Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KOZUBOWSKI Feliks (1842-1907) literat, publicysta 3°
2. MADEYSKI Stanisław Jerzy (1841-1910) prawnik, rektor UJ, minister wyznań i oświaty 4°
3. MADEYSKI Jerzy Wiktor (1872-1939) austriacki minister wyznań i oświaty poseł RP w Niemczech 4°
4. SUMIŃSKI Kazimierz (1800-1869), bibliotekarz, archiwista 5°
5. JAKUBOWSKI Józef (1861-1942) adwokat 6°
6. STADNICKI Józef Marek Piotr (1816-1893) ziemianin, zesłaniec 6°
7. DUNAJEWSKI Julian Antoni (1822-1907) ekonomista, minister skarbu 6°
8. MADEJSKI Leon (1838-1905) pisarz dramatyczny, prawnik 6°
9. HERKNER Józef (1802-1864) medalier, litograf 6°
10. MADEYSKI Edward Marceli (1832-1906) teoretyk, nauczyciel, pionier gimnastyki leczniczej 6°
11. STEMPKOWSKI Józef Gabriel (zm. 1793) wojewoda kijowski 6°
12. TARKOWSKI Stefan (zm. 1749), kasztelan brzeski litewski 7°
13. PILECKI Tytus (1840-1906) malarz 7°
14. HOMOLACS Edward (1808-1890) ziemianin, organizator Kuźnic 7°
15. ESTREICHER Alojzy Rafał (1786-1852) botanik 7°
16. MADEYSKA Maria (ur. 1864- po 1894) malarka 7°
17. SLASKI Andrzej h. Grzymała (XVIII w.-XIX w.) członek Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej Woj. Krakowskiego, porucznik wojsk kor., uczestnik powstania kościuszkowskiego 7°
18. KCZEWSKI Piotr Ernest (zm. 1722) wojewoda malborski 7°
19. SLASKI Jan Feliks h. Grzymała (ok. 1768-1847) generał-major ziemiański pow. proszowickiego i ksiąskiego, dowódca kosynierów pod Racławicami i Szczekocinami, członek Deputacji Indagacyjnej Rady Najwyższej Narodowej 7°
20. OŻAROWSKI Jerzy (przed 1770-1796) poseł krakowski, cześnik koronny 7°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 15 str. 43: psb.13396.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KOZUBOWSKI Antoni - Ukończył szkoły w Wąchocku, Kielcach i Lublinie, od 13.9.27 student Wydziału Lekarskiego UW. W powstaniu 13.2.31 lekarz bat. 5 psp., przeszedł 5.10.31 z. Rybińskim do Prus. Schronił się w Krakowie, gdzie ukończył studia medyczne. Kontynuował naukę we Wrocławiu, Dreźnie, Monachium i Wiirzburgu, gdzie 28.6.33 uzyskał doktorat med. i chirurgii na podstawie rozprawy o wrzodach kołtunowych. Wrócił do Krakowa, 29.4.34 mianowany prof. anatomii i fizjologii na Wydziale Lekarskim UJ. W 1854, kiedy władze austr. wprowadziły język niem., odmówił prowadzenia wykładów i został pozbawiony katedry. Zezwolono mu jednak na prowadzenie nadobowiązkowych wykładów z anatomii porównawczej. Powrócił 1861 na dawne stanowisko i pozostawał na nim do 10.4.68, kiedy przeszedł na emeryturę. Interesował się też rolnictwem, ogrodnictwem, pszczelarstwem, a zwłaszcza je-dwabnictwem i opublikował wiele artykułów na ten temat. Od 1835 członek Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, potem członek nadzwyczajny Akademii Umiejętności. 17.11.68 członek honorowy krak. Towarzystwa Lekarskiego. Rodziny nie założył. Zm. 3.9.80 w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim.
  n.80011 Nekrologia Minakowskiego (80011)
  sw.564097 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim