„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
CICHORACKI Władysław Franciszek, pseud. Wołodia Tichonow (3 VIII 1899 Starogard - 10 II 1967 Bydgoszcz), aktor, tancerzBył synem Franciszka C. i Wilhelminy z Maczyńskich, mężem aktorki i tancerki Stefanii
Cichorackiej. Uczył się w szkole niem. w Starogardzie, a od 1915 w szkole handlowej w Berlinie. Od 1917 występował w berlińskiej Metropol-Operette, pocz. jako statysta, potem chórzysta; równocześnie uczył się w szkole baletowej oraz statystował w niemych filmach niemieckich. W 1919 przyjechał do Polski i zamieszkał w Starogardzie. W 1923 zaangażował się do teatru w Inowrocławiu. Od 1924 do 1927 występował jako aktor w zespołach prowadzonych przez J.
Otrembskiego na scenach Grudziądza, Inowrocławia i Leszna a także w objazdach; grał wówczas m.in. takie role, jak: Kusy („Zaczarowane koło"), Kisz („Czardaszka"), Ekonom („W noc lipcową"). W 1927-31 występował jako tancerz w ros. zespole im. Andrejewa; używał wtedy pseud. Wołodia Tichonow. W 1931 występował krótko w żydowskim T. im. Kamińskiego w Warszawie. W 1932-36 występował wraz z żoną w duecie tanecznym w objazdach w wielu miastach, m.in. w Warszawie, Lwowie, Katowicach, Krakowie, Poznaniu, Łodzi; w 1937 wyjechali na występy na Węgry, do Jugosławii, Rumunii, Grecji i Egiptu. Okres II wojny świat. spędził w kraju; trudnił się handlem; do 1943 był też impresariem biura artystów w Warszawie. W 1945 wstąpił do I Dywizji Wojska Pol. im. T. Kościuszki; należał wtedy do zespołu t. frontowego. Po demobilizacji zaangażował się w sez. 1945/46 do T. Dramatycznego Marynarki Wojennej w Gdyni (opracowywał choreografię przedstawień muzycznych). W sez. 1946/47 i 1947/48 występował na scenie T. Polskiego (nast. Miejskiego) w Bydgoszczy, w sez. 1948/49 w T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu, od 1949 w połączonych T. Ziemi Pomorskiej na scenach Bydgoszczy i Torunia, od 1961 znowu w T. Polskim w Bydgoszczy. W 1950 zdał w Poznaniu eksternistyczny egzamin aktorski i uzyskał uprawnienia aktora zawodowego. Od września 1966 przeszedł na emeryturę.
Po II wojnie świat. utrwaliły się w pamięci widzów przede wszystkim jego role komediowe, bowiem „komediowy, a bardziej jeszcze farsowy typ talentu Cichorackiego zjednywał mu na ogół sympatię wszędzie tam, gdzie się tylko pojawił” („Pomorze"). Należały do nich m.in.: Autolikus („Opowieść zimowa"), Dyndalski („Zemsta"), Karp („Las"), Argan („Chory z urojenia"), Lubin („Grzegorz Dyndała"), Belzebub („Igraszki z diabłem"), Wygodnicki („Klub kawalerów"), Grumio („Poskromienie złośnicy") oraz Merriman („Brat marnotrawny"). Przez wiele lat prowadził w zakładach pracy ogniska baletowe i pracował z aktorami-amatorami.
Władysław Franciszek Cichoracki
(ID: teatr.18005.1)
