Tomasz Malinowski (ID: psb.16725.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. FREY Jakub Michał (1801-1865) lekarz 8°
2. RAKOWSKI Jakub Józef (2 poł. XVIII w.) marszałek ziemi wiskiej w konfederacji targowickiej 8°
3. ŁYSZCZYŃSKI Adam (1805-1879) lekarz, emigrant, agent polityczny w Serbii 9°
4. NIEWIAROWSKI Aleksander (1825-1892) literat, dziennikarz, redaktor 9°
5. NAWRATIL Arnulf (1853-1935) chemik, inspektor przemysłowy 10°
6. DĄBROWSKI Onufry (XVIII w.) chorąży orłowski 10°
7. REUTT WITKOWSKA Zofia Maria (1893-1938) poetka, historyk literatury, tłumaczka, autorka książek dla dzieci 11°
8. BRZOZOWSKI Karol (1821-1904) poeta, działacz emigracyjny 11°
9. NIEWIAROWSKA Kazimiera (ok. 1890-1927) aktorka, śpiewaczka 11°
10. BOŃKOWSKI Hieronim Napoleon (1807-1886) publicysta, towiańczyk 11°
11. KNAPCZYŃSKI Marceli Czesław (1860-1927) aktor 11°
12. FLASIEŃSKI Jan (1789-1852) autor przewodnika po Europie 11°
13. SRZEDNICKI Stanisław Tadeusz Zygmunt (1840-1925) prawnik, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego Królestwa Polskiego i Rzeczypospolitej Polskiej 11°
14. TOMASZEWSKI Wacław (18841969) architekt, projektant 11°
15. BOŃKOWSKI Ignacy Bonawentura (1798-1884) prawnik 11°
16. PASZKOWICZ Kazimierz (1788-1845) uczestnik wojen napoleońskich, powstaniec, emigrant 12°
17. BRZOZOWSKI Stanisław (1875-1901) poeta 12°
18. SOWIŃSKI Stanisław Kostka (1859-1928) inżynier górniczy, profesor Akademii Górniczej w Krakowie 12°
19. ŚLIWIŃSKI Józef (1865-1930), pianista, dyrygent 12°
20. CZARKOWSKI Władysław (ok. 1827-1863) lekarz, powstaniec 12°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 19 str. 363: psb.16725.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 138): Malinowski Tomasz, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 1 X 1822
  Syn Antoniego. W czasie studiów aplikował przy Kacprze Buczyńskim, patronie Trybunału Cywil. 20 IX 1825 uzyskał stopień mgra prawa 17 IV 1826 mianowany asesorem w Prokuratorii Generalnej. Przed powstaniem należał do organizacji spiskowych. W noc listopadową brał udział w walkach o Arsenał. W kampanii 1831 podchorąży 6 P. Ułanów. Odznaczył się pod Dembem Wielkim, Iganiami, Łysobokami i Ostrołęką. 22 I 1821 przystąpił do Tow. Patriotycznego. Po upadku powstania na emigracji we Francji. Czterdziesty w kolejności wstąpienia członek Tow. Demokratycznego Polskiego (od 1 VIII 1832). Był związany z ruchem karbonarskim. W 1832 mieszkał w Châteauroux, Le Puy, w 1833-1835 w Laval, a w 1836-1848 w Poitiers. W 1840 przeniósł się do Paryża. Czynny członek TDP, autor projektu nowej ustawy z 1835; od początku istnienia Centralizacji wchodził w jej skład (1836-1841 i 1843-1844), wybierany znaczną ilością głosów, pełniąc kilkakrotnie obowiązki jej przewodniczącego i sekretarza. On też wygłosił inauguracyjne przemówienie instalacyjne I Centralizacji 30 I 1836. Według określenia Agatona Gillera „najpraktyczniejszy polityk w obozie demokracji”. M. prowadził z ramienia Centralizacji rozmowy z J. B. Ostrowskim („Ibusiem”) w sprawie przekształcenia „Nowej Polski” w półoficjalne pismo TDP. Przyjaciel jeszcze z czasów uniwersyteckich, a później na emigracji J. N. Janowskiego. Jeden z propagatorów nowej centralizacji w Poitiers, wraz z J. N. Janowskim i Wiktorem Helt-manem zredagował Manifest TDP z 1836. W 1841 działał jako emisariusz na terenie Poznańskiego, a później jeździł do Królestwa dla zbadania stanu przygotowań do powstania. Jako przeciwnik rychłego i nie przygotowanego wybuchu powstania, znalazł się w konflikcie z Centralizacją i został w 1844 odwołany z Wielkopolski do Francji. W tymże roku ustąpił z Centralizacji. W dwa lata później skreślony z listy członków wyrokiem sądu bratniego sekcji Le Havre 18 XII 1846 za szkodliwą działalność. W 1848 był członkiem Komitetu Emigracji Polskiej i podpisał odezwę do parlamentu frankfurckiego. Był też czynny w 1862. W ostatnich latach mieszkał w Bagnolet pod Paryżem. Autor artykułu w „Demokracie Polskim”, 1842, Kilka rad ku oswobodzeniu Polski. Zmarł w Paryżu.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim