Bronisław Ignacy Romaniszyn (ID: psb.26384.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. NIEDZIELSKI Szymon (1780-1836) aktor, dyrektor teatrów 6°
2. NIEDZIELSKA Elżbieta (1805-1883) śpiewaczka, aktorka 7°
3. CHOMANOWSKI Jan Nepomucen (1818-1868) aktor, reżyser 8°
4. BAGNIEWSKI Adam Stefan (1803-1873) bankowiec 9°
5. POGONOWSKI Janusz (1922-1943) działacz ruchu oporu w obozie oświęcimskim 9°
6. ŚMIAŁOWSKI Rudolf (1903-1980), architekt 10°
7. SACHOWICZ Jacenty (1813-1875) malarz, konserwator 10°
8. SIEMOŃSKI Tadeusz Gabriel (1787-1857) major, powstaniec 1830/31 10°
9. AKSAMITOWSKI Wincenty (1760-1828) generał brygady 10°
10. GIRTLER Sebastian (1767-1833) profesor medycyny sądowej UJ 11°
11. SZWARCENBERG Czerny Kazimierz (1895-1975), dyplomata, prawnik, publicysta 11°
12. SIEROSZEWSKI Adam Jan (1862-1943) działacz socjalistyczny 11°
13. RUTOWSKI Tadeusz Klemens (1852-1918) publicysta, polityk demokratyczny, działacz samorządowy 11°
14. MĘCIŃSKI Wojciech (zm. 1839) generał, senator-wojewoda 11°
15. CZERNY SCHWARZENBERG Franciszek (1847-1917) profesor geografii 11°
16. MOGILNICKI Józef Teodor (ok. 1700-1764) działacz polityczny i wojskowy 11°
17. MIKUCKI Leon Stanisław (1828-1912) inżynier kolejowy, architekt 12°
18. PONIKOWSKA Maria (1894-1969) statystyk-dokumentalista 12°
19. PONIKOWSKI Cezary Franciszek (1854-1944) adwokat 12°
20. PONIKOWSKI Wacław Cezary (1884-1944) ekonomista rolny, profesor 12°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ROMANISZYN Bronisław (21 VII 1880 Baligród lub Bochnia - 19 I 1963 Kraków), śpiewak
  Był synem Michała R. i Róży z Gajewskich. Po dwóch latach studiów na Uniw. Jagiell., w 1902 wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się gry na skrzypcach i rozpoczął naukę śpiewu. W 1905 wyjechał do Paryża, gdzie był uczniem J. Reszkego, a z czasem został jednym z jego asystentów. Ok. 1910 zaczął występować na scenach franc. i niemieckich. Zaangażowany w sez. 1910/11 do T. Miejskiego we Lwowie, występował m.in. w partiach Cania („Pajace") i Winicjusza („Quo vadis"). W 1911 wyjechał do Monachium, gdzie studiował role wagnerowskie. Potem występował w operze w Norymberdze oraz śpiewał na koncertach w Monachium i Karlsruhe. 30 IX 1912 ożenił się z pianistką Haliną Skwirczyńską. 22 III 1914 śpiewał w T. Wielkim w Warszawie partię tyt. w „Lohengrinie”, 22 i 25 IV tego roku partię Zygmunda („Walkiria"), a 25 XI i 1 XII 1915 ponownie partię tyt. w „Lohengrinie”. Później ustąpił ze sceny i służył w wojsku do 1918. W 1919-27 był członkiem misji wojskowej w Paryżu, potem komisji do rokowań granicznych z Czechosłowacją. Od 1929 do 1939 był profesorem śpiewu solowego w konserwatorium w Katowicach. Okres II wojny świat. spędził w Krakowie; następnie został mianowany prof. i dziekanem wydziału wokalnego Państw. Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie i na tym stanowisku pozostał do 1961. Był bardzo ceniony jako pedagog, ogłosił wiele artykułów na temat nauczania śpiewu. Część z nich została wydana w zbiorze „Z zagadnień sztuki i pedagogiki wokalnej” (Kraków 1957). Tłumaczył też teksty pieśni, m.in. H. Heinego. R. był znanym działaczem turystycznym i wędkarskim i ogłaszał artykuły i broszury z tego zakresu.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17686.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 31 str. 584: psb.26384.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.3553
  sw.854297 Informacja p. Przemysława Skwirczyńskiego (z 15.12.2018)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim