Maria Marcella Fiszer (ID: mi.93)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. FUKIER Teofil Florian (1816-1891) kupiec warszawski 9°
2. SZYSZKO-BOHUSZ Jakub (1855-1942), generał WP 10°
3. FUKIER Henryk (1847-1907) kupiec warszawski 10°
4. STĘPIŃSKI Zygmunt (1908-1982) architekt, urbanista 10°
5. SCHUCH Stanisław Grzegorz (1892-1982) hipolog 10°
6. ORDYNIEC Jan Kazimierz (1797-1863) redaktor, działacz emigracyjny, tłumacz, krytyk 10°
7. MALCZ Karol Filip (1797-1867) złotnik 10°
8. LOEWENHARDT Stanisław Henryk (1838-1915) powstaniec 1863, emigrant, lekarz 10°
9. LOEWENHARDT Karol Zygmunt (1834-1896) powstaniec 1863, emigrant 10°
10. BERKIEWICZ Leopold (1828-1898) astronom 10°
11. BIERNAWSKI Aleksander (1840-1911) lekarz, emigrant 10°
12. RADZICKI Józef (ok. 1715-1793) podkomorzy zakroczymski, poseł, członek Rady Nieustającej 10°
13. FUKIER Florian (1772-1836) kupiec warszawski 10°
14. STAWECKI Edward Michał Zachariasz (1829-1866), powstaniec, wydawca 10°
15. JANICKI Stanisław (1797-1855) matematyk, pedagog, pisarz 10°
16. KARCZEWSKA Maria (1866-1951) publicystka, działaczka społeczna 10°
17. SZYSZKO-BOHUSZ Zygmunt (1893-1982), generał WP, pisarz 11°
18. SCHUCHOWA Stefania Jadwiga (1890-1972) pisarka, pedagog 11°
19. RETTEL Leonard (1811-1885) belwederczyk, emigrant, pisarz, tłumacz 11°
20. RADZICKI Antoni (ok. 1685-1748) sędzia ziemski zakroczymski, poseł 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  CHMURKOWSKA Maria Marcela, z Fiszerów (9 I 1901 Warszawa - 9 VI 1979 Warszawa), aktorka
  Była córką Ludwika Fiszera i Heleny z Nowakowskich, żoną => Feliksa Ch. (ślub 2 II 1920 w Warszawie). Ukończyła gimn. w Warszawie, a w 1920 Warsz. Szkołę Dramatyczną. Jako jej słuchaczka debiutowała 6 IX 1918 w roli Elli („Ciotka Karola") na scenie T. Letniego w Warszawie, prezentując wg „Kuriera Warszawskiego” „dobrą wymowę i dużo wdzięku obok widocznego szczerego talentu”. W sez. 1920/21 grała w T. Polskim i Powszechnym w Wilnie, które opuściła z końcem listopada 1921. Od grudnia 1921 występowała w T. Praskim w Warszawie, w sez. 1922/23 w T. Miejskim w Lublinie i z zespołem lub. gościnnie w Płocku, 1923/24 w T. Miejskim w Grodnie, 1924/25 w T. Popularnym w Łodzi, 1925/26 w T. Miejskim w Grudziądzu (wchodzącym w skład Zjednoczonych T. Pomorskich), 1926/27 w T. Polskim w Katowicach i z zespołem tym w Bytomiu, 1927/28 w T. Miejskim w Toruniu, w 1928-30 w T. Nowym w Poznaniu, w sez. 1930/31 w T. Objazdowym Samorządów Woj. Białostockiego z siedzibą w Grodnie. W tym okresie zaczęła używać podwójnego nazwiska Fiszer-Chmurkowska, potem Chmurkowska. Od 1931 bez stałego engagement, występowała gościnnie na scenach warsz., np. w T. Polskim i Małym (1931-33), t. Qui Pro Quo (1932), Miraż, Rozmaitości (1933), T. Letnim, w przedstawieniach operetkowych Cyrku Staniewskich (1935), Stołecznym T. Powszechnym, t. Wielka Rewia (1937), w programach kawiarni „Sztuka i Moda” (SiM) i „Bristol” (1938-39), w t. Tip-Top (1939) oraz poza Warszawą: w T. Woj. Kieleckiego z siedzibą w Radomiu, łódz. kabarecie Cyrulik (1932), T. Nowym w Poznaniu (sez. 1932/33), T. Miejskich w Bydgoszczy i Grudziądzu (sez. 1934/35), w Kaliszu, w T. Bagatela w Łodzi (czerwiec 1935), w Objazdowym T. Wielkopolskim z siedzibą w Ostrowie Wielkopolskim (także pn. T. Ziemi Poznańskiej - sez. 1935/36), w Grodnie (1936). Brała udział w tournee zespołu Wesołej Lwowskiej Fali (1936), w programach rewiowych w Częstochowie, Bydgoszczy (1936), grała w T. Objazdowych Woj. Białostockiego z bazą w Grodnie (sez. 1936/37), gościnnie z zespołem rewiowym w Katowicach (15 III 1938), w T. Nowym w Poznaniu (sez. 1938/39). W 1. trzydziestych wystąpiła w ośmiu filmach.
  W młodości szczupła (później pulchna) blondynka o okrągłej buzi, dużych oczach i małym zadartym nosku, grała pocz. role tzw. naiwnych, młodych dziewcząt i amantek. Już pierwsze jej role w Wilnie zyskały uznanie krytyki; były to postacie: Anny („Warszawianka"), Joasa („Sędziowie"), Wojewodzianki („Zaczarowane koło"), Elżbietki („Grochowy wieniec"), Georginii („Papa"), Heleny („Pan Jowialski"), Halszki („Powrót wiosny"), Honoraty („Mąż z grzeczności"). Recenzje chwaliły jej inteligentną interpretację, wyraźną dykcję, naturalność, wdzięk i subtelność w cieniowaniu ról, doskonałe warunki zewnętrzne, komizm w najlepszym farsowym stylu. Od niewinnej chłopięcości Joasa, wzruszająco dziewczęcej Koletty w „Bębnie” P. Vebera i H. de Gorsse'a, do pełnej już kobiecości i finezji Saviny („Twarz i maska") i roli Sedy („Zabawa w miłość"), która „dała utalentowanej artystce pełne pole do popisu dla jej talentu, do choreografii włącznie. Swoboda sceniczna i tupet, które się czuje w grze przy znakomitym opanowaniu pamięciowym roli składają się na pierwszorzędną całość” („Echo Grodzieńskie” z 2 IX 1923). Potem do najlepszych jej ról zaliczano: Paulinę („Pan Benet"), Kasię („Koniec Sodomy"), tyt. w „Kiki”, Panią Vidal („Kochanek pani Vidal"), Germenę („Handlarze sławy"), Martę („Powaby grzechu"), operetkową Geraldinę („Gwiazdy areny"). „Tworzone przez nią postacie, to z życia wzięte typy, codziennie spotykane, a przecież niewidzialne przez innych ludzi. Odszukać taki typ, uplastycznić go na scenie potrafi tylko artystka. Pani Fiszerówna jest artystką posiadającą tę zdolność w bardzo wysokim stopniu” („Gazeta Nadwiślańska” z 10 XI 1925). W swym dorobku, obok ról typowo komediowych, miała też udane z akcentami dram., np. Sonię („Bolszewicy"), Mary Turner („W granicach prawa"); w ostatniej „dowiodła i w tym rodzaju prawdziwego talentu i brała widownię bezpośredniością gry i szczerością odczucia różnorodnych stanów psychicznych, poczuciem miary i artystycznego taktu” („Słowo Pomorskie” z 11 XII 1925).
  W 1932 w łódz. kabarecie Cyrulik zapoczątkowała występy estradowe, które z czasem stały się podstawową formą jej działalności artyst., aczkolwiek przejście z t. dram. na estradę było wg niej czysto przypadkowe. W końcu 1. trzydziestych była uważana za najlepszą monologistkę w Polsce, nazywano ją też „Chaplinem w spódnicy”. W czasie II wojny świat. grała w Warszawie w t. jawnych: Ul, Maska, Nowości (1940-44); wspólnie z mężem prowadziła w Radości pod Warszawą bar „Pod światełkami”, w którym zatrudniała bezrobotnych aktorów; kolportowała prasę podziemną, była łączniczką AK, w czasie powstania sanitariuszką w szpitalu polowym przy ul. Chmielnej, z którym opuściła Warszawę, udając się do Mszczonowa. Po wojnie występowała gł. jako monologistka, prezentując we wszystkich zakątkach kraju tzw. „warszawski humor i dowcip”. „Jest nadal pełna wdzięku i powabu, mimo że odstawia typy raczej wulgarne. Jak umie połączyć jedno z drugim to już jej tajemnica” („Dziennik Powszechny” z 15 V 1946). W sez. 1945/46 grała w T. Gong w Łodzi, 1946-51 jeździła z indywidualnymi koncertami. W 1947, po weryfikacji ZASP-u, została zawieszona w prawach organizacyjnych (do 1 I 1950). W 1948-49 brała udział w programach warsz. kabaretu „Ani Be, ani Me”. W sez. 1953/54 występowała w T. Satyryków oraz T. Kleks w Warszawie, w 1955-57 w T. Satyryków Syrena; w 1967-69 brała udział w programach „Podwieczorek przy mikrofonie” i „Karuzela warszawska”. Występowała często za granicą, gł. dla Polonii we Francji, Austrii, Czechosłowacji. Około 1975 zaprzestała występów. Była autorką wielu prezentowanych na estradzie tekstów i monologów. Il. kolorowa 4.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.10536.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.17999.1
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.117700
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  MARIA
  CHMURKOWSKA
  AKTORKA
  ZM.1979
  
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.5199
  mi.93 znana aktorka filmowa i teatralna (teatr Syrena)
  sw.16192 Aktorka. Żona aktora Feliksa Chmurkowskiego. Po ukończeniu szkoły wyjechała do Wilna, gdzie grała w T. Powszechnym i T. Polskim. Następnie wróciła do Warszawy (T. Praski), grała także w Lublinie, Grodnie, Łodzi, Grudziądzu, Poznaniu. W 1931 r. osiadła w Warszawie, ale nie związała sie z żadnym tetarem. Grała gościnnie w "Qui Pro Quo", "Mirażu", T. Letnim, "Wielkiej Rewii" i in. Od 1932 r. coraz częściej występowała jako artystka estradowa i jeszcze przed wojną zasłużyła na miano najlepszej polskiej monologistki. Podczas okupacji występowała w teatrach jawnych: "Ul", "Maska", "Nowości". Pracowała w konspiracji jako łączniczka ZWZ-AK. Podczas Powstania Warszawskiego była sanitariuszką w powstańczym szpitalu i opuściła płonące miasto wraz z rannymi. Po wojnie występowała przede wszystkim jako aktorka estradowa, wygłaszając monologi często własnego autorstwa. Współpracowała ze stołecznymi teatrami, występowała też w programach "Podwieczorek przy mikrofonie" i "Karuzela warszawska". Kino nie wykorzystało jej urody i talentu, nie miała szansy powtórzenia w fimie sukcesów estradowych. (Źródło: Maśnicki J., Stepan K.: "Pleograf". 1991) (http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/211548 )
  sw.46915 Informacja p. Marii Czarneckiej (z 15.12.2007)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim