Wacław Kucharski (ID: teatr.16004.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  KUCHARSKI Wacław (14 IX 1893 Warszawa - 29 IX 1966 Warszawa), aktor, śpiewak
  Był synem Józefa i Walerii K., mężem Stanisławy z Pawlaczków. Gry scen. uczył się pryw., uczęszczał też na lekcje śpiewu do E. Mossakowskiego. Według własnej relacji, debiutował w Płocku w 1911. W sez. 1912/13 prawdopodobnie on (imienia brak) występował w T. Popularnym A. Mielewskiego w Łodzi, m.in. w roli Grzesia („Miód kasztelański"), nast. aż do 1919 grał w zespołach prowincjonalnych z wyjątkiem sez. 1915/16, kiedy był w zespole T. Powszechnego przy ul. Chłodnej w Warszawie. W 1920-21 występował w t. frontowym pod kier. A. Szarkowskiego oraz w T. Miejskim w Grodnie, w sez. 1921/22 w warsz. kabarecie Qui Pro Quo, w którym w tym czasie grał też Jan K. (zob. t. 1) i występy ich bywają trudne do rozróżnienia. W sez. 1922/23 i 1924/25 był aktorem warsz. T. Praskiego, gdzie grał m.in. Glabriona („Lygia"), Skrzeczka („Podróż diabła na wesele"), Fedorenkę („Śmierć Okrzei"), Żandarma („Siedmiu powieszonych"). Następnie, aż do wybuchu II wojny świat., występował w warsz. t.: Morskie Oko (1929, 1930), Wesołe Oko (1931), Cyganeria (1933), Stara Banda (1934), Cyrulik Warszawski (1938), Figaro (1939). Ponadto w sez. 1932/33 krótko grał w T. Artystów, m.in. Oficera Służbowego („Rasputin"). Z zespołami warsz. wyjeżdżał na gościnne występy do innych miast, np. w lecie 1930 do Kalisza i Przemyśla (pod kier. W. Waltera). W czasie II wojny świat. pracował m.in. jako księgowy w T. Komedia w Warszawie (1942-44). Po powstaniu warsz. był w obozie w Pruszkowie, potem znalazł się w Częstochowie, gdzie, wg własnej relacji, w pierwszych miesiącach po wojnie należał do zrzeszenia aktorów; nast. sam zorganizował zespół teatr. w Łodzi, z którym występował też w Warszawie. W czerwcu 1945 został zaangażowany do zespołu T. Syrena w Łodzi, z którym przeniósł się do Warszawy. Od sez. 1951/52 występował w warsz. T. Nowym, a po przekształceniu go w Operetkę (1955), pozostał nadal w jej zespole w charakterze inspicjenta i wykonawcy wielu epizodycznych ról (także w latach sześćdziesiątych, po przejściu na emeryturę), jak: Tragarz („Życie paryskie"), Rejent i Strażak („Girofle-Girofla"), Sekundant II („Can-Can"), Strażak („Mam'zelle Nitouche"), Onufry („Student żebrak"), Mameluk („Czarujący Giulio"). W 1961 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy; scenę opuścił ostatecznie z końcem sez. 1963/64. Był działaczem ZASP-u, okresowo wchodził w skład Zarządu Głównego (1931).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16004.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim