Władysława «Ordon» Rybicka (ID: psb.20884.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SOSNOWSKI Józef Konstanty (1863-1933) aktor, reżyser 1°
2. SZELĄGOWSKI Adam (1873-1961) historyk 4°
3. KAMBERSKI Mieczysław (1896-1962) prawnik, ogrodnik 5°
4. PARADOWSKA Anna Czesława (1879-1962) bankowiec, działaczka organizacji kobiecych 5°
5. SZELĄGOWSKA Maria (1905-1989) działaczka niepodległościowa 5°
6. SZOPOWICZ Franciszek (1762-1839), matematyk, filozof 6°
7. KIRCHMAYER Julian (1827-1874) działacz polityczny, poseł 6°
8. KIRCHMAYER Jerzy Maria (1895-1959) historyk, generał brygady 6°
9. KOZICKI Jerzy (1890-1952) inżynier naftowy, poseł 7°
10. JANKOWSKI Czesław Marian (1880-1940) adwokat, instruktor harcerski 7°
11. SZOPOWICZ Henryk (1812 lub 1814-1883), lekarz, pianista, kompozytor 7°
12. SAWICKI Jakub Teodor (1899-1979) prawnik, historyk prawa 7°
13. POKUTYŃSKI Filip Roman (1829-1879) architekt 7°
14. GETTLICH Antoni (1842-1915) pedagog 7°
15. CICHOWSKI Henryk (1851-1910) inżynier 7°
16. KIRCHMAYER Wincenty Antoni (1791-1857) bankier 7°
17. MIKUCKI Andrzej (1896-1970) inżynier, wynalazca naftowy 8°
18. MIKUCKI Leon (1867-1920) inżynier mechanik, przemysłowiec naftowy 8°
19. POKUTYŃSKI Józef (1859-1929) architekt 8°
20. SAWICKI Jan (1859-1940) prezydent senatu austriackiego Trybunału administracyjnego 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ORDON Władysława, z Rybickich, 1. v. Sosnowska, 2° v. Feistowa (2 IX 1879 Rembieskie pow. Sieradz - 18 VII 1933 Warszawa), aktorka
  Była córką ziemianina Jana Nepomucena Rybickiego i Władysławy z Kiedrzyńskich, żoną - Józefa Sosnowskiego. Jej ojciec, pozbawiony majątku za udział w powstaniu styczniowym, był potem dzierżawcą, a w końcu zamieszkał w Warszawie. Tu O. uczyła się w gimn.; jednocześnie brała podobno (potajemnie) lekcje gry aktorskiej u A. Rakiewiczowej. Występowała także w t. amatorskim. Wkrótce postanowiła zostać aktorką, a wobec sprzeciwu rodziny uciekła z domu do Sosnowca, gdzie debiutowała 27 V 1897 w zespole Cz. Janowskiego jako Julia („Kwiat Tlemcenu"). Od tej chwili używała na scenie pseud. Ordon. W Sosnowcu występowała do września 1897. W 1898-99 była aktorką t. łódz.; z zespołem tego t. występowała w marcu 1898 w Petersburgu, a latem 1898 i 1899 w warsz. t. ogr. Bagatela. W sez. 1899/1900 była aktorką t. lwow., w 1900-09 T. Miejskiego w Krakowie (z przerwą w sez. 1906/07, gdy ponownie występowała w T. Miejskim we Lwowie); od grudnia 1900 do sierpnia 1901 występowała także okresowo w krak. T. Ludowym. 24 VI 1905 w Wiedniu wyszła za aktora Józefa Sosnowskiego i odtąd używała na scenie nazwiska Ordon-Sosnowska. W kwietniu 1909 występowała gościnnie w Łodzi. Od jesieni 1909 była zaangażowana w Warszawie do zespołu dramatu WTR; tu pracowała stale do poł. 1927, najpierw na scenie T. Rozmaitości, później w T. Narodowym. Potem przeszła na emeryturę. Na występy gościnne wyjeżdżała wówczas do innych miast, m.in. do Kalisza (luty 1910, styczeń 1911), Kijowa (styczeń i luty 1913), Sosnowca (1913), Wilna (marzec 1913, czerwiec 1922, czerwiec 1923), Łodzi (luty 1917, 1922), Lwowa (maj 1922, lipiec, sierpień i wrzesień 1922, marzec i kwiecień 1926), Białegostoku (1922) i Grodna (luty 1922). Rozwiedziona z Sosnowskim, ok. 1918 poślubiła warsz. kupca i przemysłowca, J. Feista. Zmarła po wadliwie przeprowadzonej kuracji odchudzającej.
  W młodości zgrabna, giętka i swobodna w ruchu, później tęga (a nawet otyła), miała nieregularne rysy, ale twarz pełną wdzięku, wyraziste oczy i niepospolity temperament, który łączył się jednak z wyraźnym upodobaniem do finezji. W początkach swojej kariery grała role liryczne i młode amantki. Już wtedy zwracała uwagę krytyki, m.in. w tyt. rolach w „Ligii” i „Lenie”, jako Aniela („Śluby panieńskie") i Rusałka („Dzwon zatopiony"). Dojrzałość artyst. osiągnęła na scenach Krakowa i Lwowa, gdzie zasłynęła jako świetna interpretatorka pol. dramatu współczesnego. Jej talent, zadziwiająco wszechstronny, obywał się bez głębszej analizy, był całkowicie intuicyjny, z łatwością jednak naginał się do różnych stylów. Wielokrotnie potwierdzali to autorzy utworów, w których występowała. S. Wyspiański, zachwycony jej kreacją Krasawicy („Bolesław Śmiały"), sportretował ją w tej roli. T. Rittner, który widział ją w T. Rozmaitości jako Marię („W małym domku") pisał o niej z nie mniejszym zachwytem stwierdzając, że jej zawsze pozostanie „wdzięczny i wierny”. Inne wybitne role O. w dramacie Młodej Polski: Panna Młoda („Wesele"), Młoda („Klątwa"), Kora („Noc listopadowa"), Obca („Skarb"), Hanka („Moralność pani Dulskiej"), Stefka Maliczewska („Panna Maliczewska"), Hania („Głupi Jakub"), Julia („Wilki w nocy"). Miała świetną dykcję i poczucie rytmu, co pasowało ją na doskonałą aktorkę fredrowską. W tym repertuarze grała Zofię („Damy i huzary"), Wandę Malską („Dwie blizny"), Paulinę („Pan Benet"), Anielę („Śluby panieńskie"). W latach dwudziestych wyróżniała się w rolach charakterystycznych, takich jak: Katarzyna („Spadkobierca"), Małgorzata („Popas króla jegomości"), Brygida („Don Juan” J. Zorilli).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.39284.5
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.39302.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  WŁADYSŁAWA
  Z RYBICKICH
  ORDON SOSNOWSKA
  FEISTOWA
  ZGASŁA DN. 18.VII.1933
  NAJZACNIEJSZE SERCE,
  NAJPIĘKNIEJSZA DUSZO,
  MÓDL SIĘ ZA NAMI
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 172: psb.20884.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 40 str. 565: psb.31106.5
  n.67773 Nekrologia Minakowskiego (67773)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim