Celina Ida Barbara Nahlik (ID: psb.22251.5)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PETRY Juliusz Stefan (1890-1961) literat, radiowiec 1°
2. SEIDLER Maksymilian (1892-1974) profesor medycyny 4°
3. BADENI Marcin (zm. 1824) minister sprawiedliwości w 1820 9°
4. BYSZEWSKI Arnold Anastazy (zm. 1800) generał 9°
5. KISIELEWSKI Seweryn (1821-1915) ziemianin, filantrop 10°
6. SKÓRKOWSKI Alfons h. Jelita (1809-1862) ksiądz, kanonik kapituły krakowskiej, inicjator zakładania towarzystw wstrzemięźliwości w Wolnym Mieście Krakowie 10°
7. SKÓRZEWSKI Michał h. Drogosław (1707-1789) podkomorzy poznański 10°
8. LASKOWSKI Kazimierz (1861-1913) poeta, powieściopisarz, dziennikarz 10°
9. BADENI Sebastian (XIX w.) agent dyplomatyczny w 1831 10°
10. LASKOWSKI Józef Janusz (1900-1970) histopatolog, radiolog, onkolog 11°
11. TARGOWSKI Józef (1883-1952), dyplomata, senator 11°
12. ŚMIAŁOWSKI Rudolf (1903-1980), architekt 11°
13. GODLEWSKI Gabriel (1851-1909) ziemianin, działacz społeczny 11°
14. POPIEL Wincenty Teofil (1825-1912) arcybiskup metropolita warszawski 11°
15. SKÓRZEWSKI Andrzej h. Drogosław (zm. 1726?) generał-major wojsk kor., poseł na sejmy 11°
16. POPIEL Paweł (1807-1892) ziemianin, publicysta, polityk konserwatywny 11°
17. SOZAŃSKI Michał Adam (1853-1923) malarz i rysownik 11°
18. CZAPSKI Franciszek (zm. 1736) kasztelan gdański 11°
19. BADENI Stanisław (zm. 1824) sekretarz królewski 11°
20. CZAPSKI Jan Chryzostom (1656-1716) kasztelan elbląski 12°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  NAHLIK Celina, zamężna Petry (1 IV 1897 Monasterzyska k. Lwowa - 22 XI 1970 Milanówek k. Warszawy), śpiewaczka
  Była córką Karola N., pułkownika, i Barbary z Tarczyńskich, żoną Juliusza Petry, dyr. rozgłośni lwow. PR (ślub w 1942). We Lwowie ukończyła gimn. i wydz. filol. Uniw. Jana Kazimierza, w Wiedniu studia wokalne pod kier. prof. Franka i kurs wymowy u L. Trunk. Należała do chóru opery lwow.; 26 VI 1920 odbył się na scenie lwow. jej debiut w tyt. partii Toski, przyjęty dość krytycznie. Zaangażowana, śpiewała na tej scenie do 1927 ważne partie sopranowe, takie jak: Senta („Holender tułacz"), Maria („Warszawianka"), Siebel („Faust"), Marta („Niziny"), Małgosia („Jaś i Małgosia"), tyt. w „Aidzie”, Elza („Lohengrin"), Liza („Dama pikowa"), Zyglinda („Walkiria"). Recenzent „Dziennika Ludowego” napisał: „Głos Nahlikówny brzmi bardzo dobrze w operach wagnerowskich, a muzykalna interpretacja oraz wyrazista gra sceniczna cechują ją jako doskonałą artystkę”. Gościnnie występowała m.in. w operze pozn.: Santuzza w „Rycerskości wieśniaczej” i Tosca; w operze warsz.: Tosca; była laureatką Konkursu Śpiewaczego w Lublinie (1922). We wczesnym okresie kariery dawała koncerty w Krakowie, Wiedniu, Wilnie, Lwowie (np. Brangena w estradowym wykonaniu „Tristana i Izoldy”, 1923) i Tarnopolu. Na scenie charakteryzowała ją inteligencja i kultura muzyczna. Według Cz. Halskiego odznaczała się „doskonałą dykcją, przyjemnym głosem, ściągłą choć nie chudą twarzą, wyrazistymi oczami"; „była dość wysoka, zgrabna, niestety szpecił ją duży biust, jak u wszystkich dawniejszych sopranów operowych"; „miała też duże skłonności do tycia”. W 1927 została spikerką w nowo powstałej lwow. rozgłośni radiowej. Przygotowywała tam audycje cykliczne o wybitnych wokalistach, reportaże muz., pogadanki, gł. na temat pieśni, a w 1936 - płytę na dziesięciolecie pol. radiofonii. Podczas okupacji niem. w jej lwow. mieszkaniu przy ul. Zyblikiewicza 18 odbywały się niedzielne wieczory muz.-lit., stanowiące jakby tajną kontynuację działalności rozgłośni. Wspólnie z mężem organizowała też koncerty pol. w lwow. kościołach: bernardynów, św. Elżbiety, św. Łazarza i katedrze ormiańskiej. Niekiedy sama również tam śpiewała. Po 1945 przyjechała wraz z mężem do Katowic, potem do Warszawy. W 1947-51 pracowała w rozgłośni PR we Wrocławiu, w red. audycji dla Polaków za granicą. Następnie zamieszkała w Milanówku pod Warszawą.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.65008.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 25 str. 699: psb.22251.5
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.2914
  sw.1275687 Akt urodzenia: Monasterzyska (obw. tarnopolski) (obecn. Ukraina), 293/1889 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://agadd.home.net.pl/metrykalia/301/sygn.%20954/pages/PL_1_301_954_0065.htm
  sw.662612 Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, PWN, Warszawa 1973

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim