Jan Nepomucen Młodecki h. Półkozic (ID: psb.18568.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. LEWIŃSKI Franciszek Ksawery (ok. 1790-1863?) prawnik, senator, kasztelan powstania 1830/31 4°
2. ŁAŚCISZEWSKI Mikołaj (zm. 1716) konsyliarz konfederacji tarnogrodzkiej 4°
3. BIELICKI Leon (ur. ok. 1755) generał-major ziemi sochaczewskiej 5°
4. BŁOCISZEWSKI Tadeusz Alojzy (1830-1899) pedagog, powstaniec 1848 5°
5. BŁOCISZEWSKI Kazimierz (1823-1878) historyk, powstaniec 1848 5°
6. NIEMIRYCZ Stefan (przed 1630-1684) wojewoda kijowski 5°
7. STARZEŃSKI Józef Nikodem h. Lis (ok. 1710-1785), kasztelan gnieźnieński 5°
8. GŁĘBOCKI Andrzej (zm. 1735) wojewoda rawski 5°
9. SOŁTYK Józef h. Sołtyk (zm. 1803) kasztelan małogoski, potem zawichojski 5°
10. DOBIECKI Wojciech (1780-1862) pułkownik, pamiętnikarz 6°
11. ŚWIĘTOCHOWSKI Ryszard (1882-1941) fizyk, działacz polityczny 6°
12. ŚWIĘTOCHOWSKI Aleksander (1849-1938) przywódca pozytywizmu warszawskiego 6°
13. CHMIELOWSKI Piotr (1848-1904) historyk literatury 6°
14. PALCZEWSKA Teresa (1804-1858) aktorka, tancerka, reżyser 6°
15. NIEMIRYCZ Krzysztof (ok. 1650-ok. 1710) bajkopisarz, polemista ariański 6°
16. NIEMIRYCZ Juliusz (1822-1909) adwokat, pisarz 6°
17. STARZEŃSKI Jacek (1756-1816), prowincjał dominikanów litewskich 6°
18. SZYMANOWSKI Feliks Stefan (1790-1873), topograf, powstaniec listopadowy 6°
19. MALCZEWSKI Ignacy (ok. 1730-1782) marszałek wielkopolski konfederacji barskiej 6°
20. NIEMIRYCZ Stefan (zm. 1630) podkomorzy kijowski, starosta owrucki 6°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 411: psb.18568.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: MŁODECKI Jan Nepomucen - W armii Królestwa Polskiego wstąpił 20.5.22 do 1 ppl. jako ochotnik, potem sierż., skierowany 1826 do SPP. W powstaniu aktywny uczestnik Nocy Listopadowej, 9.12.30 ppor., 16.12.30 przeznaczony do 1 ppl., 13.6.31 por. 11 ppl., 28.8.31 kpt., otrzymał krzyż złoty, przeszedł 16.9.31 z Ramorino do Galicji, internowany przez Austriaków w Ołomuńcu. 24.12.31 uzyskał paszport do Francji, przybył tam 1.32 i należał początkowo do zakładu w Awinionie, przeniesiony następnie do Lunel. Uważany przez władze franc, za „demagoga”, groziło mu usunięcie do Sete, przeciw czemu 4.8.32 skutecznie protestował. Wysłany do Le Puy, był tam członkiem Rady Polaków i z tego tytułu podpisał 19.1.33 wezwanie do posłów, aby powołali sejm na emigracji. Daremnie prosił 5.11.32 o przeniesienie do Lyonu lub St-Etienne, gdzie chciał studiować. Wysłano go jednak 7.2.33 do Dijon. Wziął udział w wyprawie frankfurckiej i 4.33 przeszedł do Szwajcarii. Za udział w wyprawie sabaudzkiej więziony w kantonie Vaud, 6.34 usunięty do Anglii, od 6.34 otrzymywał zasiłek rządu bryt. 19.8.34 potępił Czartoryskiego, a 1.9.34 podpisał w Londynie akt wiary Ogółu Emigracji Polskiej. 1835 przeniósł się do Brukseli, gdzie należał także do Ogółu Emigracji Polskiej, a 1837 został członkiem Zjednoczenia. Wstąpił 29.1.39 jako por. do armii belg., 28.1.39 przeznaczony do 3 ppl., 14.2.39 otrzymał dymisję. ! 839 wznowił działalność polityczną wydając „Orła Białego”, a 1843 „Kalendarzyk Emigranta”. 1843 na łamach „Orła Białego” ogłosił artykuł atakujący ks. Kajsiewicza, za to że twierdził, iż Polska musi być katolicka. Umiarkowanych poglądów, byt bliskim współpracownikiem Lelewela. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, 4.48 udał się do kraju, byt instruktorem gw. nar. w Gorlicach, 1849 przedostał się do Wielkopolski i do 1852 kierował tam cukrownią. Usunięty przez Prusaków, wrócił do Belgii, 12.52 daremnie zabiegał o powrót do Francji. Do 1855 pracował w belg. cukrowniach. Wziął udział w organizowaniu dyw. kozaków sułtańskich i 22.1.56 na czele 32 ochotników wyjechał z Marsylii na Wschód na statku „Thabor”. Przybył 11.2.56 do Scutari, 15.3.56 rozkazem Zamoyskiego przeznaczony do 1 ppl. jako kpt., dowodził 4 komp. Opuścił dyw. po jej rozwiązaniu w stopniu mjra. Z Konstantynopola posłany przez franc, ministra wojny do Oranu i Sidi bel Abbes z zadaniem nakłaniania Polaków, by służyli w Legii Cudzoziemskiej. Wrócił 1857 do Paryża i do 1859 pracował we franc, cukrowniach. 1859 zatrudniony w Wyższej Szkole Polskiej na Montparnasse jako inspektor, poddyrektor, administrator i kasjer. Działał w tej szkole przez 12 lat, opuścił ją dopiero 4.70. W czasie wojny franc.-prus. był w gw. nar. 7 dzielnicy Paryża. 10.12.71 wyjechał do Wielkopolski, ale wypędzony przez Prusaków, przeniósł się do Krakowa. Przez 6 lat dawał lekcje języka franc. Żydom. Utracił niemal całkowicie wzrok, lekarze zabronili mu czytać i „tylko trochę widział na jedno oko”. 26.7.78 zwracał się o pomoc do Instytucji Czci i Chleba. Zdecydowany był wracać do Francji. Zm. 12.9.83 w Krakowie podczas obchodów 200 rocznicy odsieczy wiedeńskiej. Za udział w powstaniu 13.2.32 skazany zaocznie przez NSK na karę śmierci, 16.9.34 Mikołaj zamienił ten wyrok na wieczną banicję, 1834 majątek jego uległ konfikacie.
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim