Teofila Felicjanna Kaczkowska (ID: psb.20180.4)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. NOWAKOWSKI Lech (1830-1872) aktor, śpiewak, dyrektor teatru 1°
2. NOWAKOWSKA Tekla Józefa (ok. 1800-1874) aktorka, Śpiewaczka 2°
3. NOWAKOWSKI Jan Nepomucen (1796-1865) aktor, Śpiewak, reżyser 2°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  NOWAKOWSKA Teofila, właśc. Felicjanna N, z Kaczkowskich (ok. 1840 Lwów - 22 III 1933 Lwów), aktorka
  Była córką Seweryna Kaczkowskiego, skrzypka orkiestry t. lwow., żoną => Lecha N. Do 1861 występowała na scenie pod nazwiskiem panieńskim. Debiutowała 16 X 1857 we Lwowie w roli Józi („Stary mąż"). Oceniona bardzo przychylnie, została zaangażowana do t. lwow. i objęła wydział ról „naiwnych i lirycznych”. We Lwowie pozostała do 1869. Była przez blisko dziesięć pierwszych lat swojej kariery „pierwszą naiwną” sceny lwow. grając z powodzeniem m.in. Amelkę („Przed śniadaniem"), Emilię („Nasi najserdeczniejsi"), Adriannę („Pożar w klasztorze"); popisową jej rolą była przez wiele lat Fanchon („Poczwarka"). 18 V 1861 wyszła za aktora Lecha Nowakowskiego i odtąd występowała pod jego nazwiskiem. Z zespołem lwow. wyjeżdżała na występy: w 1862 do Krakowa, w 1865 i 1867 do Lublina, w 1866 do Tarnowa. W 1867-69 kilkakrotnie występowała sama gościnnie w Krakowie: od 28 IV do 10 V l867, od 24 X do 17 XI 1868, w maju 1869 i od jesieni 1869 do 14 XII 1869; z zespołem krak. odwiedziła latem 1869 Poznań. W 1867-68 zaczęła grać role amantek w komedii i dramacie, a także role bohaterek dramatycznych. Nowe emplois niezupełnie jednak odpowiadały jej możliwościom. Posiadała wprawdzie „wspaniałą postawę, twarz wyrazistą, wymowne oko”, ale „taż sama pieszczona dykcja, którą czarowała całe generacje Lwowa w rolach naiwnych, i głos dźwięczny, lecz o skali niezbyt obszernej, stały się dla niej szkopułem nie do przezwyciężenia” - pisał S. Pepłowski. Grała m.in. Ofelię („Hamlet"), Ludwikę i Lady Milford („Intryga i miłość"), Henriettę Gauthier („Dama kameliowa"), Desdemonę („Otello"), Lady Makbet („Makbet"), role tyt. w „Adriannie Lecouvreur”, „Odetcie”, „Fedorze”, „Teodorze”. Do najlepszych jej ról zaliczano: Balladynę („Balladyna"), Idalię („Fantazy"), Panią Adamową („Pani Adamowa"), Księżnę Marlborough („Szklanka wody"), Panią Bellamy („Stryj Sam"), Katarzynę („Poskromienie złośnicy") oraz kilka ról fredrowskich : Panią („Świeczka zgasła"), Elwirę („Mąż i żona"), Pamelę („Rewolwer").
  W grudniu 1869 wraz z mężem opuściła Kraków; następnie do 1872 występowała w jego zespole w Poznaniu, Gnieźnie i Kaliszu. Od 1872 do 1895 (z dwuletnią przerwą w 1891-93) występowała znowu we Lwowie. Po 1893 grała role matek dramatycznych. Do ostatnich jej ról należały: Gwinona („Lilla Weneda") i Księżna Reville („Świat nudów"). W 1895 wycofała się ze sceny. Mimo zmanierowanego stylu gry przez wiele lat cieszyła się we Lwowie sympatią publiczności i była uważana za jedną z czołowych aktorek tragicznych sceny lwowskiej.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79276.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79282.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 23 str. 288: psb.20180.4

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim