Antoni Felicjan Kazimierz Pułaski h. Ślepowron (ID: psb.24866.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PUŁASKI Ludomił (1871-1953) ziemianin, senator 4°
2. LESZNOWSKI Stanisław (1848-1909) prawnik, dziennikarz 6°
3. LESZNOWSKI Antoni (1769/70-1820) właściciel drukarni i księgarni, redaktor 6°
4. ŁASZCZYŃSKI Jakub Ignacy (1791-1865) prezydent Warszawy, gubernator cywilny, członek rady Stanu 6°
5. MATERNICKI Aleksander (1845-1902) inżynier, działacz oświatowy 7°
6. LE BRUN Piotr (1802-1879) malarz, grafik, topograf wojskowy 7°
7. KOSSAK Fortunat Juliusz (1824-1899) malarz, rysownik, ilustrator 7°
8. SZANIAWSKI Józef Gabriel (1805-1879) prawnik, archiwista 7°
9. PSARSKI Fryderyk Jakub (ok. 1730-1805) poseł, przywódca powstania 1794 w Wieluńskim 7°
10. PACIORKOWSKI Stanisław Wilhelm (1860-1942) adwokat, autor prac publicystyczno-prawnych 7°
11. POTWOROWSKI Andrzej (1887-1963) ziemianin, rolnik, ekonomista 7°
12. MORAWSKI Józef Nikodem (1813-1902) poseł, członek Izby Panów 7°
13. JANTA-POŁCZYŃSKI Leon (1867-1961) polityk, ziemianin 7°
14. LE BRUN Aleksander Antoni (1803-1868) chirurg, profesor 7°
15. BIERNACKI Nikodem (1826-1892) skrzypek, kompozytor 7°
16. SUŁKOWSKI Antoni (1735-1796), kanclerz wielki koronny 7°
17. STANKIEWICZ Władysław Hipolit (1837-1929) powstaniec styczniowy, chirurg i urolog 7°
18. LESZNOWSKI Antoni (1815-1859) dziennikarz, krytyk teatralny 7°
19. KURNATOWSKI Włodzimierz (1818-1884) powstaniec 1863 7°
20. KOSSAK Wojciech Horacy (1856-1942) malarz batalista 7°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 29 str. 363: psb.24866.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: PUŁASKI Kazimierz Aleksander - 1816 rozpoczął nowicjat u pijarów w Opolu Lub., 1817 złożył śluby zakonne, 14.9.30 otrzymał w Warszawie święcenia kapłańskie. Od 1819 wykładowca w szkołach pijarskich. Z racji swobodnego trybu życia i zaciągania długów przenoszony parokrotnie do kolegiów prowincjonalnych w Piotrkowie, Radomiu i Łukowie. 1829 wrócił do warsz. konwiktu pijarów, ale 14.10.30 odesłano gó do Radomia. W powstaniu 3.12.30 poderwał Radom do akcji zbrojnej, wrócił do Warszawy, wygłaszał patriotyczne kazania i agitował wśród młodzieży, członek i czołowy działacz Towarzystwa Patriotycznego, członek redakcji „Nowej Polski”, jako pierwszy wystąpił z koncepcją podrzucania Rosjanom sztandarów z dewizą „Za naszą i waszą wolność”, 2.31 kapelan korpusu Dwernickiego, bit się pod Boremlem, przeszedł 27.4.31 z Dwernickim do Galicji, internowany przez Austriaków, zbiegł 21.5.31 i wrócił do Królestwa, na łamach „Nowej Polski” opublikował „Wspomnienia z korpusu Dwernickiego”, wznowił działalność w Towarzystwie Patriotycznym, wiceprezes Towarzystwa Wychowania Dzieci po Poległych Rycerzach., zdecydowany przeciwnik Skrzyneckiego, 15.8.31 działał jednak na rzecz uspokojenia tłumów, podejrzany o podburzanie do ekscesów, został aresztowany, potem uwolniony, w obawie przed represjami opuścił Warszawę, przeszedł do Prus. 2.32 przybył do Paryża pod nazwiskiem Valentin Grahus, członek Komitetu Narodowego Polskiego, zerwał z Lelewelem i 16.3.32 wszedł do Komisji domagającej się reorganizacji Komitetu. 17.3.32 podpisał akt założenia TDP, ale już 13.9.32 został skreślony z listy członków. 23.10.32 prosił o pozostawienie go w stolicy, bo zajmuje się „pracami literackimi”. Od razu pozostawał pod nadzorem policji, uważany był za „niebezpiecznego demagoga”. Związany z karbo-nariuszami, wszedł w skład polskiego Namiotu Sekwany oraz do loży „Trójcy Niepodzielnej”. Zwolennik wyprawy Zaliw-skiego, nie wziął w niej jednak udziału. Aresztowany przez policję franc., znalazł się w więzieniu Sainte-Pélagie za długi, 7.33 wydalony z Francji, wraz z Lelewelem i Worcellem osiadł w Brukseli. Związał się z radykalnym pismem „La Voix du Peuple”, byl od 11.33 jego administratorem. 16.4.34 wydalony z Belgii, schronił się w Londynie. 6.9.34 w Londynie podpisał ustawę Gminy Emigracji Polskiej. Był jednym z organizatorów Klubu Wyznawców Postępu i Towarzystwa Wzajemnego Oświecania się. Pod koniec 1834 przeniósł się z grupą radykałów do St. Helier na wyspie Jersey. Współdziałał w utworzeniu Gromady Grudziąż w Portsmo-uth. Skłócony z większością poi. emigrantów, wrócił do Londynu. Popadł w nędzę i chorobę umysłową. Zm. 9.38 w Londynie pobity w ciemnej uliczce, wg innej wersji w szpitalu dla obłąkanych.
  sw.561500 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim