W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- ORZECHOWSKI Tadeusz (1838-1902) lekarz, działacz polityczny, organizator 2°
- NIEWIADOMSKI Wincenty (1827-1892) probierz mennicy w Warszawie, literat 8°
- KARSTENS Maurycy (1857-1938) przedsiębiorca budowlany 8°
- PRAGŁOWSKI Aleksander Tadeusz (1895-1974) pułkownik dyplomowany kawalerii, pisarz wojskowy 8°
- ROZWADOWSKI Józef (1844-1937) ichtiolog, filolog klasyczny 9°
- SIENICKI Stanisław (1850-1904) dziennikarz, redaktor, wydawca 9°
- NIEWIADOMSKI Roman Mieczysław (1861-1944) inżynier, działacz Narodowej Demokracji 9°
- NIEWIADOMSKI Eligiusz Józef (1869-1923) malarz, historyk sztuki, zabójca Narutowicza 9°
- MIKUCKI Andrzej (1896-1970) inżynier, wynalazca naftowy 9°
- SZYMAŃSKI Antoni (1813-1894), powstaniec listopadowy, emigrant, historyk 9°
- BNIŃSKI Konstanty (1811-1889) powstaniec 1831/48 i 1863 9°
- MIELĘCKI Kazimierz (1836-1863) naczelnik wojenny woj. mazowieckiego w 1863 9°
- NIEWIADOMSKA Cecylia (1855-1925) pedagog, pisarka, tłumaczka 9°
- PETZOLD Emil (1859-1932) germanista, historyk literatury, pedagog 9°
- RYBICKI Teofil Józef (1805-1859) chemik, technolog 10°
- KĘSZYCKI Jakub (ok. 1776- po 1820) pułkownik, poseł 10°
- SOKOŁOWSKI Michał h. Pomian (ur. ok. 1758) starosta kowalski 10°
- SOKOŁOWSKI Mieczysław Kazimierz (1898-1944) oficer WP i Armii Krajowej 10°
- BOCZKOWSKI Juwenal (1805-1881) działacz narodowy polityczny 10°
- DZIEDZICKI Ludwik (1844-1903) pedagog 10°
Uwagi
Polski Słownik Biograficzny t. 11 str. 375: psb.10529.1
Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 293: psb.21007.5
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KACZKOWSKI Karol Maciej - 1805-15 uczęszczał do Liceum Krzemienieckiego, od 1815 studiował medycynę na uniwersytecie wil., 22.1.21 uzyskał dyplom dra med. po napisaniu rozprawy o kołtunie. Osiedlił się w Krzemieńcu, zorganizował tu szpital, kierował Towarzystwem Dobroczynności, prowadził wykłady w Liceum. 1824 podróżował po Europie, 1825 był na Krymie. 1826 przebywał w Warszawie, Krakowie, Wiedniu, Pradze i Brukseli. 1828 zwiedził uzdrowiska śląskie. Był członkiem wielu towarzystw naukowych. 1826 wydał „Lekcje higieny”. 30.12.29 mianowany prof. UW. Jako doskonały praktyk zyskał zaufanie w. ks. Konstantego i został przybocznym lekarzem ks. Łowickiej. Po wybuchu powstania lekarz art., 6.2.31 szef służby zdrowia WP, zorganizował kilkanaście szpitali w Warszawie i na prowincji, jego sprawności wielu rannych zawdzięczało życie, był twórcąpolowej służby zdrowia, utworzył oddziały noszowych i zapewnił pierwszą pomoc medycznąjuż na polu walki, utworzył też odrębne szpitale dla cholerycznych i zdołał znacznie ograniczyć zasięg epidemii, 20.4.31 otrzymał krzyż złoty nr 1087, a 25.9.31 krzyż kawał., mimo kontuzji uda zorganizował ewakuację 2 tys. rannych z Warszawy do granicy prus., przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus. Opiekował się rannymi w Gdańsku, Tczewie, Malborku i Elblągu, mianowany przez władze prus. naczelnikiem służby zdrowia w Elblągu do zwalczania cholery. 1832 osiedlił się we Lwowie, współpracował z Zakładem Narodowym im. Ossolińskich. 1835 wrócił do Krzemieńca, potem mieszkał we Włodzimierzu Wołyńskim, w majątku Pudliny, od 1842 w Berdyczowie, od 1847 w Odessie, od 1854 w Żytomierzu. Był współzałożycielem Towarzystwa Lekarskiego i do 1863 jego prezesem. W 1861 rozpoczął pisanie w Odessie pamiętników (wyd. 1876 przez T. Okszę-Orzechowskiego we Lwowie). Po wybuchu powstania styczniowego jako podejrzany został zesłany do Wałujek w gub. woroneskiej. Dopiero w 1867 zezwolono mu na przeniesienie się do Chersonia. Dwukrotnie żonaty: 1.31 z JuliąCzamecką 1839 z ziemiankąGiniowską (zm. 1865), miał dzieci. Zm. 14.9.67 w Chersoniu.
n.14598 Nekrologia Minakowskiej (14598)
sw.122799 Informacja p. Witolda Kaczkowskiego (z 28.3.2010)
|
|