W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- RUTKOWSKA Karolina (1766-1828) aktorka, śpiewaczka 1°
- STARZEWSKI Szczęsny h. Ostoja (ok. 1787-1857), aktor, reżyser, dyrektor teatru, tłumacz 1°
- RUTKOWSKI Andrzej Jan (1760-1830) aktor, śpiewak, dyrektor teatru 1°
- DAWISON Bogumił (1818-1872) artysta dramatyczny 2°
- ASZPERGEROWA Katarzyna (zm. 1835) aktorka 2°
- ASZPERGER Wojciech (1790-1847) aktor 3°
- LASOCKI Marian Henryk (1860-1919) dyrygent, dyrektor teatru 4°
- ASZPERGEROWA Aniela (1816-1902) aktorka 4°
- GIEŁGUD Adam Jerzy (1834-1920) urzędnik brytyjski, publicysta 5°
- TARCZYŃSKI Franciszek (1833-1900), powstaniec styczniowy, malarz, fotograf 7°
- GIEŁGUD Michał (2. poł. XVIII w.) marszałek nadworny litewski 7°
- KUKIEL Adolf Józef (1840-1888) powstaniec 1863, działacz społeczny 7°
- SZEMIOTH Franciszek (1802-1882) powstaniec listopadowy 8°
- KUKIEL Adam (1747-1831) pedagog, kartograf, archidiakon podolski 8°
- ŚWIRSKI Józef (1794-1854) minister spraw wewnetrznych Rządu Narodowego w r. 1831 8°
- DĄBROWSKI Kazimierz (1869-1931) przemysłowiec 8°
- JASIŃSKI Kazimierz Julian (1849-1914) literat, adwokat 8°
- FREDRO Andrzej Maksymilian (1827-1851) spiskowiec, powstaniec 8°
- GIEŁGUD Antoni (1792-1831) generał 8°
- TARCZYŃSKI Hipolit (1851-1892), literat 9°
Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973: STARZEWSKA Aniela, z Rutkowskich (ok. 1798 - 11 XII 1856 Lwów), aktorkaByła córką - Andrzeja i => Karoliny Rutkowskich, siostrą - Józefy i=> Polixeny Rutkowskich, - Katarzyny Aszperger i => Zofii Lasockiej, żoną => Szczęsnego S., matką => Wandy S. Od 1811 uczyła się w warsz. Szkole Dramatycznej. 30 VIII 1814 debiutowała w T. Narodowym w roli Eugenii („Eugenia, czyli Skutki nierozsądnej miłości"), została zaangażowana i występowała tu prawie do końca 1815. 27 XII 1815 wystąpiła po raz pierwszy we Lwowie w roli Kamili („Horacjusze") i „zjednała od razu życzliwość widzów”. 3 I 1816 grała Elizenę („Puszcza pod Hermanstadt"), a 12 I tego roku Fryderykę („Kuracja z fundamentu"). Została przyjęta do zespołu i od razu zajęła stanowisko pierwszej amantki. W 1821 wyszła za aktora Szczęsnego Starzewskiego i odtąd używała na scenie jego nazwiska. „Była szczupła, zgrabna, o klasycznych rysach, dużych czarnych oczach. Miała miły, dźwięczny głos” (B. Lasocka). Zarzucano jej monotonną deklamację i jednostajną grę. K. Estreicher pisał, że była „rzadkiej piękności” i „gdyby przy swojej figurze resztę przymiotów dobrej aktorki posiadała, mogłaby zajaśnieć na polskiej scenie”. Przez długie lata była ulubienicą publiczności lwow. i miała duże powodzenie w rolach sentymentalnych amantek, choć podobno lepiej grała role konwersacyjne. Ok. 1843 zaczęła zapadać na zdrowiu i występowała coraz rzadziej. 20 V 1845 wystąpiła po raz ostatni grając na swój benefis scenę z „Horacjuszów”. Ważniejsze role: Aniela („Damy i huzary"), Leonora („Fiesco"), Emilia („Emilia Galotti"), Ryxa („Ludgarda"), Gabriela („Panna de Belle Isle"), Maria („Dymitr i Maria"), Helena („Pan Jowialski"), Klara („Śluby panieńskie").
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81284.1
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81285.3
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81288.2
Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 8/1857 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=42491 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego): Aniela z Rutkowskich STARZEWSKA niegdyś uczennica szkoły dramatycznej warszawskiej i przez czas jakiś aktorka teatru warszawskiego, następnie przeniosła się na scenę lwowską, której służyła przez lat 25, żona Szczęsnego Starzewskiego, artysty również sceny lwowskiej, a następnie emeryta i tłumacza wielu dzieł scenicznych; zm. XII 1856 we Lwowie, poch. 13 XII 1856 tamże
Polski Słownik Biograficzny t. 33 str. 213: psb.27293.9
Polski Słownik Biograficzny t. 42 str. 441: psb.31735.2
n.8672 Nekrologia Minakowskiego (8672)
|
|