Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ZAMOJSKI Seweryn, pseud. S. Ziomek (działał od 1858 - zm. 28 V 1885 Kulparków), aktor, śpiewak
  K. Estreicher mylnie podaje jego imię Stefan. W 1858-60 był statystą w t. krak. i brał udział w wyjazdach zespołu do innych miast. Następnie występował w zespole K. Łobojki w Nowym Sączu (1861), Samborze, Stanisławowie, Brodach (1862), od jesieni 1864 w t. krak.; debiutował w roli Pieprzyka („Skalmierzanki"). W tymże roku z zespołem krak. przybył do Lwowa, gdzie występował do 1868 (w 1867 był z zespołem lwow. w Lublinie). W 1868 i 1869 występował w zespole A. Trapszy w Kaliszu. Następnie wyjechał do Warszawy i 22 I 1870 debiutował w WTR w roli Cześnika („Zemsta"), potem Wilczury („Szlachectwo duszy"), Szczoteczki („Bursze") i Barona le Log („10 cór na wydaniu"). Występy te nie spotkały się jednak z dobrym przyjęciem. Wg opinii J.T.S. Jasińskiego „było przejęcie się, zrozumienie, wydanie odpowiednie, walczyły tylko prawda z przesadą i przesada widoczne odniosła zwycięstwo”. Wyjechał więc do Krakowa, gdzie zaangażowany od kwietnia 1870, występował do końca października 1873. W listopadzie 1873 wyjechał na występy do Poznania i został tam na sez. 1873/74. W maju 1874, po rozwiązaniu zespołu Z. Jarczewskiego Z. zorganizował z aktorów pozn. Działowe Towarzystwo Dramatyczno-Operowe, które 20 V tego roku pod jego kier. wyjechało do Kalisza, a następnie do Łodzi, gdzie zespół rozwiązano. W lecie tego roku Z. występował w Ciechocinku, a jesienią 1874 przeniósł się do Lwowa, gdzie 4 XII debiutował w roli Popolaniego („Sinobrody"). Początkowo występował w operetkach, np. jako Kalchas („Piękna Helena"), potem przeszedł do ról komediowych w dramatach. „Już sama indywidualność artysty - pisał S. Pepłowski - który był uosobionym typem hreczkosieja, humor jego naturalny, serdeczny i niespożyta werwa zwróciły nań uwagę”. Do 1884 był jednym z ulubionych komików t. lwow., najlepszy w typach jowialno-szlacheckich. W 1882 wyjechał na gościnne występy: 15-27 VII grał w Lublinie, 7-29 VII w WTR. Ostatni jego występ w t. lwow. odbył sie 14 I 1884 w roli Bartka Zięby („Plotkarz"). Wkrótce zaczął zdradzać objawy choroby umysłowej i musiał ustąpić ze sceny. Role: Ignacy („Marcowy kawaler"), Major („Damy i huzary"), Radost („Cudzoziemczyzna"), Smakosz („Przyjaciele"), Ciaputkiewicz („Grube ryby"), Turcza („Artykuł 264"), Damazy („Pan Damazy"), Klapkiewicz („Przed ślubem"), Król („Książę Niezłomny"), Lech („Lilla Weneda").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.82323.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim