W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- DYGAT Ludwik (1839-1901) powstaniec z 1863, emigrant 2°
- MIEROSŁAWSKI Ludwik (1814-1878) emigrant, demokrata, historyk wojskowości, dowódca powstań 1848/9 i 1863 3°
- MIEROSŁAWSKI Adam Piotr (1815-1851) kapitan, żeglarz, łowca wielorybów 3°
- MĄCZEWSKI Przemysław Feliks (1879-1942) działacz polityczny, dziennikarz, historyk literatury 5°
- SOKOŁOWSKI Kazimierz Albin h. Pomian (1762-1837) starosta inowrocławski, generał ziemiański powstania 1806/7 5°
- KARPIŃSKI Antoni (1855-1941) adwokat 5°
- RADOMICKI Władysław (ok. 1668- ok. 1737) kasztelan, wojewoda poznański 5°
- BIESIEKIERSKA Tekla (1801-1850) powieściopisarka 5°
- KOPCZEWSKI Karol (1856-1906) aktor, reżyser 6°
- LUTOSŁAWSKI Józef (1881-1918) ziemianin, działacz polityczny 6°
- OLIZAR Leonard (1753-1815?) starosta sinicki, pisarz, targowiczanin 6°
- PLĄSKOWSKI Włodzimierz Józef (1833-1899) satyryk i humorysta 6°
- RADOŃSKI Kazimierz (1733-1795) generał-major 6°
- RZEPNIKOWSKI Teofil (1843-1922) okulista, powstaniec 1863 6°
- SUMIŃSKI Adam (zm. ok. 1793), podkomorzy dobrzyński 6°
- KACZKOWSKI Joachim (ok.1789-1829) skrzypek, kompozytor 6°
- SKARZYŃSKI Ambroży Mikołaj h. Bończa (1789-1868) uczestnik wojen napoleońskich, generał brygady WP, powstaniec 1830/31 r. 6°
- JAGNIĄTKOWSKI Władysław (1859-1930) pułkownik, literat 6°
- JAROCHOWSKI Wojciech (1846-1910) nauczyciel, działacz społeczny 6°
- JAROCHOWSKI Cyprian Wojciech (1831-1898) ksiądz, powstaniec 6°
Uwagi
Polski Słownik Biograficzny t. 20 str. 315: psb.17455.1
Polski Słownik Biograficzny t. 6 str. 52: psb.4898.6
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: MAZURKIEWICZ Wincenty - W powstaniu 12.30 wstąpił do służby, podof. 5 psp., 30.7.31 ppor., otrzymał 19.8.31 krzyż srebrny nr 2210 za Ostrołękę, przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus, internowany przez Prusaków. Przybył 1.32 do Francji, należał początkowo do zakładu w Awinionie, 6.33 wysłany do Guéret, a 1.10.33 do Poitiers. 10.33 przystąpił tu do TDP, a 2.8.34 potępił Czartoryskiego. Jeden z czołowych działaczy TDP. 1837 ukończył studia prawnicze, uzyskał tytuł licencjata. 1839 udał się jako emisariusz do kraju, nawiązał kontakty z Edwardem Dembowskim. 1840 działał w Wielkopolsce. Wrócił do Poitiers, 12.42 wyjechał do Paryża, skąd 10.46 trafił do La Rochelle. Pracował w kancelariach adwokackich. 1846 przeniósł się do Wersalu. 1847 ożenił się z siostrą Ludwika Mierosławskiego, Ksawerą Heleną miał córkę Marię. Zabiegał o uwolnienie szwagra, osadzonego w berlińskim Moabi-cie. Pracował jako kasjer w Instytucie Agronomicznym w Grignon. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, 4.48 wyjechał do Wielkopolski, bił się pod Miłosławiem i Wrześnią pośredniczył między Mierosławskim a Lamartinem i w tym celu wrócił do Paryża. Udał się do Berlina, gdzie skutecznie zabiegał o uwolnienie Mierosławskiego. Przybył do Krakowa, aresztowany przez Austriaków, 3.49 wysłany do Triestu, a stąd do Ameryki, wywołał bunt deportowanych, przez co zmusił kapitana, by zawinął do Marsylii. Władze franc, skierowały jednak statek do Algieru. Dopiero 1851 uzyskał zgodę na powrót do Francji, zamieszkał znów w Wersalu. Od 1860 sekretarz do spraw dobrocznności 15 dzielnicy Paryża. 1863 wysyłał ochotników idących do powstania styczniowego. 1866-69 działał w Komisji Zjednoczenia Emigracji Polskiej, pisywał artykuły w „Głosie Wolnym”. 28.11.51 uzyskał prawo stałego pobytu a 6.8.65 naturalizację dekretem nr 19047. Członek Instytucji Czci i Chleba, od 1884 otrzymywał stąd emeryturę. Zm. 14.5.87 w Ecouen pod Paryżem, pochowany na cmentarzu Montparnasse.
n.105624o Nekrologia Minakowskiej (105624)
n.17347o Nekrologia Minakowskiej (17347)
n.24236 Nekrologia Minakowskiej (24236)
n.31888a Nekrologia Minakowskiej (31888)
sw.564107 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
|
|