Jan Nepomucen Chomanowski (ID: psb.2950.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. NIEDZIELSKA Elżbieta (1805-1883) śpiewaczka, aktorka 1°
2. NIEDZIELSKI Szymon (1780-1836) aktor, dyrektor teatrów 2°
3. KOCIEŁKOWSKI Michał Franciszek (1739-1811) jezuita, historyk 5°
4. PRZYBOROWSKI Józef Tomasz (1823-1896) filozof, historyk, bibliotekarz, profesor 6°
5. PRZYBOROWSKI Adam Kazimierz (1858-1936) lekarz, właściciel lecznicy chirurgicznej 7°
6. ROMANISZYN Bronisław Ignacy (1880-1963) śpiewak, pedagog, działacz społeczny 8°
7. PRZYBOROWSKI Józef Jakub (1895-1939) profesor hodowli roślin 8°
8. MORZYCKI Antoni Robert (1801-1882) ekonomista, filolog, działacz społeczny 8°
9. MODLIBOWSKI Kasper Franciszek (zm. 1686) stolnik poznański, poseł 8°
10. KAWECKI Józef (1883-1959) działacz narodowy, rolnik 8°
11. HERBURT Jan z Fulsztyna (1568-1626) kasztelan kamieniecki 9°
12. MOSZCZEŃSKI Franciszek Michał (zm. 1752) kasztelan brzesko-kujawski, poseł 9°
13. MORSZTYN Andrzej Michał (zm. 1752) kasztelan sądecki 9°
14. KOSKOWSKI Władysław (1829-1869) działacz polityczny, powstaniec 9°
15. SKRZETUSKI Marcin h. Jastrzębiec (ok. 1517-1577) złotnik, burmistrz poznański 9°
16. LIPSKI Prokop (zm. 1638) pisarz ziemski kaliski, poseł 9°
17. ŁEMPICKI Jan (2 poł. XVIII w.) starosta różański i makowski, poseł 9°
18. RITTERSCHILD Zdzisław (1866-1944) narciarz, taternik i ratownik górski, działacz narciarski i turystyczny 9°
19. SZCZAWIŃSKI Jan (po 1723- po1795) marszałek konfederacji łęczyckiej 10°
20. SLASKI Andrzej h. Grzymała (XVIII w.-XIX w.) członek Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej Woj. Krakowskiego, porucznik wojsk kor., uczestnik powstania kościuszkowskiego 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  CHOMANOWSKI Jan Nepomucen (18 lub 19 V 1818 Kalisz lub Konin - 3 VIII 1868 Warszawa), aktor, reżyser
  Był synem Andrzeja Ch. i Izabeli z Wójcickich, mężem - Elżbiety Niedzielskiej. Wg W. Rapackiego „służył początkowo u Chełchowskiego jako woźnica”. Od 1 IV 1834 przez cztery lata występował z zespołem T.A. Chełchowskiego na prowincji (m.in. Kalisz, Płock, Lublin, Radom, Łowicz). W 1838 przybył do Warszawy i uczył się prywatnie u B. Kudlicza. Debiutował w t. warsz. 25 VIII 1838 w roli Lorda Rutwena („Upiór"), 14 IX grał Soligny'ego („Estella") i wkrótce został zaangażowany do zespołu dramatu t. warsz., gdzie objął role po I. Werowskim.
  Był aktorem sumiennym i pracowitym. „Wyrobił się i ogładził - pisał J.T.S. Jasiński - w rolach ojców, stryjów charakterystycznych, zajmował niepoślednie miejsce i w ogóle stał się artystą, którego użyteczność każdej scenie nieodzownie jest potrzebna”. J. Kotarbiński nazywał go „artystą poważnym i sympatycznym”, „poprawnym i pełnym godności w rolach szlachetnych ojców”. Miał silny głos i imponującą postawę, toteż powierzano mu głównie role, które wymagały dobrej prezencji, „liczne role wojskowych, bankierów i dygnitarzy” (J. Kotarbiński). Ważniejsze role: Cześnik („Zemsta"), Starosta („List żelazny"), Major („Damy i huzary"), Radost („Śluby panieńskie"), Pan Franville („Panna pułkownik huzarów"), Leszczyc („Wiejscy politycy"), Thouvenel („Żona, która zwodzi męża"), Czesław („Odludki i poeta"), Książę de Choiseul („Narcyz Rameau"). 4 IV 1839 poślubił w Warszawie aktorkę Elżbietę Niedzielską. W 1862 został mianowany reżyserem WTR, ale z obowiązków tych, mimo pracowitości i gorliwości, nie wywiązywał się najlepiej. Wg J.T.S. Jasińskiego brakowało mu koniecznej u reżysera erudycji i znajomości sztuki. Kierował sceną samowolnie i apodyktycznie, narażał się aktorom, dyrekcji i w październiku 1864 otrzymał dymisję ze stanowiska reżysera. W tym okresie wystąpiły u niego pierwsze objawy choroby umysłowej, a w kwietniu 1865 oddano go do szpitala Bonifratrów. Po wyjściu ze szpitala grał jeszcze na scenie warsz., ale nieczęsto; ostatni raz wystąpił 12 II 1866 w roli Radosta („Śluby panieńskie"). Wskutek szybko postępującej choroby został ponownie oddany do szpitala i tam zmarł. Był autorem komedii „Zawieszenie broni”.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.67566.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79209.5
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  TU SPOCZYWA Ś: P:
  JAN
  CHOMANOWSKI
  ARTYSTA DRAM: TEATR WARSZ:
  ŻYŁ LAT 50
  UMARŁ DNIA 3 SIERPNIA
  1868 R.
  PRZECHODNIU WESTCHNIJ
  ZA JEGO DUSZĘ.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 22 str. 744: psb.19814.5
  Polski Słownik Biograficzny t. 3 str. 411: psb.2950.1
  n.14903 Nekrologia Minakowskiej (14903)
  n.21793b Nekrologia Minakowskiej (21793)
  n.91092o Nekrologia Minakowskiej (91092)
  sw.156522 Akt małżeństwa: Warszawa św. Andrzej (obecn. m. Warszawa), 32/1839 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0159d&sy=1839&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim