIEŃSKI Mikołaj (ok. 1732-1827) poseł Sejmu Czteroletniego 6°
- CICHOWSKI Henryk (1851-1910) inżynier 6°
- ROGUSKI Władysław (1890-1940) malarz, grafik, projektant tkanin 6°
- ŚWIEŻYŃSKI Józef (1868-1948) premier rządu Rady Regencyjnej 6°
- SZCZYTT NIEMIROWICZ Justynian (1740-1824) pisarz skarbowy litewski, poseł sejmowy 6°
- BUKOWIECKA Helena (1866-1910) pisarka, działaczka ludowa 7°
- NIEZABYTOWSKI Krzysztof Jan (1819-1849) publicysta, pisarz 7°
- SZCZYTT NIEMIROWICZ Józef (zm.1745) poseł na sejmy, kasztelan mścisławski 7°
- KINIORSKI Marian (1868-1943) poseł, senator, działacz rolniczy 7°
- KOSSAKOWSKI Józef (1807-1857) właściciel drukarni 7°
Uwagi
(Hübners) Who is Who w Polsce: Roguski Eugeniusz Wojciech dr inż. zawód: specj. bezpieczeństwa publicznego, nauczyciel akademicki, z-ca komendanta ds. naukowych, prorektor. miejsce pracy: Szkoła Główna Służby Pożarniczej. edukacja: 1976 inż. w Wyższej Szkole Pożarniczej w Warszawie, 1980 mgr inż. na Wydz. Budownictwa i Melioracji Wodnych SGGW, 1991 dr n. techn. w Wyższej Szkole Pożarniczo-Technicznej w Moskwie, uczestnik kursów i szkoleń m.in. 1993 z doradztwa personalnego, 1995 z zarządzania w sytuacjach nadzwyczajnych dla wyższej kadry kierowniczej „Moreton-in-Marsh” w Wielkiej Brytanii, 1996 z ochrony cywilnej pod egidą Inicjatywy Środkowo-Europejskiej w Wiedniu, 1997-98 wyższy kurs obrony w AON, 1998 szkolenie z zarządzania kryzysowego dla wysokich urzędników państwowych w Waszyngtonie i wizyta studialna w Bonn, 1999 szkolenie z „emergency management” zorganizowane w ramach współpracy międzyrządowej Polski i USA oraz warsztaty „Multilateral European Flood Preparedness Workshop” w Cincinatti w USA. kariera: 1976 asystent w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej, 1989-92 szef katedry w SGSP, 1992-97 dyr. Centrum Naukowo-Badawczego w Józefowie oraz przedstawiciel Polski, czł. afiliant zajmujący się sprzętem straży pożarnej w Europejskim Komitecie Normalizacyjnym, 1997 dyr. Biura Kadr i Szkolenia Komendy GPSP, 1997-2000 z-ca szefa Obrony Cywilnej Kraju oraz reprezentant Polski w Wysokim Komitecie Planowania Cywilnego Kwatery Głównej NATO, 1998-2000 przełożony Sekretariatu Komitetu Rady Ministrów ds. Zarządzania w Sytuacjach Kryzysowych, 2000-02 dziekan Wydz. Inżynierii Bezpieczeństwa Cywilnego SGSP, 2002 ekspert nadzw. komisji sejmowej rozpatrującej projekty ustaw dotyczących stanów nadzwyczajnych, od 2002 prorektor ds. naukowo-dydaktycznych SGSP. osiągnięcia: uzyskanie wsparcia rodziny umożliwiającego spełnienie naukowe i zawodowe; udział w tworzeniu Państwowej Straży Pożarnej oraz dotyczącej jej ustawy będącej jedną z najnowocześniejszych w Europie, utworzenie i nadzorowanie pierwszego Rządowego Centrum Zarządzania Kryzysami, opracowanie programu studiów oraz utworzenie pierwszego w Europie i jednego z pierwszych na świecie Wydz. Inżynierii Bezpieczeństwa Cywilnego w SGPS kształcącego specjalistów obrony cywilnej na miarę zagrożeń XXI wieku. publikacje: wykłady, artykuły, publikacje, w tym „Metodyka postępowania przy ocenie i wypracowaniu metod oceny systemów zabezpieczeń przeciwpożarowych”, „Uproszczona metoda oceny jakości zewnętrznej instalacji wodociągowej przeznaczonej dla celów przeciwpożarowych”, „Koncepcja współdziałania administracji rządowej z organizacjami pozarządowymi o charakterze ratowniczym bądź pomocowym”, „Polish flood lesson lerned”, „Inżynieria bezpieczeństwa cywilnego jako kierunek kształcenia w zakresie ochrony ludności”. odznaczenia: Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal KEN, Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju, Złoty Znak Związku OSP, odznaczenia branżowe. działalność: prezes Stow. Inżynierów i Techników Pożarnictwa, czł. rządowych zespołów kryzysowych podczas powodzi lat 1997, 98 i 2000 oraz rządowych zespołów koordynacyjnych ds. pomocy humanitarnej podczas klęsk żywiołowych w Hondurasie, na Ukrainie, Węgrzech i w Rumunii oraz podczas kryzysu w Kosowie, wielokrotny reprezentant Polski w strukturach NATO i UZE w czasie międzynarodowych ćwiczeń z zarządzania kryzysowego, sekretarz Rządowego Zespołu ds. Przygotowania RP do Problemu Roku 2000; obecnie czł. ZG Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP.
sw.47437 Who is who w Polsce, Zug 2008
Ziemianie Polscy XX w. t. 6 - zi.6.106.b6a1
|
|