Franciszek Maciejowski (ID: le.2143.1.2)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MACIEJOWSKI Ignacy Piotr (1835-1901) powieściopisarz 1°
2. KUBESZOWSKI Michał (1761-1831) pedagog, rektor szkoły sandomierskiej 2°
3. MACIEJOWSKI Ignacy (1797-1835) prawnik, autor piosenek, emigrant 2°
4. STROYNOWSKI Stanisław Tadeusz (1820-1878) podpułkownik armii rosyjskiej, geograf, tłumacz 2°
5. MACIEJOWSKI Wacław Aleksander (1792-1883) prawnik, polihistor, historyk praw słowiańskich 3°
6. KRZESIMOWSKI Stanisław (1787-1865) generał w powstaniu 1863 4°
7. BURZYŃSKI Tomasz (1834-1904) powstaniec z 1863 5°
8. OSTROWSKI Edward Feliks (1816-1859) dyrektor, profesor weterynarii 5°
9. SOKOŁOWSKI August (1846-1921) historyk, pedagog, poseł do Rady Państwa 6°
10. HEYLMAN Karol August (1796-1872) prawnik 6°
11. SIKORSKI Antoni (1834-1913) lekarz pediatra 6°
12. SIEDLECKI Michał Marian (1873-1940) profesor zoologii 6°
13. SEGNO Henryk Stanisław (1882-1964) pilot, pionier lotnictwa 6°
14. RAKOWSKI Konrad (1875-1916) dziennikarz, krytyk teatralny 6°
15. KRZESIMOWSKI Romuald (1881-1956) działacz PPS 6°
16. DĄMBSKI Stanisław (1724-1802) starosta dybowski 6°
17. HALLER Józef Antoni (zm. 1785) kupiec 6°
18. BARTSCH Józef (ok. 1720- po 1793) prezydent m. Krakowa 6°
19. HALLER Józef (1783-1850) prezes senatu Wolnego Miasta Krakowa 6°
20. KRZESIMOWSKI Marian (1878-1921) adwokat, sędzia 6°

Uwagi

• Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.2143.1.1 - Maciejewski
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.2143.1.2 - Maciejewski
  Epitafium na cm. Powązkowskim:

  GRÓB
  RODZINY
  Ś.P.
  FRANCISZKA
  MACIEJOWSKIEGO
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 19 str. 53: psb.16397.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 19 str. 56: psb.16399.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 44 str. 408: psb.32378.8
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 134): Maciejowski Franciszek, Wydział Prawa i Administracji
  Syn Józefa, prof. języka francuskiego w szkole wojew. w Piotrkowie Trybunalskim, bratanek prof. Uniw. Warsz., Wacława Aleksandra, brat Ignacego. Początkowo (1817) studiował w Krakowie. W czasie studiów był ponadto zatrudniony jako pomocnik bibliotekarza w Bibl. Uniw. Jagiell. W 1822 kontynuował studia w Berlinie i Wrocławiu (w Berlinie był uczniem Savigny'ego). W 1823 zrobił absolutorium na Uniw. Warsz., a w 1824 uzyskał stopień mgra praw, po czym rozpoczął aplikację w Radomiu w sądownictwie, w którym pozostał już na stałe. W 1826-1830 był pisarzem Sądu Pokoju, potem asesorem w Sandomierzu, a od 1831 podsędkiem Sądu Pokoju w Opatowie i Rawie. W 1838 przeniesiony na podprokuratora do Płocka. W 1839 był sędzią Trybunału Cywil. w Kielcach, a od 1840 sędzią Sądu Kryminalnego w Warszawie i referentem w X Departamencie Rządzącego Senatu. W 1854 powołany na sędziego Sądu Apel. W 1865 został członkiem Senatu. Poza służbą w sądownictwie wykładał w 1839-1846 prawo i postępowanie karne na Kursach Prawnych w Warszawie, a po ich zamknięciu w Instytucie Szlacheckim w 1848– 1857, po czym w 1858-1861 w warszawskim gimnazjum. Pracował również naukowo w dziedzinie prawa karnego. W 1861/62 starał się bez efektu o katedrę prawa rzymskiego na Uniw. Jagiell. Otrzymał natomiast doktorat honorowy na podstawie prac publikowanych w „Bibl. Warsz.”, a m. in. za ogłoszony w 1848 Wykład prawa karnego, dostosowanego do wprowadzonej w 1847 w Król. Pol. kodyfikacji karnej. Swymi wykładami przyczynił się do ukształtowania polskiej terminologii prawnej. Był przedstawicielem szkoły historycznej. W zagadnieniach filozoficzno-prawnych łączył teorię umowy społecznej i prawotwórczej roli państwa. Postulował, by kara była sprawiedliwa, odpowiednia do wielkości przestępstwa i winy. Poza prawem karnym i rzymskim interesował się w ostatnich latach życia zagadnieniami prawa małżeńskiego w aspekcie religii katolickiej. W 1862 został adiunktem na Wydziale Prawa Szkoły Głównej. W 1863 objął katedrę historii i instytucji prawa rzym. w Szkole Głównej, potem został profesorem nadzw., a od 1965 profesorem zwyczajnym. W 1868 otrzymał na własne żądanie emeryturę. Ogłosił w 1861 dzieło Zasady prawa rzymskiego pospolitego podług instytucji justyniańskich, będące podstawą jego wykładów do 1868. Ożeniony był z Karoliną z Kubiszowskich. Był ojcem znanego powieściopisarza Ignacego (Sewera) i prawnika Henryka.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1834–1835:
  1834: podsędek Powiatu Opatowskiego w Województwie Sandomierskim, w Sądach Pokoju Komisji Rządowej Sprawiedliwości
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 8850.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1851–1866:
  1851–1852: Wiceprezes Trybunału Handlowego w Warszawie
  1855–1860: Sędzia w Sądzie Apelacyjnym Królestwa Polskiego
  1861–1863: Pisarz w X Departamencie Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu
  1864–1865: Referent tamże
  1866: Członek Senatu tamże
  1859: Radca dworu, radca kolegialny
  1866: Rzeczywisty radca stanu Ordery: za 25 lat nieskazitelnej służby (1859), SS 2 (1861).
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 8851.
  n.16681 Nekrologia Minakowskiego (16681)
  n.22596a Nekrologia Minakowskiego (22596)
  ukp.8850

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim