Jarosław Tadeusz Miciński h. Łabędź (ID: psb.17913.5)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MICIŃSKI Tadeusz Teodor (1873-1918) pisarz 1°
2. BARDZKI Ksawery (XVIII/XIX w.) pułkownik 9°
3. FILIPOWICZ Karol (1850-1902) ekonomista, pisarz, publicysta 9°
4. FILIPOWICZ Kazimierz (1845-1891) lekarz, botanik 9°
5. SZCZYTT NIEMIROWICZ Marcin (1749- w lub po 1800) sędzia ziemski połocki, poseł sejmowy 10°
6. SZAREJKO Roman (1900-1990) inżynier mechanik 10°
7. KARWOWSKI Hugon (1894-1941) lekarz rentgenolog 10°
8. ŚLÓSARSKI Antoni (1843-1897), zoolog, fizjograf 11°
9. HEPPEN Julian (1828-1898) dziennikarz, urzędnik kolejowy 11°
10. GROTOWSKI Marian (1882-1951) fizyk 11°
11. SZYMAŃSKI Paweł (1867-1945), pułkownik armii rosyjskiej, generał WP 11°
12. RUDZIŃSKI Stanisław (1867-1915) malarz 11°
13. CHAŁUBIŃSKI Tytus (1820-1889) lekarz 11°
14. BUDNY Stanisław (1797-1853) prawnik 11°
15. CRUTTA Antoni Łukasz (1727-1812) tłumacz 11°
16. REDEL Jakub Antoni (1769-1845) generał brygady WP 11°
17. KOPCZYŃSKI Wiesław (1880-1934) minister reform rolnych 11°
18. KRAHELSKA Wanda (1886-1968) dziennikarka, plastyczka 11°
19. PĘCZARSKI Nikodem Krzysztof (1814-1877) profesor matematyk 11°
20. ROSZKOWSKA Janina (1882-1974) nauczycielka, dyrektorka i właścicielka szkoły Średniej 12°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  MICIŃSKI Jarosław Tadeusz (14 X 1898 - 7 XII 1971 Warszawa), aktor, reżyser, kierownik artyst. teatru
  Był synem Tadeusza M., pisarza, i Marii z Dobrowolskich. W 1916 uczył się gry scen. u pedagoga II Studia MCHAT - N.O. Massalitinowa, nast. w Studiu przy T. Kameralnym w Moskwie, biorąc równocześnie udział w spektaklach tego teatru. Na pocz. 1919 znalazł się w Warszawie, w tzw. grupie M. Limanowskiego - zespole aktorów stanowiących trzon przyszłej Reduty. Brał udział w pracach tego teatru od chwili powstania. W 1924 wydalony z zespołu Reduty za nieposłuszeństwo, w nast. roku opublikował w „Wiadomościach Literackich” głośny paszkwil pt. „Z tajemnic Reduty. Garść wspomnień i ostrzeżeń”. W sez. 1925/26 grał w T. im. Bogusławskiego, 1926-28 w T. Polskim, w sez. 1928/29 należał do zespołu Placówki Żywego Słowa w T. Ateneum. W maju 1932 sprawował funkcję kier. artyst. i reżysera efemerycznego T. Kameralnego przy ul. Siennej 16 (wystawił „Wawrzyny"), jesienią 1932 grał w „Czarnym ghetcie” w T. Ateneum, od stycznia do kwietnia 1933 reżyserował i kierował równie efemerycznym T. Słowiańskim. Później prawdopodobnie wycofał się ze sceny i zajmował dziennikarstwem, a po wojnie także pracą redakcyjną, m.in. w Instytucie Wydawniczym PAX. Publikował też sporo wspomnień teatralnych. „Byli to” - wspominał T. Byrski - „człowiek na pewno inteligentny, choć aktorsko nieuzdolniony”. Grywał niewielkie role, takie jak: Czwarty z ludu („Juliusz Cezar"), Król Baltazar („Pastorałka"), Lejb („Róża") Baca („Powsinogi beskidzkie"), występował w scenach zbiorowych; jedynym poważniejszym wyjątkiem była rola Xawerego w praprem. „Turonia” w Reducie (1923).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.38605.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 20 str. 689: psb.17913.5

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim