Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

Ż Jadwiga Filipina Smosarska (ID: psb.30627.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 261.007 (top 22%), Liczba łóżek od MJM: 22 [wyłącz kolorowanie] [?]

zdjęcia z Album.Wielcy.pl:

dodaj nowe zdjęcie


bohater Czy wiesz kto to jest (1938), bohater PSB i Wiki, człowiek teatru, znani aktorzy

ilustracja

Rodzice

ilustracja
 
Przodkowie: drzewo "16"drzewo "32"drzewo "64"

pradziadkowie Zaloguj się
?1780-
   Zaloguj się
?1780-
   ?    ?
&    &    &    &
Zaloguj się
1778-
   Zaloguj się
ca 1798-1834
   ?    ?
|    |    |    |
8 | 9    10 | 11    12 | 13    14 | 15
|    |    |    |
dziadkowie Zaloguj się
ca 1811-1857
   Zaloguj się, artykuł w Nekrologii
ca 1833-1899
   Zaloguj się
?1840-
   Zaloguj się
?1850-
|    |    |    |
4    5    6    7



 


|    |
rodzice Zaloguj się, artykuł w Nekrologii
1856-1914
   Zaloguj się, artykuł w Nekrologii
ca 1876-1931
|    |
2    3



|
Jadwiga Filipina Smosarska, bohater Czy wiesz kto to jest, 1898-1971

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • Mąż (ślub: dnia 26 II 1935, Warszawa-Mokotów św. Michał (obecn. m. Warszawa), ): Zaloguj się, bohater Wiki 1899-1991 , (Rodzice : Zaloguj się ?1870- & Zaloguj się ?1870-)
  • Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

    1. **Jadwiga Filipina Smosarska**
    2. M Zaloguj się ca 1903-1920

    Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

    1. M Zaloguj się artykuł w Nekrologii 1854-1921
      □  & Zaloguj się artykuł w Nekrologii ca 1854-1914
    2. M Zaloguj się artykuł w Nekrologii 1856-1914
      ■  & Zaloguj się artykuł w Nekrologii ca 1876-1931 dzieci | Ż Jadwiga Filipina Smosarska 1898-1971| M Zaloguj się ca 1903-1920 |
    3. M Zaloguj się ?1860-
      ■  & Zaloguj się ?1840- dzieci | M Zaloguj się ca 1884-1919 |
    4. Ż Zaloguj się ?1860-
      □  & Zaloguj się neofita ochrzczony (1890) , artykuł w Nekrologii ca 1863-1925
    5. Ż Zaloguj się artykuł w Nekrologii ca 1876-1931
      ■  & Zaloguj się artykuł w Nekrologii 1856-1914 dzieci | Ż Jadwiga Filipina Smosarska 1898-1971| M Zaloguj się ca 1903-1920 |

    Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

    W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
    wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

    1. TORCHALSKI Ryszard (18511926) rusznikarz, konstruktor broni
    2. KOZŁOWSKI Stanisław Gabriel (1860-1922) dramatopisarz 10°
    3. DUDREWICZ Jan (1804-1894) lekarz 10°
    4. DUDREWICZ Władysław (1835-1872) profesor chemii 11°
    5. DUDREWICZ Leon (1839-1905) pediatra 11°
    6. DUDREWICZ Ignacy (1837-1914) ksiądz 11°
    7. PELAR Jan Andrzej (1822-1894) księgarz, nakładca, drukarz 11°
    8. KOZŁOWSKI Stanisław Jerzy (1891-1917) malarz, poeta, piosenkarz 11°
    9. KOZŁOWSKI Bolesław Edward (1907-1958) pracownik dyplomacji, publicysta 11°
    10. ŚWIERCZEWSKI Eugeniusz Mieczysław (1892-1944), działacz teatralny, publicysta, oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej, konfident Gestapo 12°
    11. SZYMBORSKI Wincenty (1870-1936), urzędnik 12°
    12. PSARSKI Stanisław (1810-1875) ziemianin, działacz gospodarczy, redaktor 12°
    13. PLEWCZYŃSKI Władysław (1880-1964) ksiądz, kompozytor i dyrygent 12°
    14. PSARSKI Fryderyk Jakub (ok. 1730-1805) poseł, przywódca powstania 1794 w Wieluńskim 12°
    15. BOGUSŁAWSKI Władysław (1838-1909) krytyk teatralny 12°
    16. GAWROŃSKI Franciszek Ksawery (1832-1890) lekarz, powstaniec 13°
    17. SOBOLEWSKI Romuald (1836-1907) lekarz weterynarii, radca stanu 13°
    18. CHEŁMIŃSKI Jan (1851-1925) malarz 13°
    19. ROMICKI Romuald (1901-1979) inżynier mechanik, dyrektor Głównego Instytutu Lotnictwa 13°
    20. SKARZYŃSKI Ambroży Mikołaj h. Bończa (1789-1868) uczestnik wojen napoleońskich, generał brygady WP, powstaniec 1830/31 r. 13°

    Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

      SMOSARSKA Jadwiga Filipina, zamężna Protassewicz, pseud. Sarska (23 IX 1898 Warszawa - 1 XI 1971 Warszawa), aktorka
      Była córką Karola S., chemika, i Walerii z domu Darmos, żoną inżyniera Zygmunta Protassewicza (ślub 26 II 1935 w Warszawie). Ukończyła pensję A. Hoene-Przesmyckiej w Warszawie. Jeszcze jako pensjonarka wystąpiła 18 XII 1916 w roli Dziewicy Pierwszej w „Nie-Boskiej komedii”, wystawionej w T. Polskim w Warszawie przez Koło Miłośników Sztuki Dram. Studentów Uniw. i Politechniki Warszawskiej. Następnie uczyła się gry aktorskiej u W. Staszkowskiego. Debiutowała 16 VIII 1918 w T. Letnim w Warszawie pod pseud. Sarska (użyła go wtedy jedyny raz) w roli Lili („Ciotka Karola"). Recenzent „Kuriera Warszawskiego” podkreślił jej szczerość i naturalność, ale zauważył też, że „Panna Sarska aż zatrwożyła brakiem tremy i całkowitą pewnością siebie, która u debiutantów nie zawsze dobrym znakiem bywa na przyszłość”. Podjęła wówczas studia w warsz. Szkole Dram., którą ukończyła w 1920. Po popisie dyplomowym, który odbył się 11 i 12 VII t.r., T. Kończyc pisał: „Najtęższym talentem wydaje się nam p. Smosarska, która posiada piękną aparycję, szczerość interpretacji i ładny, dźwięczny głos obok niezaprzeczonego nerwu scenicznego”. Występy rozpoczęła 11 IX 1920 w T. Rozmaitości w sztuce „Weteran”, w której jej „wybitny talent i piękne warunki zewnętrzne zwróciły ogólną uwagę” („Kurier Warszawski"). Do 1939 występowała w teatrach w Warszawie, z przerwami na pracę w filmie (w lutym 1925 wyjechała do Paryża na studia w wytwórni filmowej). Była kolejno w zespołach: T. Rozmaitości (1920-23), T. Polskiego i Małego (1924), T. Letniego (1927), T. Miejskich - sceny T. Narodowego, Nowego i Letniego (1928-32). W 1934-39 grała na scenach T. Narodowego, Nowego, Letniego i Polskiego. Występowała też gościnnie, m.in.: od 6 III do 16 IV 1926 w T. im. Słowackiego w Krakowie, 20 i 21 IV 1927 w T. Miejskim w Bydgoszczy, w grudniu t.r. w T. Małym we Lwowie, w kwietniu 1928 w T. Polskim w Wilnie, 8 XII 1931 w Bydgoszczy, od 22 do 29 V 1933 w T. Nowym w Poznaniu. W sez. 1934/35 brała udział w występach Wileńskiego T. Objazdowego działającego przy T. Miejskich w Wilnie. Od 1939 przebywała w Stanach Zjednoczonych, zajmowała się działalnością kulturalno-społeczną wśród Polonii. Wiosną 1944 wystąpiła w Polskim T. Artystów w Nowym Jorku w roli Julii („Pierwsza lepsza"). Po wojnie kilka razy odwiedziła Polskę, a w 1970 powróciła na stałe do Warszawy. Niezwykłą popularność zdobyła jako aktorka filmowa. Jej debiutem był występ w filmie „Dla szczęścia” wg S. Przybyszewskiego (1919). Następnie grała m.in. w filmach: „Strzał” (1922), „Tajemnica przystanku tramwajowego” (1922), „Iwonka” (1925), „Trędowata” (1926, wersja niema), „Ziemia obiecana” (1927), „Na Sybir” (1930), „Rok 1914” (1932), „Prokurator Alicja Horn” (1933) oraz w filmach kostiumowych: „Księżna łowicka” (1932), „Barbara Radziwiłłówna” (1936), „Ułan księcia Józefa” (1937). Po wyświetleniu filmu „Jadzia” (1936), z S. w roli tyt., powszechnie nazywano ją „Jadzią”. W publicznych plebiscytach kilkakrotnie zdobyła tytuł „Królowej polskiego ekranu”. W 1938 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi „w uznaniu zasług położonych na polu krzewienia polskiej kultury filmowej”. Wszyscy zachwycali się jej niepospolitą urodą, wdziękiem i osobistym urokiem. „Jej zasadniczy ton gry - tęsknota i smętne spojrzenie - odpowiadały gustom publiczności. Od Smosarskiej oczekiwano jednak nie tyle gry, ile obecności na ekranie, czarowania wdziękiem, młodością, pozą, uśmiechem, łzami” (W. Banaszkiewicz, W. Witczak). „Film Smosarską zaszufladkował. Grała same szlachetne, święte i słodkie bohaterki wiecznie pokrzywdzone i wykorzystywane, w sumie musiało się to źle odbić na jej artystycznym rozwoju... Była mało seksowna, a bardziej niebiańska. Może dlatego nigdy nie stała się gwiazdą międzynarodową jak choćby Pola Negri, a do końca została ideałem szlachetnej Polki” (J. Kreczmar).
      Socjologiczne zjawisko gwiazdorstwa film. rzutowało na działalność teatr. S.; obsadzano ją, zgodnie z jej kinową osobowością, gł. w melodramatach, z rzadka grała w sztukach znaczących. Z tych samych być może względów, towarzyszyła jej zawsze życzliwość krytyki, która łagodnie wytykała jej słabe role, entuzjastycznie witała sukces, zawsze chwaliła wdzięk i urodę. „Była naturalna i ładna” - pisali A. Słonimski o roli Nelly („Poławiacz cieni”, 1924). W roli Patrycji („Magia”, 1930) „przy pięknych warunkach zewnętrznych i naturalności w prowadzeniu dialogu nie miała okazji do popisu” (Słonimski). „Nie zawsze udawało się tej zdolnej artystce trafić na właściwy ton” dodawał T. Kończyc. O jej jedynej dużej roli szekspirowskiej - Violi w „Wieczorze Trzech Króli” (1936), Słonimski pisał: „Smosarska ma za dużo kobiecości, aby mogła drażnić urokiem efeba, aby mogła usprawiedliwić całą dość wyrafinowaną grę uczuć skrytą w tej renesansowej bajce. Smosarska była bardzo miłą i pełną wdzięku panienką przebraną za pazia, ale wcale nie o to chodziło”, a o roli Róży („Serce”, 1938) J. Parandowski: „Smosarska zachowywała się z powściągliwością, która chwilami wyglądała na bezradność: była raczej bierna, zarówno w swych złudzeniach uczuciowych, jak i w prawdziwej miłości. Swe życie wewnętrzne gasiła chłodem i obojętnością. Za całą wymowę służyła jej uroda godna walki dwóch mężczyzn”. Tę cechę jej aktorstwa dostrzegał też J. Lorentowicz pisząc o roli Claribelli („Czerwony młyn”, 1924): „Potrzeba było aż sto tysięcy wolt diabelskich, aby wydobyć z niej ukryty temperament artystyczny i zdecydowaną zdolność do ról bohaterskich”. Jednak gra S. często budziła też uznanie bez zastrzeżeń: „Była natomiast miłą niespodzianką gra p. Smosarskiej, może ona rolę Łucji zaliczyć do swych najpiękniejszych pozycji artystycznych, za którą będą jej odpuszczone w niebie różne „Przystanki tramwajowe”, „Trędowate” itp.” - chwalił ją Boy-Żeleński w rec. z „Kostiumu Arlekina” (1928), a o tyt. roli w „Procesie Mary Dugan” (1929) pisał: „Ile niewinności w grzechu, ile czystości w występku - była to rola zagrana z poczuciem szlachetnego melodramatu”. Opinie o talencie S. były podzielone: „Jadzia była spokojna, nawet nieco flegmatyczna, ale z wielkim talentem dramatycznym” (L. Sempoliński). „Jadzia była spokojna i skromna, miała dużo wdzięku, była liryczna, przyjemna, nie była aż tak wielką gwiazdą” (B. Mierzejewski). „To była doskonała aktorka i wbrew ogólnej opinii twierdzę, że teatralna"; „Jako aktorka sceniczna była zawsze poprawna, za mało jednak miała okazji do wyrobienia się wobec trudów zawodu filmowego, dopiero okres chwilowego zmierzchu powodzeń ekranowych, po przewrocie dźwiękowym, stał się bodźcem do pracy teatralnej bardziej systematycznej” (L. Brodziński). Ostatnią rolę S., Julię w „Pierwszej lepszej”, zagraną wiosną 1944 w Nowym Jorku, opisał J. Lechoń: „Smosarska zagrała trudną charakterystyczną rolę wierszem i odniosła prawdziwy tryumf, tak była zabawna, wesoła, lekka, żywa, mówiła tak pięknie. Przyzwyczajona w Polsce do grania różnych kinowych Iwonek i popsuta sukcesami w tych rolach, długo nasza droga Jadzia Smosarska była śpiącą królewną naszej sceny"; „Nigdy w Polsce nie widziałem jej poruszającej się tak żwawo, tak rozbawionej, tak dosadnej, nigdy bym nie przypuścił, że może zagrać tak świetnie rolę charakterystyczną, jak to uczyniła w „Pierwszej lepszej”. Ucharakteryzować się na komicznego babusa, być śmieszną, nie tracąc ani na chwilę wdzięku, to się tylko największym artystkom, jak Honorata Leszczyńska i Ćwiklińska udało”. Inne ważniejsze role teatr. S., to: Fanny „Orlę”, 1921), Flora („Pan Geldhab”, 1921), Maica Bratiano („Orzeł czy reszka”, 1927), Luiza („Intryga i miłość”, 1927), Julia („Kochankowie z Werony”, 1930), Doryna („Młodość szumi”, 1932), Wirginia Taft („Kobieta i szmaragd”, 1932), Anna Maria („Ciężkie czasy” E. Bourdeta, 1934), Matylda („Wielki człowiek do małych interesów”, 1935), Ewa („Łańcuch”, 1935), Nathalie („Maskarada” J. Iwaszkiewicza, 1938).

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.17741.1
      Epitafium na cm. Powązkowskim:
      Ś.P.
      JADWIGA SMOSARSKA
      PROTASSEWICZ
      ARTYSTKA TEATRU I FILMU
      ZMARŁA W WARSZAWIE 1 LISTOPADA 1971 ROKU

      Polski Słownik Biograficzny t. 39 str. 346: psb.30627.1
      S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.3861
      sw.1141146 Akt małżeństwa: Warszawa-Mokotów św. Michał (obecn. m. Warszawa), 49/1935 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=8&zs=9247d&sy=4570&kt=2 [podgląd]

    źródła:
    - ślub: Akt małżeństwa: Warszawa-Mokotów św. Michał (obecn. m. Warszawa), rok 1935, nr aktu 49 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=8&zs=9247d&sy=4570&kt=2 [podgląd]
    - pogrzeb: Urz. M. st.W-wy http://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=3775
    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 07.10.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
    IP: 98.84.18.52